Soldier [دخترپسری]

ماموریت مرگ...

لیندا با کلافگی از روی تخت بلند شد و از خوابگاه بیرون رفت. فکرش هنوز درگیره ژنرالی بود که صبح دیده بودش.

نگاه وحشت زده ی سرباز ها وقتی فهمیدند ژنرال افسانه ای اومده، واکنش عجیبه سرباز ها بعد از دیدن توجه اونیو به لیندا و جیسانگ، دیدن اینکه تمین و مینهو برای رفتن به استقابل اونیو لباس رزم رسمیشون رو پوشیده بودند، همه ی این اتفاقات دست به دست هم داده بودند تا ذهن لیندا رو مشغول کنند.

"چرا همه ی سرباز ها از ژنرال اونیو اینقدر میترسن؟"

"چون ماموریت های مرگ با خودش میاره"

لیندا به سمت صدای ضعیفی که جواب سوالش رو داده بود چرخید تا صاحب صدا رو ببینه. در کمال تعجب تمین رو دید که با لبخندی پهن داشت به سمتش میومد.

دختر کمی خندید و به شوخی گفت

" بیرونت کردن؟"

تمین کنار دختر ایستاد و نگران بهش نگاه کرد. اون میدونست که اومدن اونیو اون هم اینقدر ناگهانی تصادفی نیست، از طرفی با دیدن توجه اونیو به لیندا و جیسانگ باعث شده بود که تمین بیشتر نگران سربازهای تازه واردش بشه.

"تمین من ترس شما رو نسبت به ژنرال اونیو درک نمیکنم"

تمین از اینکه میدید لیندا غیر رسمی و راحت باهاش حرف میزنه متعجب شد. با چشم های گرد گفت

"تمین؟!"

لیندا لب هاش رو آویزون کرد و سعی کرد چهرش رو ناراحت نشون بده.

"مینهو گفت که لازم نیست به هم دیگه احترام بزاریم مگر در مواقع اضطراری"

دستش رو پشت گردنش کشید و گفت

"آره خب مینهو درست گفته، نمیدونم چرا تعجب کردم"

چند دقیقه سکوت شد تا اینکه لیندا دوباره با سوالش اون سکوت رو شکست.

"اتفاقه خاصی داخل ماموریت هایی که اونیو قبلا براتون آورده پیش اومده که اینقدر از اومدنش وحشت کردید؟"

تمین آه نامحسوسی کشید و گفت

"هر دفعه که به *ماموریت مرگ *میریم بیشتر دوست هامون رو از دست میدیم.

سری آخری که رفته بودیم فقط من و مینهو بودیم که موفق شدیم زنده برگردیم. توی *ماموریت های مرگ* جای شکست نیست و باید ماموریت رو با موفقیت تموم کنی حتی اگه به قیمت جون تمام افرادت تموم بشه"

"نمیتونیم ماموریت رو قبول نکنیم؟"

بدون مکث سریع جواب داد.

"نه نمیتونیم. دستوره انجام ماموریت از کاخ آبی میاد و باید هر طور که شده ماموریت رو با موفقیت تموم کنیم"

"این خیلی بی رحمیه"

تمین به چشم های آبی لیندا خیره شد و بعد از چند دقیقه با لبخند گفت