Crimson Rush (On-Going)

Chapter 11 ♦ A Blue Rose

NOTE:

(Please be noted of sudden change of POV's of characters in some chapters ahead.
Thank you!)

✳

✳

Nagbibihis sya ng uniform para sa pagpasok sa university ng may narinig syang kumatok sa pintuan. Kumunot ang noo nya, wala naman syang inaasahang bisita. At mas lalong walang nakakaalam kung saan sya nakatira kaya wala talagang bibisita sa kanya.

'Is it the landlady?'

Pero, sa pagkakaalala nya, nakapagbayad na sya ng renta nung isang araw. Madalas ngang advance ang pagbabayad nya ng renta para hindi na ito maningil sa kanya.

Itinali nya muna ang necktie sa kwelyo, bago buksan ang pintuan, habang iniisip kung sino ang maaaring nasa labas ng pinto.

Pagkabukas ng pintuan ay wala namang tao.

She look around but there's no one.

'Who could that be?'

Confusion is evident in her face.

Siguro, yung mga walang magawa sa buhay at naisipang katukin sya.

'Maybe a wrong door?'

Kay aga-aga, may nanti-trip na sa kanya. Papasok na sana sya sa loob ng mapansin at mahagip ng kanyang mata ang isang bagay sa sahig. Dinampot nya ito at tiningnang mabuti.

A blue rose.

And her eyes flicker in annoyance.

Ito ba ang dahilan kung bakit may basta na lang kumatok sa pinto nya?

'What is it this time, huh?'

Humigpit ang hawak nya dito at hindi na inabala kung masugatan sya sa mga tinik nito. Hinawakan nya ang mga petals nito at kalauna'y nilukumos sa kamay nya. Namantsahan ng kulay asul ang mga daliri nya. At naamoy nya ang kakaibang bango na galing sa rosas. Bangong hanggang ngayon ay pamilyar pa rin sa kanya.

Umahon ang hindi nya maipaliwag na damdamin sa puso. Damdaming matagal nya nang nakalimutan. Damdamin na dapat hindi nya maramdaman.

Guilt. Sadness. Anger. Regret.

She gritted her teeth.

'This isn't happening!'

Tumigil lang ang pagngitngit nya ng maramdamang uminit ang kanyang mata.

'Oh, shit.'

Dali-dali syang pumunta sa banyo para maghilamos. Kailangang nyang kumalma.

She needs to cool down the sudden raise of her temperature.

Or else.

After calming, she look at herself in the mirror in front of her.
Her eyes were puffy and slightly reddish, but it's fine.

She's good. She's calm.

She's okay.

'Calm down, Harper. Don't worry, everything will be fine.'

Is it?

No, she shouldn't let her emotions overpowered her thinking.

She sigh deeply.

Nilagay nya na ang mga contact lenses and she's good to go.

Silently praying of peace for the rest of the day.