ΕΡΓΕΝΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Της μοίρας τα καμώματα

Άννα

Η ζωή είναι άδικη λέμε.Και το επαναλαμβάνουμε κάθε φορά πού μπροστά μας  εμφανίζεται η πρώτη δυσκολία ή κατι το οποίο ήρθε για να μας ανατρέψει την καθημερινότητα.

Είναι όντως άδικη ή απλά προσπαθεί να μας ανοίξει τα μάτια για να δούμε που πραγματικά ανηκουμε;

Και αν είναι έτσι γιατί το κάνει πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή;

Θέλει να μας δοκιμάσει ή να μας βάλει να επιλέξουμε;

Όλα στο μυαλό μου είναι τόσο μπερδεμένα από τότε με το τηλεφώνημα του Άρη.

Θέλω να τον βοηθήσω.Αλλά γιατί το κανω;Επειδή θέλω να πάρει την περιουσία και να δειξει σε όλους πως μπορεί να τα καταφέρει ή επειδή θελω έστω και λίγο να είμαι μαζί του;

Ειμαι εντελώς ηλίθια.
Γιατί γυρναω και ξίνω πληγές του παρελθόντος;Γιατί δεν μπορώ να πορευτώ με αυτά που έχω;

Αγαπάω τον Στελιο και δεν θέλω να τον εγκαταλείψω.
Μα αγαπάω και τον Άρη.Δεν μπορώ να ξεφύγω από εκείνον και τώρα καταλάβα το γιατί.Τον κουβαλάω μέσα μου.
Έχει γίνει ένα με την ψυχή μου από τότε που τον γνώρισα.
Δεν πιστεύα στον έρωτα με την πρώτη ματιά.
Μα και εδώ ήρθε εκείνος  και με διεψευσε.

Θα τον βοηθήσω.....

Γιατι τον αγαπώ...

Γιατί τον έχω ερωτευτεί....

Γιατί ζεί μέσα μου....

Γιατί το βλέμμα του με αναστατώνει ....

Γιατί στέλνει κύματα ανατριχιλας σε όλο μού το κορμί....

Αλλά πρέπει να σταθώ δυνατή .....

Για εμένα .....
Για τον Στελιο....
Για εμάς

Θα τον βοηθήσω αλλά δεν θα αφεθώ.

"Λοιπον;...Θα το κάνεις ;"
Ο Στέλιος με κοιτάει με τοση προσήλωση που νιωθω πως θα καταφέρει το βλεμμα του να διαπεράσει το δικό μου και να ανακαλύψει τα πάντα μέσα μου

"Μίλα γαμώτο σου!ΘΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ;ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΛΕΧΛΕ;"
Ωω θεέ μου για πρώτη φορά ο Στέλιος είναι νευριασμενος.Και ακόμη χειρότερα μαζί μου.Δεν αντέχω να μου φωνάζουν.Νιώθω ευάλωτη.

"ΑΝΝΑ ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!ΜΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ.ΘΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΠΩΣ ΣΕ ΠΗΔΑΕΙ  Ε;ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΩ ΕΓΩ!Ε ΒΕΒΑΙΑ -"

Δεν πάει άλλο!Δεν γίνεται να κάθομαι ατάραχη και να ακούω όλες τις προσβολές του.Είμαι και εγώ άνθρωπος και εχω ορια.

"ΠΑΨΕ ΠΙΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΛΕΣ."

Τα πράγματα χειροτερεύουν.Βρισκόμαστε και οι δύο σε ένταση.

"Εγώ δεν ξέρω τι λεω;Σου φερθηκα με τον καλύτερο τρόπο.Σε άφησα να μπεις στην καρδιά μου,στο σπίτι μου ,στο κρεβάτι μου.....Και εσύ τι μου δίνεις σαν αντάλαγμα;"

Με κοιτάει με παράπονο.
Μα γιατί; Του έχω αφεθεί ολόκληρη.
Τον εμπιστεύτηκα.

"Η αγάπη Στέλιο δεν ακούει από αντάλαγματα.Αν αφεθείς χάνεσαι.Και εγώ αφέθηκα μαζί σού"

Δεν τον κοροϊδεύω.Του μιλάω ειλικρινά.Τον αγαπώ.Αλλά σαν άνθρωπο.

"Άννα ας μην κρυβομαστε αλλο.Θα τον βοηθησεις γιατί είσαι ερωτευμένη μαζί του.Πάντα ήσουν ."

Βρίσκει και τα λεει;

"Στελιο τι λες;Σε ερωτεύτηκα.Με όλη μου την καρδιά."

"Απλά αργησα ετσι;"
Η αλήθεια είναι πως πάντα τους σύγκρινα.

"Άννα δεν ήσουν ποτέ δική μου.Και ας σου έκανα έρωτα κάθε βράδυ.Ο Άρης σε έκανε δική του μόνο με ένα βλέμμα.Δεν χρειαστηκε κάτι άλλο "

Η καρδια μου μόλις έχασε έναν χτύπο.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχω ακούσει ποτε στην ζωή μου.

Ανήκω στον Άρη

Εκείνος με άγγιξε χωρίς καν να με ακουμπήσει

"Μπορείς να φύγεις όποτε το θελήσεις.Θα σε αφήσω ελεύθερη ....πάντα εκείνος ήταν ...απλώς άργησα να το καταλάβω..."

Μου έχει γυρίσει την πλάτη κάνοντας μου δύσκολη την οπτική επαφή μας.

"Θέλω να μου κάνεις έρωτα ...για μια τελευταία φορά "

Και από αύριο γυρίζω στον Άρη.Μόνο που η καρδιά μου θα είναι κλειδωμένη για να μην απογοητευτώ.
Γιατί μπορεί να τον έχω ερωτευτεί αθεράπευτα μα δεν τον εμπιστευομαι καθόλου.
Θα με πληγώσει μα θέλω να το ρισκαρω.