ΕΡΓΕΝΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

~Παραμύθι στα ύψη~

Άρης

Κάνω ακαταμάχητες προσπάθειες για να κοιμηθώ αλλά το συνεχόμενο στριφογύρισμα της Άννας στο κρεβάτι με εμποδίζει.
Αυτή είναι τόσο νευρική στον ύπνο της όσο και στον ξύπνιο της;
Την νοιώθω να γυρίζει συνεχόμενα πλευρό και να μουρμουρίζει φράσεις δίχως νόημα.
Μπας και βλέπει εφιάλτη;
Δεν με βλέπω να κοιμάμαι απόψε.
Παίρνω την πρωτοβουλία και την σκουντάω.
"Αννα;Είσαι καλά;Μήπως θες τίποτα;"
"Μμμ...όχι καλά είμαι"
Σιγομουρμουρίζει ενώ δεν ανοίγει τα μάτια της.
"Τότε γιατί ρε Άννα δεν παλουκώνεσαι στο κρεβάτι να κοιμηθούμε τέλος πάντων;"
Την ρωτάω με περισσότερη ένταση,κάτι που την κάνει να σηκωθεί και να με κοιτάξει.
Τα μαλλιά της είναι ανακατωμένα και οι πυτζάμες που φοράει έχουν τσαλακωθεί.Το πρόσωπο της είναι ήρεμο ενώ τα μαγούλα της είναι κόκκινα.
Γιατί τώρα φαίνεται σαν άγγελος ενώ το πρωί είναι ο διάολος σε ανθρώπινη μορφή;
"Σε ξύπνησα;Συγγνώμη απλώς όταν αλλάζω περιβάλλον μου είναι δύσκολο να αποκοιμηθώ"
Αποκρίνεται και μου φαίνεται πως λέει την αλήθεια.
"Και τώρα;Τι θα γίνει;"
Την ρωτάω όχι με ένταση αλλά με απλό ενδιαφέρον.Αν είναι όταν κοιμόμαστε να μου βγάζει την πίστη καλύτερα να ξέρω εξ αρχής πως να το αποτρέψω.
"Θα πάω να ξαπλώσω στον καναπέ απέναντι ,ίσως με πάρει γρηγορότερα ο ύπνος και δεν θα σε ενοχλήσω και άλλο"
Πάει να σηκωθεί αλλά την εμποδίζω πιάνοντας το χέρι της.
"Δεν χρειάζεται θα πάω εγώ"
Σηκώνομαι και ξαπλώνω στον καναπέ
"Καληνύχτα και όνειρα γλυκά"
Την ακούω να μου ψυθιρίζει ενώ εγώ δεν χάνω ευκαιρία να συμπληρώσω
"Και απονήρευτα"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Άννα

Νοιωθω ένα ελαφρό αεράκι να χαϊδεύει το σώμα και μερικές ακτίνες ήλιου να με βγάζουν από τον ύπνο μου.Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω τριγύρω.Ο Άρης λείπει και στο δωμάτιο επικρατεί μία ηρεμία.
Αποφασίζω να σηκωθώ και να κάνω ένα ντους.Αφού τελειώσω ετοιμάζομαι για να κατέβω για πρωϊνό.
Βγαίνω από το δωμάτιο και καθώς προχωρώ ακούω σιγομουρμουρητά από ένα δωμάτιο στον δρόμο για την κουζίνα.
Προσπαθώ να καταλάβω ποιοι είναι αλλά μάταιος κόπος.Αποφασίζω έτσι να περιμένω να τελειώσουν και να βγουν για να δω ποιοι ήταν.Έτσι κρύβομαι σε έναν χώρο που δεν θα με έβλεπαν.
Έχω ένα προαίσθημα πως αυτό που θα αντικρύσω δεν θα μου αρέσει καθόλου.Σίγουρα είναι ο Άρης που θα χαριεντίζεται με καμία υπηρέτρια.Ούτε την στοιχειώδη αξιοπρέπεια αυτός ο άνθρωπος.
Η πόρτα ανοίγει σιγά -σιγά και αντικρυζω κάτι που δεν μου αρέσει.
Η Αγγελική με τον Αλέξανδρο;
Αυτός πότε ήρθε;Από ότι μου έχει πει η Αγγελική δεν μιλιούνται με τον Άρη.
Και γιατί είναι μαζί;Ο Άρης το ξέρει;
Αποφασίζω να μην μιλήσω για την ώρα και να στριμώξω αργότερα την Αγγελική για να μάθω.
Αφού τελειωσε το πρωινό στο ο οποίο ο Άρης ούτε φωνή ούτε ακρόαση αποφασίζω να πάω από την εταιρεία.Εξάλλου είμαι ή όχι η οικονομική σύμβουλος;
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Μπροστά μου απλώνεται η εταιρεία και αποφασίζω να μπω.Τι μπορεί να παθω άλλωστε;Να με σκοτώσει καμία με το βλέμμα της.
Παίρνω ένα ψεύτικο χαμόγελο και κινούμαι στον χώρο με δυναμισμό.
Και έτσι φθάνω στην αγαπητή Μαίρη.
Μα τι τιμή θεέ μου;Να την βλεπω πρωινιατικα και τι δεν θα εδινα;
"Είναι ο Άρης μέσα καλή μου;Και πρόσεξε τι θα πεις"
"Ναι μέσα είναι και σας περιμένει "
Μπα με περιμένει;Μα τι άντρα παντρεύτηκα δηλαδή;
Την προσπερνώ και ανοίγω την πόρτα .
"Προβλέψιμη όπως πάντοτε"
Λέει αλλά απαξιώ να απαντήσω.Ήρθα για δουλειά.
"Το γραφείο μού;"
Δεν θέλω να χάσω ούτε λεπτό
"Ισως και βιαστική.Ούτε ένα καλημέρα στόν αντρα σου;"
Λέει και με πλησιάζει αλλά δεν τήν ξαναπατάω.
"Μα δεν τον βλεπω."
Νευρίασε.Άρης -Αννα 0-1
"Το δίπλα από δεξιά "
Λέει νευριασμένα και τον αφήνω μόνο του.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Λίγο αργότερα ενημερώνομαι πως έχουμε ραντεβού με έναν από τους προμηθευτές στην αίθουσα συσκέψεων.Ετοιμάζομαι και πηγαίνω.Κάθομαι δίπλα από τον Άρη και περιμένουμε.Ο Άρης με κοιτάει λοξά αλλά δεν του δίνω σημασία.Η πόρτα χτυπάει και οι καλεσμένοι έφτασαν.
Είναι δύο άντρες που μοιάζουν μετάξύ τους.Πρέπει να είναι γιός με πατέρα .Είναι και οι δύο εκθαμβωτικοί.Ψηλοί με μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια.Ίσως και να χαζεψα.
"Κύριε Παπαϊωάννου τι κάνετε;!"
Αποκρίνεται ο ένας από τους δυο στον Άρη ενώ εγώ έχω μείνει να κοιτάω τον άλλον.
"Μια χαρά κύριε Λημνιώτη εσείς;"
"Όλα καλά παιδί μου ,να σας συστήσω τον γιο μου Στέλλιο.Εσείς ωραια μου δεσποινίς;"
"Είναι η γυν-"
Πάει να πει ο Άρης αλλά Εγω πετάγομαι και στρεφομαι προς τον Στέλλιο
"Άννα Δημητρίου ,η οικονομικη σύμβουλος της εταιρείας"
"Που την έκρυβες τόσο καιρό βρε Άρη τέτοια κοπέλα"
"Έλα μου ντε"