r.a.b & v.c.m | regulus arcturus black ⌱

bölüm⁶

[ Sayfa 6 ]

Tatilde bana hergün mektup yazmayı sürdürüyordu Reg. Tâki bir cuma gecesine kadar. Yaşadığım ve onlardan biri olduğum Malfoy ailesinde kara haberler iyi haberlerden öncelik kapardı hep. O cuma gecesinde de Voldemort ve onun izinden giden ölüm yiyenlerin bir muggle katliamı yaptığını duyduk. Ki muhtemelen bu haber ilk bize gelmişti. O günden sonra da ailemin Voldemort'a karşı duyduğu ilginin hiç azalmamış olması ve yaptıklarına rağmen hâlâ onu desteklemeleri her zaman bir yara bıraktı kendi kalbimde.

&

Genç kız, bir elinde bulunan deftere bir de ona bakan Regulus'a bakıyordu. "Bir daha anlatsan şunu sen?"

"Bana yüz kere tekrarlattın bücür! Yetmedi mi?" dedi Regulus ona doğru, "Bu deftere birşeyler yazdığında ben görmüş olacağım, bir nevi mesajlaşmış gibi olacağız. Mektup yazmaktan daha kolay."

"Hmmm..." diye mırıldandı Veronica ardından devam etti gülümseyerek, "O zaman bana geri dönüt yapmassan, seninle son sene boyunca konuşmayacağım, bil."

"Yeter ki sen yaz." dedi Regulus. Hiçbirimiz geleceği göremezdi, Regulus kesin kesin konuşuyor ama, gelecek beklendiği gibi gelmiyor bazen. Tabii onlar bilmiyorlardı...

"Tamam!" dedi Veronica heyecanla. "Peki birşey soracağım." dedi Veronica ardından Regulus'un cevabını almadan devam etti, "Sen nereden buldun bu defteri."

"Yakın bir tanıdığım verdi..." dedi Regulus inandırıcı olmayan bakışları ile. Veronica ona baktı ve ardından konuştu, "Tamam..."

"Şimdi gitmem gerek, mutlaka yaz bana!" dedi Veronica gitmeden hemen önce.

"Söz..." dedi Regulus. "Söz."

Hiç tutmak isteyip, tutamadığınız sözler oldu mu?

Regulus bilmiyordu.

Veronica da.

Kimse bilmiyordu.

Kimse...

*Gelecekten Kesit..*

"Snape..söz ver bana." dedi Veronica gözyaşları yerle buluşurken, "Onu korayacağına söz ver, lütfen."

"Ben...olmaz, yapamam Veronica." dedi Snape, "Ben onu koruyamam..."

"Ama biz öldüğümüzde...o" dedi Veronica. İzin vermiyordu gözyaşları konuşmasına.

"Sen ölmeyeceksin..." dedi Snape, neredeyse o da ağlayacaktı yere çöküp. Devam etti konuşmaya, "Siz...siz ölmeyeceksiniz...ona birlikte bakacaksınız. Regulus ve sen..."

"Hayır!" dedi bağırarak Veronica, "O bizi izliyor, buradan kontrol ediyor!" dedi yara izini göstererek, "Ben ve Regulus... biz kızımızı büyütemeyeceğiz Snape...ona masal anlatamayacağız, onla yıldızları izleyemeyeceğiz, o uyurken ona bakamayacağız, ona sarılamacağız..."

"Olmaz..." dedi Snape.

"Olmak zorunda.." dedi ağlarken Veronica. "Onu da öldürecek..."

"Öldürmez..."

"Öldürecek!" dedi Veronica, "Rüyamda öldürdü bir kez...gene öldürür..."

"Ben...yapamam" dedi Snape "Onu büyütemem, onu koruyamam..."

"Yapmak zorundasın." dedi Veronica, "Eğer Lucius ya da Roxanne'ya verirsem..onu bir ölüm yiyen olarak yetiştirir ve...ve kendilerine, aileme benzetirler."

Acı içinde bakıyordu Veronica'ya Snape... bir yandan kalbi diyordu ona "O seninle güvenli olacak..." diye. Fakat kalbini dinlediği olmuştu daha önceden...ve bir daha inanmadı kalbine. Ama bu...bu başkaydı.

Küçücük bir bebekti ortada olan...ailesinden, anne kokusundan, baba sevgisinden mahrum bırakılacak bir bebek...

Ama yine de cevabı nette Snape'in. Cümleler döküldü ağzından,

"Olmaz.."

&

"Nasıl? Nasıl ölmüş..."

Mcgonagall, Dumledore ile konuşurken Snape nutku tutulmuş bir şekilde sadece karşı cama bakıyordu.

"Voldemort..." dedi Dumbledore.

"Bana söylemişti..." dedi Snape, "Veronica...onu bana emanet etti. Ama ben ona...ona "Hayır." dedim."

Dumbledore Snape'e çevirdi gözlerini, "Ne?"

"Dedim ya!" dedi birden, "Bebeğini bana emanet etti...ama ben.."

Bir anda odaya Ted Tonks daldı ve ağzından şunlar döküldü, "Bebek yaşıyor."

Hepsi bir anda Ted'e döndüler. "N-ne?"

"Bebek yaşıyormuş, ama...onlar"

"Kim olabilir?" dedi Mcgonagall gözleri yaşlı bir halde. "Kim bebeği kurtarmış olabilir..."

"Sirius" dedi Dumbledore, "Sirius Black"

Snape ona döndü birden...gözlerinde acı vardı. Kıpkırmızı gözlerinde, belkide ömrü boyunca geçmeyecek bir acı...

&

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Yıldıza basarak ve yorum atarak bana destek olabilirsiniz.
Niyeyse benim gözlerim doldu yazarken.
Belki pek duygusal bir bölüm değildi ama,
Belki ben çok duygusalımdır.
Sizleri seviyorum meleklerim.
Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.
💙