r.a.b & v.c.m | regulus arcturus black ⌱

bölüm⁷

[ Sayfa 7 ]

Reg'e karşı...hiç birşey hissetmiyordum. Ne zaman ve nerede olduğunu hâlâ hatırlamıyorum. Beni öptüğünde, oracıkta donmuş bir şekilde duruyordum. Sonra...ağzından dökülen kelimeler, birlikte geçirdiğimiz onca yılı, içindeki anıları,
kahkahalarımızı, tebessümlerimizi, birlikte dinleediğimiz şarkıları, birlikte izlediğimiz yıldızları o an...yok etti. "Bir daha beni görmeyeceksin Veronica..."

&

"Duydun mu?" diye yazdı tüylü kalemi ile Veronica deftere. "O...Voldemort masum insanları katletmiş. Dün gece, saat bir gibi."

Ardından elinde tuttuğu kalemi bıraktı. Gözlerinin önünde yazı kayboldu, ve yeni bir cümle belirdi. "Masum olduklarını nereden biliyorsun?"

Veronica kaşları çatık bir şekilde oluşan cümleye baktı, daha sonra kalemini aldı eline yazmaya başladı, "Muggle'ların büyü bilmediğini ve bizi kolay kolay göremediklerini göz önünde bulundurarak yazdım bunu Reg.."

Tekrar bıraktı kalemi elinden, cümleyi bekledi, "Onlar...onlar büyü yapamıyorlar Veronica. Onun onları öldürmekte elbette haklı bir yanı vardır."

Veronica oluşan cümleyi okuduktan sonra içinden Reg'in iyi olup olmadığını sorguladı.
Ardından tekrar yazdı, "Saçma, onun zaten işi masum insanları sevdiklerinden ayırmak değil mi? Onu boş yere savunduğunu biliyorsundur umarım."

"Boş yere savunduğum falan yok. Anla artık, o çok güçlü ve onun yanında olmak bize fayda sağlar."

Defterde yazılanları görünce ne tepki vereceğini bilemedi genç kız. Reg'e inanamıyordu
O kadar saçma şeyler söylüyordu ki bir an onun Reg olduğuna inanmayacaktı Veronica.
"Sen iyi misin?"

"Gayet iyiyim, aklımı sorgulamayı kes artık."

Veronica şok olmuştu, kesinlikle bu değildi. Bu o olamaz diye düşündü. "Reg, sen misin?"

"Benle dalga falan mı geçiyorsun sen?" diye bir cümle belirdi ardından. Veronica sinirlenmeye başlamıştı. "Asıl sen benimle dalga geçiyor gibi görünüyorsun. Ne bu asabilik?!"

Sinirle kalemi elinden bıraktı Veronica, bir cümle belirmesini bekledi...bekledi.
Bir süre bekledi fakat bir cümle gelmeyince defteri kapatmaya yeltendi. O sırada bir yazı belirdi defterde, "Sinirli falan değilim, ayrıca haklıyımda. Sen bir Malfoy'sun Veronica. Benden çok senin destek vermen gerekiyor. Aklını kullan biraz."

Kaşlarını çattı Veronica, ardından kalemi eline aldı ve yazmaya başladı, "Tamam, aklımı kullanayım. Bana bir daha yazma, zamanımı boşa harcatıyorsun Regulus Arcturus Black"

Sinirle defteri kapattı. Neden bir anda kavga etmişlerdi şimdi. Anlamıyordu, Regulus son zamanlarda çok değişmişti. Çok asabi, vurdumduymaz ve bir de tembel biri olmuştu.

Bu yaz ona iyi gelmemişti anlaşılan.

Defteri yanındaki komidinin üstüne koydu ve sinirle yumdu gözlerini. "Aklını kullanmış önce sen kullan bir kere!" dedi yüksek sesle Veronica. Yanındaki Roxy birden yatağında ona doğru döndü, "Ne zırvalıyorsun Vero? Uyumaya çalışıyorum."

"Ama hâlâ uyanıksın. Çalışsan uyumuş olurdun çoktan." dedi Veronica ona sinirle. "Yum gözlerini ve uyu."

"Sakin ol." dedi Roxy, "Ne bozdu senin sinir sistemlerini gece gece?"

"Boşversene..." dedi sinirle Veronica, "İyi tanıyamamışım."

"Kimi?!" dedi Roxy, "Ha, tamam anladım. Reg değil mi? Gene kavga ettiniz ve gene sinirlendin. Bu çocuk çıldırmış olmalı."

"O çıldırmadı." dedi Veronica sinirle, "Onda doğuştan gelen bir gerizekalılık var."

"Sakin Vero," dedi Roxy, "O sakinleşir."

"İster sakinleşsin ister sakinleşmesin." dedi Veronica sinirle, "Artık o umurumda bile değil."

"Bunu iki gün önce de söylemiştin, daha sonra seni deftere tebessüm ederek ve birşeyler yazarak buldum. Normal bir davranış mı bu?" dedi Roxy ona.

"Ama bu gerçek!" dedi Veronica sinirle.

"Onunla konuşmayacağım, hemde bu sene boyunca. Zaten beni bir daha görmeyecek."

<•••••>
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Biliyorum bölüm kısaydı ama olsun.
Ders falan derken ancak bu kadar olabiliyor.
Neyse,
Yıldıza basarak ve yorum atarak bana destek olabilirsiniz.
<3