Unofficial Couples Ü

EPILOGUE

 EPILOGUE

 Minsan may mga bagay na kahit anong pilit nating kunin, o kahit gaano man natin kapursiging ipaglaban,

eh

 sadyang hindi natin makamit-kamit.

 Maaring dahil hindi pa ito ang tamang panahon,

 sadya lamang hindi talaga ito para sa atin.

 Ika nga, hindi lahat ng mahal natin ay kailangan natin. At hindi lahat ng kailangan natin ay mahal natin.

 Sadyang, may mga bagay lang talaga sa mundong ito na gustuhin man natin ngunit ito nama'y nakatakda na para sa iba.

 Hindi lahat nakukuha natin, hindi lahat nagagawa natin, hindi lahat naiibigay natin.

 Lahat ng tao may limitasyon. Lahat ng tao may kasukdulan. Lahat tayo may katapusan.

 Kaya nga diba, nothing's permanent in this world but change and nothing's sure in our life but death.

 Kaya kahit gaano mo pa pinahahalagahan at minamahal ang isang tao ngayon darating at darating din sa puntong, lahat 'yun unti-unting maglalaho, mawawala. At magiging isa na lamang sa mga alaala mo sa nakaraan.

 Lahat ng nangyayari sa buhay natin, may dahilan. Lahat at bawat pagsubok o kasiyahan sa ating buhay ay may bitbit na aral na iiwan sa atin.

 Hindi man natin maintindihan ng lubos kung 'bakit?' sa kasulukuyan, pero darating din ang takdang panahon na mauunawan natin ang ultimo maliliit na bagay sa buhay natin.

 At sa mga desisyon at pagkakamali nating nagawa, nawa'y tayo ay matuto at lalong pang lumakas ang loob para sa hinaharap.

 May mga nawawala man subalit sa kabila nito ay may mga dumarating din.

 Ganun lang ang proseso ng buhay, LIVING AND DYING. COMING AND LEAVING.

 Paikot-ikot lang. Paulit-ulit.

 But what's important is, to every thing and every person that comes your way, show them your love and care, give it all out and never hesitate to effort for them. 'cuzz we won't know when will they be heading out our life.

 And always, DO THE RIGHT THING, NO MATTER WHAT.

 Move on from the past and have no regrets. Live on the present fearlessly and make the most out of it.

 AND KEEP LOOKING FORWARD TO THE FUTURE AND GOING ON~

 "If life gives you Lemon, make a Lemonade."

-----------

 Ang klase ng istorya na ito ay nagpapakita ng isang side ng buhay natin kung saan may mga bagay na dumarating, nangyayari, at umaalis nang hindi natin alam ang dahilan.

May mga pangyayaring ganito hindi ba?

Kung saan puro tanong ang isipan natin, puro pagtataka, puro hingapis, puro sakit, puro gulo. Walang kasiguraduhan, walang linaw, walang sagot.

Hanggang sa lumipas na lamang ang panahon at ang oras na mismo ang naghihilom ng mga sugat na naiwan, nagpapalaho ng mga tanong sa isip natin, naggagamot sa sakit na nararamdaman, at unti-unting nagbubura ng pagdadalamhating nararanasan.

Reminiscing your old conversations & realizing your feeling's for that person have completely faded away.

Author’s Note: Hindi ko alam kung gagawan ko pa ito ng book 2. :) Pero ang sabi ko sa bespran ko, kapag nakita ko by 2013 na umabot ng 1000 reads ang UnCo, eh gagawa ako ng book 2. Mas maraming pictures, videos and visuals. Ngayon kasi, hindi ko nilagyan. Cover book lang. Kase may purpose is I want you to imagine and visualize them as how you do. I mean, nasa sainyo na kung paano nyo sila lilikhain sa inyong mga isipan. :) ‘Yun lamang. Maraming maraming salamat sa lahat ng nagbasa nang aking unang istoryang natapos! :D For now, I’ll be making new story muna. Hehe. GOD BLESS US ALL! I LOVE YOU! CIAO! :* <3

  BleuChienne

 [XiiChan Bevy]

 HUGS & KISSES.

 Thank you!

 Facebook account:

www.facebook.com/XiiChan10

 Wattpad account:

www.wattpad.com/BleuChienne

 Twitter account:

www.twitter.com/XiiChan

 Personal Blog:

www.penzu.com/journals