Üniversitenin ilk günü garip bir tesadüfle tanışacak olan iki genç.
Ayla Yıldız ve Eray Toprak.
Arkadaşlıkla başlayacak olan bir hikaye sizce nereye gider dersiniz?
*
"Nasılsın yavru?"
"Yavrum mu? O ne öyle be, sarkıntılık eden sapıklar gibi."
"Öyle...
Aşırı derecede içime sinen bir bölümle sizlerleyim.
Yorumlarınızı belirtmeyi unutmayın lütfen.
Bir sonraki bölüm iki hafta içerisinde gelecektir. Ödevlerim dolayısıyla gecikmeler olabilir.
İyi okumalar 🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni seviyorum annelerin bir tanesi." diyerek kapattığım telefonumla huzur doluydum. Ailemle konuşmuştum ve bana para gönderdiklerini söylemişlerdi.
Sanırım bir öğrencinin en çok ihtiyacı olan şey paraydı ve şu sıralar dibe batmışken ilaç gibi gelmişti bu haber.
"Yüzünüzü güldüren olay da nedir bayan?" diye soran Yankı'ya gülümsedim.
"Ailemle konuştum, iyi geldi." dediğimde ona çok da detay vermemin anlamı olmadığını düşünmüştüm.
"Sevindim, aileden uzak kalmak zor. Benimkiler de Almanya'da sık sık görüntülü konuşuyoruz."
Söyledikleri şaşırmamı sağlarken "Ciddi misin?" diye sordum.
"Evet, pek vakit geçirmediğimiz için birbirimiz hakkında bilmediğimiz çok şey var."
"Haklısın." diye mırıldandım.
Şu an Eray Zümrüt'le birlikteydi. Yalnızdım ve markete giderken Yankı'yla karşılaşmıştım. Sanırım onunla vakit geçirebilirdim. Hem sınıf arkadaşımı da tanımış olurdum.
Sınıfa yakın durmamak iyiydi fakat bazı durumlarda arkadaşının olması her zaman iyi oluyordu. Tek konuştuğum kişi Yankıydı ve belki onunla da yakın olabilirdik.
"Müsaitsen şuraya oturup vakit geçirebiliriz. Hem birbirimizi daha iyi tanıma imkanı buluruz." dediğimde "Hay hay madam." diyerek gösterdiğim banka doğru yönelmişti.
İkimiz de bankta karşılıklı şekilde oturduğumuzda marketten aldığım birkaç abur cuburu masaya koyarak paketleri açmaya başladım.
"Konuşurken bunları gömebiliriz bence." dediğimde gülmüştü.
"Biraz kendinden bahset istersen." demiş ve paketleri açmış onun kendini anlatmasını bekliyordum.
Bu sırada onu inceleme fırsatı bulmuş ve gayet ideal bir türk erkeği olduğunu düşünmüştüm.
Buğday ten rengi, koyu kahve gözleri, yapılı fiziği, siyah saçları ve yüzünün aksine küçük olan gözleriyle sert duruyordu fakat konuştukça sempatik biri olduğu anlaşılıyordu.
"Adım Yiğit ama ben Yankı denmesini tercih ettiğim için onu kullanıyorum."
Sözünü keserek gözlerimi kocaman açmıştım. "Sen ciddi misin? Ben senin gerçek adının Yankı olduğunu sanıyordum. Şu an fake yemiş gibi hissettim."
