Tesadüfün Böylesi

| 4. Bölüm |

Yorumlarınızı bekliyorum. Artık ybler her hafta cumartesi gelecek inşAllah yetiştirebilirsem. Arada gecikme olursa pazar veya pazartesi de gelebilir. Beğenmeniz dileğiyle. Sizleri seviyorum. İyi okumalaaarr :*

♉

Kübra'dan

Son kata kadar çıktık. Binanın içi baya aydınlıktı duvarları açık rengindeydi. Krem rengi tonlarında. Merdivenler ise fayans desenlerindeydi. Bina yedi katlıydı. Her katta iki daire vardı. Asansör bile yoktu. Bu merdivenleri çıkarak bugün ki sporumu tamamlamıştım. Ama gerçekten baya yorulmuştum. Son kata kadar ne için çıkmıştı ki bu? Kafamda dolanan soru işaretlerini toplayıp bi rafa kaldırdım, bunu düşünecek vaktim yoktu. Çocuğun kapıyı açıp içeri girmesini bekledim. Kapıyı açıp içeri girdikten sonra kapıyı tam kapatmamıştı. Bi an tereddüt ettim, belki de hata ediyordum. Bilmediğim, yüzünü bile görmediğim birinin evine girmek doğru bi karar olamazdı. Belki de filmler de olduğu gibi bana kurulan bi tuzaktı. Off Kübra çok film seyrediyosun! Fazla düşünmeden hafif açık olan kapıyı ittirerek içeri girdim. Gördüğüm manzarayla şoka uğramıştım.

Sinem'den

Annem'in kahvaltıya çağırmasıyla uykumdan uyandım. Yatağımdan kalkıp hemen banyoya girdim. Biraz daha yatağımda kalsaydım, tekrar uyurdum. Uykum çok ağırdı. Lavabonun başında dikilirken aynadaki halime baktım. Impossible! Bu ne hal be! Resmen çirkinlikten ö-le-ce-ğim!! Tam çesmeye eğilmiş yüzümü yıkayacakken telefonumdan bildirim sesi geldi. Çabucak yüzümü yıkayıp telefona koştum. Komodinin üzerinde duran telefonu alıp gelen mesaja baktım. OMG! İnanmıyorum Mete'den!! Meteee!!

Gönderen : Mete'm ♡

Günaydın güzelim. Umarım kahvaltını yapmışsındır birde seni kahvaltıya götürmekle uğraşmayayım. Bir saate hazır ol seni almaya geliyorum. Bizimkilerle toplanmamız gereken bi mevzu var. Sakın neymiş o mevzu nerde gibi sorular sorayım deme. Meraklı hallerini ve sorularını çekemem. Bilmen gereken Cenk hepimizi topluyor ve bi saate hazır olup kapıda beni beklemen.

Al işte bende heycanlanıyorum. Umursamaz Mete'ye merhaba deyin!! Cevap vermeyeceğim inat değil mi! Bu çocuk hiç mi değişmeyecek? Biz neyiz o bile belli değilken beni her toplanmamız da evden alıp, geri bırakıyordu. Onu seviyordum, seviyorum evet ama bu odun gibi davranıp umursamamazlığı beni deli ediyordu! Bi insan bu kadar kaba olur muydu? Karşında ki bi bayan! Biraz kibar ol be odun!! Neden bunu yapıyordu ki? Bi yandan sahiplenerek mutlu edip diğer yandan hiç kaldıramayacak bi şekilde üzüyordu. Neyse daha fazla oyalanırsam cidden bir saate hazır olmayacaktım. Üzerime giyinecek kıyafetlerimi hazırladıktan sonra midemden gelen sesleri daha fazla bastıramayacaktım. Saçımı kahvaltıdan sonrada yapabilirdim diye düşünerek mutfağa doğru ilerledim.

Kübra'dan

Beni neyin beklediğini bilmeden içeri daldığımla gördüğümle kalakaldım.

"Hoşgeldiniz Sayın Arıkan." dedi mafya kılıklı olan Adam.

Korkmuştum. Gördüklerime inanamıyordum. Duvarların her birinde başka pozlarda olan fotoğraflarım vardı. Ve benimle birlikte Gökhan'nın da. Bu Adamlar kimdi? Ne istiyorlardı benden?

"Siz kimsiniz? Benden ne istiyorsunuz!"

"Şşştt biraz sakin cici kız. Bizim senden bi isteğimiz yok."

"O yüzden mi bu komployu kurdunuz? Ve bu resimleri astınız bu duvarlara!"

"Resimleri biz astık evet ama buraya sen kendi isteğinle geldin. Yalan mı?"

"Ben.. ben evet kendim geldim ama beni böyle bişeyin beklediğini bilmiyordum! Ayrıca.. Gökhan? O nerde?"

"Anlaşılan umduğumuz kadar zeki bi kızsın. Gökhan'nın da bu oyunda olduğunu anlamışsın."