r.a.b & v.c.m | regulus arcturus black ⌱

bölüm¹¹

Yeni bölüme hoşgeldiniz aşkolarım!
Sihirli Okumalar!
red-katya' ya ithafen <3

"Civciv!"

Lily'nin sesi Astronomi Kule'sin de yankılanırken ayın ışığı neredeyse her yeri kaplamıştı orada.

Sanki bir dejavunun içindeymiş gibi geldi Lily'e o an. Sanki tekrardan ilk kez Veronica'yı gördüğü yerde, ilk tanıştıkları yere gelmişti. Sanki zaman geriye doğru akmıştı bir anlığına.

"Lil?" dedi Veronica, bir yandan da gözyaşları yer ile buluşuyordu. "Ne oldu sana?"
dedi Lily. Konuştu genç kız.

"Hiçbir şey."

"Niye ağlıyorsun o zaman Veronica'm?"

"Sebebsiz yere ağlayamaz mı bir insan Lily'im?"

Hiçbir şey söylemedi Lily, sadece sarıldı ona. "Sebebsiz yere de olsa unutma Civcivim, ben her zaman yanındayım."

Veronica, Lily'e sıkı sıkı sarılırken yağmur damlaları hücum etti oraya. Sanki onlarla birlikte ağlıyordu gökyüzü...

Yıldızlar daha da belirginleşti o an. Rahatlıyordu gökyüzü... Veronica ve Lily gibi.

"Sanki bize ithafen belirginleştiler." dedi Veronica yıldızlara bakarak, "Daha da parlaklaştılar."

"Evet...Sanki," dedi Lily, "Sanki bize yol göstermek adına çıktılar önümüze."

Hâlâ yağmur damlaları gözlerinin üstünden dudaklarına ulaşıyor sonra yer ile buluşuyordu ikisininde. Bir zaman sonra - yaklaşık üç saniye - bedenlerine çarpan yağmur damlalarına gözyaşları da karıştı.

Gözyaşları ve yağmur damlaları...

Sanki birbirlerini bulmuş, iki sevgili gibi büyük bir özlemle karışıyorladı birbirlerine...

[ ehe ]

Regulus, her yerde Veronica'yı arıyordu. Her yere bakmıştı, kütüphaneye, sınıflara, lavabolara, yatakhanelere...hatta kendi yerlerine bile.

Birden aklına gelen yer ile gözleri açıldı. Nasıl unutabilmişti? "Astronomi Kule'si"

Hızla koridorda koşmaya başladı. Büyük merdivenleri görünce, yağmur yağdığını anladı. Merdivenlere gelince durdu. Ardından bir büyü fısıldadı ; "Carpe Portus"

Lily, arkadan gelen seslere doğru kafasını çevirdi, gelen Regulus'tu. Ayağa kalktı, Reg'in yanına doğru ilerledi. Ardından ona doğru sessizce birşeyler söyledi ; "O iyi değil Reg...hiç iyi değil hemde. Bana hiç birşey olmadığını söyledi. Ama bence...bence yara izi ile ilgili..."

Regulus, Lily'ye baktı öylece. Ardından yağmurun altında ağlayan güçsüz kıza, Veronica'ya baktı...

Biraz ilerledi. Lily, onları yanlız bırakmak adına merdivenlerden aşağıya inmeye başladı. Regulus, yavaşça genç kıza doğru ilerledi. Yanın geldiğinde çöktü onun gibi. "Acıyor mu canın çok fazla?" dedi kıza.

Kız bir şey demedi, sadece göğe bakıyordu öylece. Hareketsiz, sabit..İkisi de sustu bir süre. Konuşmadılar, ölüm âdeta sessizliği ile kaplamıştı gökyüzünü. Sanki onlar da, ona ithafen, ölümün sessizliğine ithafen susuyorlardı...

"Acıyor canım, çok fazla..." dedi kız ağlarken. Yağmur dinmek bilmiyordu. Genç adam, Veronica'ya sardı kollarını. "Böyle geçiyor mu?"

Kız, ona döndü. Gözlerinin içine baktı. "Geçmiyor Reg.. geçmiyor."

"Derinden açılan yaralar, kapatılamaz mı sevgiyle?" dedi ona Regulus. Daha da sardı kızı. Sanki hayat, onu kollarının arasından çekip, göğe çıkartacakmışçasına daha da fazla sardı...

"Belki kapatılabilir. Ama..." dedi Veronica, "Benim yaram, benim bile bilmediğim derinlikte Regulus. Kalbimin en derininde, en...Bu suratımdaki sadece dışa yansımış bir parçası. Küçük bir parçası..."

"Sevgi de mi yetmez?"

"Sevgi de yetmez..."

"Her ne olursa olsun" dedi Regulus ;

"Her zaman...yeter."

&

Eli eline değdi kızın...yavaşça sarmaladı onu. Yüzünde oluşan tebessüm, kalbindeki sevginin dışa yansımış haliydi aslında. "Yaralarıma ilaç olabilir misin?" dedi Veronica sessizce...Alnı genç adamın alnında...

"Olabilirim.." dedi genç adam, "Her zaman"

"Nasıl ?" dedi kız. "Benim yaramın bir ilacı yokken sen, tebessümünle bile beni iyileştiriyorsan, nasıl oluyor ki"

Cevap vermedi genç adam. "Söyleyemem. Ama gösterebilirim."

Yavaşça elini kızın yanağına koydu, ardından dudaklarına bir buse kondurdu.

"Hissettin mi?" dedi genç adam, "Böyle iyileşiyor yaralar..."

Gözlerinin içine baktı kız.

"Korkuyorum" dedi kız, "Benden gitme, olur mu? Her ne olmuşsa olsun. Ben güçlü değilim. Senle güçleniyorum"

Genç adam, kıza ilaç olacak bir tebessüm daha etti.

O sırada gök gürültüsü duyuldu. Ardından bir kolye düştü ikisinin de ayaklarının dibine.
Değişik bir kolyeydi.

Regulus eğildi, eline aldı kolyeyi. Ardından bir şimşek daha koptu gökte. Sonra içini açtı.
Ve bir yazı belirdi gökyüzünde ;

"Ölümünü eline almak, ne kadar değişik değil mi?"

〔 ☺🔫 〕

görüşleriniz benim için önemli lütfen yorum yapın...
Sizi seviyorum <3
Boş kaldığım zamanlarda yazmaya çalışacağım.
Ve bir soru size ;
Sence son kısımda, Regulus ve Veronica'nın yaşadıkları şeyler gerçek mi?
Lütfen cevaplayın! :)
Neyse,
Bir sonraki bölümde, baloda görüşmek üzere!