Aphelandra// Taekook

BÖLÜM 7 🍒

TAEHYUNG
Güneş doğmak üzereydi, arabamı bir kumsala çekip denizi izledim bütün gece. Hep şunu düşündüm 'Neden hep üzülen ben oluyorum?' aklımdan çıkmayan bu soruya bir türlü cevap bulamadım.

Gittiğimden beri Jungkook beni defalarca aradı ama açmadım. Açmayacağımı anladığında mesaj yağmuruna tuttu. Bende telefonumu kapattım.
Jungkook🐰

Taehyung nerdesin? Gel konuşalım lütfen. Seni çok merak ediyorum.
(Görüldü)

SİNİRLENİYORUM BAK! Gel şu siktiğimin evine!
(Görüldü)

Telefonumu açar mısın?
(Görüldü)

Sen hiçkimse değilsin! Sarhoştum o yüzden saçmaladım.
(Görüldü)

Her şey için çok geç Jungkook..
Artık sende benim için 'hiçkimse'sin.

Lütfen böyle söyleme seni almaya geleyim konuşalım hadi.
(Mesajınız iletilmemiştir.)

Taehyung TELEFONUNU KAPATIP BENİ ENGELLEYİP NE BOK YİYORSUN?
(Mesajınız iletilmemiştir.)

Telefonumu tamamen kapatıp, yan koltuğa attım. Jungkook'u engellediğim için şu an delirdiğini tahmin edebiliyordum.

Bütün gün uyumayıp ağladığım için yorgun düşmüştüm. Bana en yakın otele gidip bir odaya yerleştim. Duş alıp, Jungkook'un bana dokunduğu her yerimi temizlemek istiyordum.

Aynaya baktığımda çok kötü bir durumda olduğumu gördüm. Gözlerim içi kızarmıştı ve şişmişti, uykusuzluğum ve yorgunluğum yüzünden mor halkalar oluşmuştu. Yanaklarımı silmekten tahriş etmiştim. Sonra gözüm boynuma takıldı. Jungkook'un izlerine..
Sen hiçbir göz yaşımı hak etmiyorsun.

Üstümü değiştirip, yatağa yattım. Ne kadar çok telefonumu açmak istesemde Jungkook'un attığı mesajlar geldi aklıma ve numaramı Yoongi'ye söyleyerek yerimi bulabilirdi. O yüzden telefonumu açmamaya karar verdim.

Yalnız kalmaktan nefret ediyorum. Kendimi daha kötü hissetmeme sebep oluyor ama burada hiç arkadaşım olmadığı için yalnız kalmak zorundaydım.

Ben düşüncelerimle boğuşurken, kapı çaldı. Sanırım oda servisiydi. Isıttığım yataktan kalkıp kapıyı açtım.

"Sonunda seni buldum bebeğim"
"J-jungkook"
Yerimi nasıl bulmuştu? Bu imkansız.
"Ne işin var burada nasıl buldun beni?"
Yine piç sırıtışıyla odama dalmıştı. Nefret ediyorum ondan! Nasıl bu kadar yüzsüz olabilir bir insan? Tabi insansa.
"Yoongi'yi hafife alma otel kayıtlarından bulduk."
"Tamam gördün iyiyim. Şimdi defol git sevgilinin yanına!" biraz bağırdığımda hemen kaşları çatılmıştı. Şu an sinirli olması gereken bendim.
"Taehyung oturur musun? Sana olanları anlatacağım eğer yine beni yanında istemezsen gideceğim söz veriyorum."
"Umarım mantıklıdır, uykumu böldüğün için yine sana yumruk atabilirim." diyip kapıyı kapattım ve karşısına oturdum. Konuşmasını beklemeye başladım.

"Havaalanındayken bizimkiler beni arayıp bara çağırdı. Bende yanlarına gittim, çok fazla içmiştim ve sarhoştum Lisa'yla da barda tanıştık. Bir şeyler yaşadık sonra da beni eve bıraktı. Sevgili değiliz."  Gerçekten yüzüne bir daha yumruk atmamak için elimi sıkıyordum. Bunları zaten tahmin edebiliyorum. Bunu söylemek için mi gelmişti gerçekten? 
"BANA HİÇKİMSE DEDİN BEN SENİ BEKLERKEN HAYALLER KURDUM AMA SEN O OROSBUYU GETİRDİN BENİM GÖZÜMÜN ÖNÜNDE YİYİŞTİNİZ. ANLATTIKLARINI ZATEN BİLİYORUM TAHMİN ETMEK ZOR DEĞİL!" resmen haykırmıştım boğazım acıdı. Daha yeni göz yaşlarım soğumuşken gelip yine onları akıttı.