Üniversitenin ilk günü garip bir tesadüfle tanışacak olan iki genç.
Ayla Yıldız ve Eray Toprak.
Arkadaşlıkla başlayacak olan bir hikaye sizce nereye gider dersiniz?
*
"Nasılsın yavru?"
"Yavrum mu? O ne öyle be, sarkıntılık eden sapıklar gibi."
"Öyle...
Macera kategorisinde birinci sıraya geldik yavrularım. Bunun için hepinize çok çok teşekkür ediyorum.
Her ne kadar şu an kategoride düşmüş olsak da dünya gözüyle kitabımızı birinci sırada gördüğüm için Allahıma binlerce kez şükrediyorum.
Wattpadi bırakmakla ilgili düşüncelerimde hala kararsızım. Kitabımızın finaline kadar bir karar vermem gerektiğini biliyorum.
Şu an devam edeceğim diyerek sizi umutlandırısam ve devam etmezsem sizlere haksızlık etmiş olurum ve ben bunu asla istemiyorum.
Yanımda olduğunuzu hissettirdiğiniz ve güzel yorumlarınız için bir kez daha teşekkür ederim.
İyi okumalar 🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bugün için teşekkür ederim madam"
"O teşekkür bana ait bayım, sayenizde bende özlediğim güzellikleri gezme fırsatı buldum"
"Bir tekrarı daha olsun çok isterdim fakat yarın akşam yola çıkacağım artık başka bir zamana"
Sözleri kaşlarımın çatılmasına sebep olurken bu kez söz vermemek adına o kısmı es geçerek merak ettiğim soruyu yöneltmiştim.
"Yalnızca iki gün için mi gelmiştin?"
Başını olumlu anlamda sallayarak konuşmaya başladı.
"Açıkçası, uzun zamandır dedemle konuşmuyorduk ve beni görmek istediğini söyleyerek yanına çağırdı. Bende ailemle görüştükten sonra gidiş, dönüş biletimi alarak sana haber verdim. Hem doğduğum şehri gezmek istedim hem de dedemin benimle konuşacakları için geldim. Bunlar içinde iki günün yeterli olacağını düşündüm"
"Anlıyorum" diye mırıldandığımda "Yani yarın dedenle birlikte olacaksınız?" diye sorduğumda "Evet, aslında bugün onunla olacaktık fakat senden bahsedince bugün seninle gezmemi yarın ise benimle konuşacağını söyleyince bende sorgulamadan kabul ettim."
Başımı anladığımı belirtirek salladığımda ağzımı açmış kelimelerin dudaklarımdan dökülmesine izin verecekken adımı duymam ile irkilmiştim.
Arkamı dönerek sesin geldiği yöne baktığımda yutkunmuştum.
Bu kızla karşılaşmak zorunda mıydım?
"Nasılsın?"
Yanıma yaklaştığında sorduğu soruyla içimden sabır çekerek cevap verdim.
"Ne önemi var ve bundan sanane?"
"Ayla aslında ben seninle biraz konuşmak istiyordum, denkleşince.."
"Denkleşince ne? Sahiden seninle konuşacağımı düşündün mü? Düşüncesi bile iğreti ve şu an sana dil dökmem bile.."
