The Substitute Bride

Chapter 4

Fierrha Lourice

It's already 11:30 pm but Ryker isn't home yet. Kahit naman di sya ganon kabuting asawa ay marunong pa rin ako mag-alala. He's still my husband after all. Aside from that, I've been in love with him since childhood days. Mahal ko sya at sapat na 'yong dahilan para mag-alala ako pag late syang nakakauwi.

Hinihintay ko sya dito sa couch sa living room. I'm looking at the clock. Dalawampung minuto na ang nakakalipas. Aakyat na sana ako dahil parang uumagahin pa sya ng pag-uwi nang biglang nagbukas ang pinto.

And there he is, the mighty Ryker Drake Sebastian entering our his in his drunken state habang akay-akay sya ng kaibigan nya. Napailing nalang ako.

“Thank you for bringing him home” Sabi ko na may tipid na ngiti kay Aerol, ang kaibigan ng asawa ko na ngayon ako nakaalalay sa kanya.

“Not a big deal, Fierrha. Pakihabaan nalang ang pasensya dyan sa kaibigan namin ha. Minsan ganan talaga sya, may pagkatanga” Napatawa naman ako sa kanya. Sa lahat kasi ng kaibigan ng asawa ko ay itong si Aerol ang pinakamapagbiro. Madali syang pakisamahan.

“Sige, salamat ulit. Don't worry ako na ang bahala dito sa kaibigan nyo” Inilapag ko muna sandali si Ryker sa sofa para ihatid si Aerol sa labas.

“Ihahatid na kita sa labas” Hahakbang na sana ako nang biglang hilahin ako ni Ryker paupo causing me to land on his lap. Automatic na namula ang magkabilang pisngi ko.

“He's old enough. Kaya na nga nyang gumawa ng bata, lumabas pa kayang mag-isa?” Nakapikit na sabi ni Ryker na may pagkautal pa dulot ng kalasingan.

Pumailanlang naman ang munting halakhak ni Aerol. “Don't worry Fierrha, I can manage”Lumakad na sya papabas ngunit bago pa man sarhan ang pintuan ay lumingon muli sya kay Ryker.

“Seloso” Sabi na na di ko masyadong narinig dahil na rin sa distansya namin.

Iniakyat ko na si Ryker sa kwarto. Di naman sya mahirap iakyat dahil hindi sya tulad ng ibang lasing na di na makaya ang sarili.

Oo minsan minsan ay medyo nasuray pero kahit papano ay nakakalakad pa rin ng diretso.

Hinayaan ko sya sa kama bago ako kumuha ng malinis na towel na pwedeng ipamunas sa kanya at malinis na pantulog.

Habang pinupunasan ko ng towel ang muka nya ay di ko maiwasang mapatitig sa kanya. He's the epitome of perfection. From the perfect sculpted jaw, thick eyebrows and lashes, matangos na ilong at ang mamula mula nyang mga labi. It looks inviting. Hindi ko namalayang unti-unti ko na palang inilapit ang labi ko sa kanya hanggang magtagpo ang mga ito.

Parang napapaso akong lumayo sa kanya. Kumurap-kurap ako ng ilang beses. Ano ba naman tong mga iniisip ko?

Pagkatapos ko syang punasan at palitan ay tumayo ako. But...

He hold my hand....

Napalingon naman ako sa kanya.

“Don't leave me...” Parang tinatambol ang puso ko. Unti-unting bumilis ang tibok nito. Agad akong tumabi sa kanya sa kama.

Pero ang lahat ng pag-iilusyon ko ay natigil dahil sa mga sumunod nyang sinabi.

“Don't leave Farrah, I love you” Sabi pa nya na nagpadurog sa puso ko.

Kailan ba na magiging ako naman?

Sana pag dumating ang araw na ako na, ikaw pa...

Sana ikaw pa ang mahal ko sa mga panahon na yon because I will not settle for this kind of relationship.

I deserve to be love hindi maging panakip butas lang.

Mahal kita pero hindi ako martir para manatili sa tabi ng taong ayaw naman sa akin.

Ayokong ipagpilitan ang aking sarili sa taong itinataboy ako palayo.