CHAPTER 15
ASHTON P.O.V
Nanginginig ang mga kamay ko habang nasa kandungan ko ang duguan na si tombits. Hindi ko na alam ang gagawin dahil nawalan na ito ng malay.
Natataranta na ako at parang hihimatayin na din. Never in my wildest dream na makakakita ako ng taong duguan.
At ni minsan hindi ko inisip na makakakita ako ng taong binaril. Nakatawag na ako ng ambulansya, kinakabahan na talaga ako at sobrang nangangatog.
Nakatitig ako sa mukha ni carla ngayon na walanh malay. Hindi ko inakala na ililigtas niya ang buhay ko.
"Sir excuse me. Ilalagay lang po namin ang pasynete sa stretcher." Rinig kong sabi ng lalaki at ng tignan ko kung sino ito ay 'agad akong nakahinga ng maluwag.
Isa itong nurse at 'agad na chineck up ng mga ito si tombits bago isinakay sa ambulansya. Nakasunod naman ako sa loob habang kapit ko ng mahigpit ang kaniyang kamay.
"Kaya mo 'yan tombits ikaw pa e mas malakas ka pa sa akin." Para akong tanga na kinakausap ang sarili ko. Hawak ko ang kamay ni tombits at hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala siya.
May kung anong takot ang lumukob sa aking puso isipin ko palang na mawawala ito sa akin.
Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa pinakamalapit na hispital at kaagad nilang ibinaba si tombits at itinakbo papuntang ER. Nakasunod pa din ako at akmang papasok sa loob ng harangin ako ng isang nurse.
"Hanggang d'yan nalang po kayo sir." Sabi niya sa akin.
"Please miss iligtas ninyo ang kaibigan ko." Nanginginig kong pakiusap. Tumango naman ito kaya wala na akong nagawa kundi ang umupo at taimtim na nagdasal.
Tinawagan ko naman 'agad sila mommy upang ibalita ang nangyari.
"H-hello m-mommy." Kausap ko dito ng sagutin niya ang tawag ko.
"What's wrong baby?" Nag-aalalang tanong niya marahil ay naramdaman niya ang panginginig ng boses ko.
"M-mommy si carla p-po nabaril." Nahihirapang balita ko sa kaniya at saglit namang natahimik ang kabilang linya bago ko narinig ang pagsinghap niya.
"Omyghod anak! Nasaan kayo? How is she? Ikaw kamusta ka? Hindi ka ba nasaktan?" Taranta nitong tanong.
"Mommy I'm fine, b-but c-carla she i-is m-mommy!" Naiiyak kong kwento ni hindi ko na matapos ang aking sasabihin.
"Hush now baby papunta na kami ng daddy mo." And then she hanged up.
Nakatulala lang ako habang iniisip ang nga pwedeng posibleng mangyari sa ER. Napa-paranoid na ako sa sobrang pag-aalala ko.
Yung tomboy kasing yun masyadong paimportante! Sino ba siya sa akala niya para mag-alalahanin ako ng ganito?
Hindi nagtagal ay biglang lumabas ang dictor na gumagamot ngayon kay tombits kaya 'agad aking tumayo at sinalubong siya.
"Doc ano po ang nangyari sa kaibigan ko?" Kaagad kong tanong dito. Tumingin naman siya sa akin na parang sinusuri ako.
"Are you related to the patient Carla San diego?" Tanong nito habang nakatingin pa din sa akin.
"O-opo kaibigan ko po siya." Sagot ko bigla gusto ko na agad malaman ang resulta ng opersyon dahil parang mababaliw na ako sa pag-aalala.
"Nasaan ang parents ng pasyente?" Hindi ko maiwasang hindi mainis dahil sa sobrang daming tanong nitong doktor na kaharap ko pero pinilit ko ang sarili ko na h'wag itong irapan.
Kaloka naman kasi! Ang daming tanong e, atat na akong kamustahin lagay ni tombits!
"The patient is now stable, no need to worry." Nakangiting anunsyo jito kaya napahinga ahad ako ng maluwag.
"Mabuti na lamang ay hindi gaanong malalim ang bala at walang natamaang kahit anong organ." Paliwanag nito sa akin.
Sobrang naginhawahan ako sa aking narinig kaya naman ngiting ngit ako ngayon.
"Thank you doc." Pasasalamat ko at nakipagkamay. "Pwede ko na pi ba siyang puntahan?" Tanong ko ulit sa kaniya.
"Yes, ililipat na namin siya sa ibang kwarto." Pagbabalita nito kaya tumango ulit ako at sumunod kay tombits hanggang sa mapunta kami sa naka-assign na kwarto para sa kaniya.
"Gaga ka pinag-alala mo ako." Kausap ko sa walang malay na tomboy. Natawa ako sa sarili ko dahil sobrang nag-alala talaga ako sa kaniya kanina. Ni hindi ko naisip na malakas nga pala itong si carla at kayang kaya niya ang simpleng tama ng bala.
Nakaupo ako ngayon sa tabi niya habang kapit ulit ang kaniyang kamay. Hindi ko ito bibitawan hanggang sa magising siya.
Biglang bumukas ang pinti at pumasok sila mom and dad na parehong hinihingal.
"Mom? Dad? Are you okay?" Tanong ko sabay abot sa kanila ng isang baso ng tubig. May tubig kasi na nakalagay sa side table ng kwarto.
"K-kamusta siya?" Tanong kaagad sa akin ni mommy kaya napangiti ako. I know they care for carla.
"She's now okay." Masayang balita ko at nakita kong nakahinga din sila ng maluwag.
"Nang malaman namin ang balita ay kaagad kaming sumugod dito. Halos palipadin na namin ang sasakyan dahil itong mom mo ay sobrang nag-aalala." Kwento sa akin ni daddy kaya napangiti ako. Kahit kailan talaga si mommy sobrang nerbiyosa.
"Okay na po siya. H'wag na po tayong mag-alala." Nakangiting wika ko sabay kapit ulit sa kamay ni tombits.
Kahit na natutulog ay maganda pa din ito. Sayang ang ganda nito dahil naging tomboy siya. Kung sana ay naging babae lamang ito ay isasali ko siya sa mga beauty pageant.
Nakatitig pa din ako hanggang ngayon sa mukha niya, napakasimple lang nitong babae este tomboy. Hindi katulad ng iba d'yan na sobra kung mag-make up.
"You care for her?" Naagad ang atensyon ko sa sinabi ng aking ama. Nakatingin pala ito sa akin at mukhang nakita ang ginawa kong pagtitig kay tombits.
Mukhang na-misinterpret nito ang ginawa kong pagtitig kay tombits naku naman!
"Dad!" Hindi ko na alam ang isasagot ko. Bigla akong namula sa hindi malamang dahilan.
"Admit it son, you really care for her didn't you?" Panunukso pa ni dad kaya maslalo akong namula.
"Well yes, she's special to me." That's true she's special to me because, for me she's my bestfriend.
"I know son, i know." Nakangiting sabi sa akin ni dad sabay tapik sa aking balikat kaya napailing nalang ako.
