Wszystko przez Minecraft| Inar x Żelazny| TRWA KOREKTA

Będziesz moim chłopakiem ?

-Hubert..?- Wolałem od paru minut chłopaka z zakłopotaniem, ponieważ gdy się obudziłem nie było go obok. 

Usiadłem na łóżku i dopiero w tedy zauważyłem biały świstek na moim biurku.

„Idę na zakupy ponieważ lodówka świeci pustkami, wstawiłem filmy na nasze kanały więc nie masz o co się martwić. Poprzeglądać coś w internecie. Zaraz wrócę!
                                                         Hubert~"

Gdy przeczytałem zawartość kartki ulżyło mi, tak jak doradził chłopak wziąłem telefon i zacząłem coś przeglądać. Nawet nie zauważyłem kiedy szatyn wrócił do domu.

-Jestem!- Rozległ się donośny głos Inara

-Nareszcie!- Odpowiedziałem z ironią w głosie i wybuchłego śmiechem, wstałem z łóżka, udałem się w stronę rozchodzącego się dźwięku i przytuliłem się do chłopaka.

-Martwiłem się o ciebie- powiedziałem już poważniej 

-Przecież jestem- Oddał przytulasa ale po chwili oddalił się ode mnie mówiąc

-Idę zrobić śniadanko, usiądź sobie na kanapie czy coś- 

-Dobrze- Odpowiedziałem i posłusznie wykonałem polecenie, czekałem na posiłek przeglądając coś w telefonie.

Po spożyciu jedzenia i posprzątaniu, szatyn zbliżył się do mnie i podniósł moją twarz tak że patrzyłem wprost w jego cudne, bursztynowe oczy. Zbliżył się do mnie i złożył ciepły pocałunek, niemalże od razu oddałem pieszczotę. Chłopak powoli zsunął się z moich ust na szyje i zasysał skórę pozostawiając po sobie delikatne, czerwono-krwiste ślady przez co cicho pomrukiwałem. Po chwili przestał i powiedział.

-Mikołaju Cieślaku.... Czy ty....- Zawahał się ale chwile potem dodał -Chcesz zostać moim chłopakiem..?- Ostatnie słowa wypowiedział trochę ciszej, złapałem go za ręce by dodać otuchy i powiedziałem żartobliwie żeby rozluźnić atmosferę.

-A to już nim nie byłem ?- Po czym wypiłem się w jego usta a chłopak oddał pocałunek. 

Oderwaliśmy się od siebie jak zabrakło nam tchu, skoczyłem Hubertowi na szyje i bardzo mocno przytuliłem jak by zaraz miał mnie opuścić. A nasza wspólna przygoda się przecież dopiero zaczyna...