Blue's Point of view
naglalakad na kami ngayon ni Princess para umuwi. nasa loob parin kami ng campus, heto ako, parang na istatwa, di makapagsalita ng maayos. parang blangko ang isip ko sa mga oras na to. naririnig ko ang mga sinasab ni Princess tungkol sa nangyare kanina pero walang pumapasok sa utak ko. di ko maintindihan ang mga salitang sinasabi nya. sa mundo ko, ang tahimik, isang nakakabinging kathimikan. baka nagayuma na ako sa charm ng impaktong yun ah! naku wag naman sana. sayang ka impakto... ikaw ang tipo ko, pero ayoko ng ugali mo, malayong malayo sa pinapangarap kong lalaki. haaayyy.
"okay ka lang ba Blue?" tanong sa akin ni Princess.
"ah oo ok-okay lang ako. ano? kamusta ka na ?" tanong ko naman dito.
"well, frankly, I'm expecting him to act that way, which he usually does" ngiting pilit ni Princess habang namumugto ang mata.
"hoy loka ka. wag ka ngang magpaka ganyan para lang sa taong yun, naku . kung tao mo ngang maituturing yun" inis na paalala ko naman sa kanya. kasi naiinis ako kay Princess e. ang bata bata pa nya tapos ganun na nararanasan nya sa love, which I think hindi nya deserve. maganda si Princess, thoughtful, caring and mukhang mabait naman. oh! ano pa bang hahanapin nung impaktong yun e na kay Princess na lahat. grabe, nakakaawa si Princess kanina, nagmamakaawa sya para lang mahalin sya nung pesteng yun. (dami kong tawag lol).
"nakakatawa nga e. alam mo bang In my 20 years of existence, si Prince lang ang hinangaan ko ng ganito, you know. handang manlimos ng love nya. I thought Love is like a fairytale kasi e. yun kasi yung pinaniniwaan ko since birth hehe" pagpapaliwanag ni Princess.
"ay ako naman, salungat sa paniniwala mo. for me, Love is sacrifice. kaya nga ang fairy tale nag eexist lang nung mga bata pa tayo e, and unti unting nag iiba ang paniniwala natin sa love habang tumatagal." ani ko.
"agree ako sayo Blue," sabay tingin sakin at ngumiti "Love is also sacrifice". sagot ni Princess.
natahimik kami pareho at umupo sa last row sa loob ng auditorium. sa kwentuhan kasi namin, dinala kami ng mga paa namin sa auditorium.
"ano nang plano mo ngayon?" tanong ko.
"you know what, I think we should make a vow" sabi ni Princess.
"vow? like pinky swear?" pagkaklaro ko.
"no. pinky swear is like a shallow promise, it tends to break easily e. unlike vow, vow is like putting your soul in your words. ano ? game?" Princess.
"naku, ano naman ang vow natin e di pa naman tayo ganun kaopen sa isa't isa." parang di ko mawari ang nararamdaman ko pero mukhang di aayon sa akin ang vow na to. napasubo na. naku, paano ko ba iiwasan to.
"that's it. your vow to me is to be open at all times. dapat open ako sayo and same way, open ka din sakin. as in lahat." suhestyon ni Princess.
"ah madali lang pala, kayang kaya ko 't-" di nya ako pinatapos magsalita.
"but my vow for you, is never love Prince Ashton"
madali lang naman diba?
wala namang kaso sakin yung vow. pero bakit ganito nararamdaman ko. bakit parang nainis ako ng very light sa vow nya.
"aaa-ah sige. y-yun lang pala e."
"so it's a deal okay?" Princess.
"Deal". ako.
BINABASA MO ANG
Twist in Time (BoyxBoy)
RomansaSila na ata ang best love story na mayroon sa wattpad universe, pero paano nalang kung subukan sila ng tadhana, panahon at oras. manaig kaya ang pagmamahalan ng ting mga bidang sina Blue at Prince Ash? mahirap kalabanin ang oras at panahon, mapagtag...
