Elesi

Ang Batasan

Kung unang beses mo pa lang makakabisita sa Batasan, magugulat ka sa laki at lawak ng lugar na ito. Mas nakakagulat siguro ang dami ng kotse, halos lahat sa mga ito congressman ang may-ari. At di lang yung mga pipitsugin lang - yung iba, minsan mo lang makikita sa buhay mo.

Mga congressman lang ang nakakadaan doon sa front entrance na pinapakita lagi sa TV. Ang mga bisita, gaya namin, ay sa back door pinapadaan. Gaya ngayon - biglang hinarang kami ng guard dahil akala niya...aktibista raw kami?

"Can't you see this? We have an appointment this afternoon!" Nagwala na ang prof ko sa higpit ng mga guards. May dahilan nga naman siya dahil sa matagal nang naka-schedule na ang pagbisita namin. "Call your boss kung gusto niyong mapahiya!"

Napahiya nga ang mga guard, kaya napilitan silang papasukin kami. Di mo sila masisi dahil mainit na naman ang usapin ng RH Bill sa committee hearings. Lalo pa't galing kami sa isang school ng mga tibak, di mo maiiwasang maghinala sila. Wala na lang kaming nagawa kundi tawanan ang mga nangyari.

Maiinip ka talaga kapag unang beses mo pa lang dito. May dalawang "wings" kung saan nandoon lahat ng opisina, at sa gitna ang mismong session hall. Minsan nakaka-tukso na sumilip kung anong ginagawa ng congressman mo habang padaan sa mga opisina nila. Napupunta kaya sa tama ang pera natin?

Papasok pa sa loob, may library at museum kung saan dinadala lahat ng bumibista. Gaya ng inaasahan, may halong propaganda na feeling namin, nasa comedy bar kami.. Pero nakaka-hanga naman talaga na makita yung original na kopya ng mga batas, mga gavel na ginamit ng dating House Speakers, o kahit mga larawan ng mga sikat na mambabatas. Puno sila ng kwento kung paano nabuhay, namatay, at nabuhay muli ng paulit-ulit ang demokrasya sa pagdaan ng panahon.

*****

Nakaka-antok pala na umupo dito sa Session Hall. Yung nakikita mong lugar kung saan sila nagdedebate? Sa tunay na buhay, di naman ganung katindi mga nagaganap sa kongreso. Madalas, absent sila. O kaya nandoon nga, pagala-gala lang, nakikipag-tsismisan habang may nagdedeliver ng privelege speech, dinaig pa ang isang klase sa high school. Kung makikita niyo lang ang listahan ng mga walang kwentang batas na pinapasa nila, maiiyak na lang kayo sa pagsisisi.

Teka lang...naiihi na ata ako. Punta lang akong CR.

"Gab!" Nagulat tuloy ako sa pagtapik ng isang nilalang sa akin. Siya lang pala. Matagal-tagal ko na rin pala siyang di nakikita.

"Oh, musta? Huwag mong sabihing may raket ka pa rin dito?"

"Ganun talaga...sayang din pera ano! Konting ipon na lang siguro...para makabalik na rin ako sa school. Ikaw nga eh, suwerte, naka-balik ka na. Nice naman!"

Pakilala ko sa inyo si Vernon. Isa siya sa mga nakilala ko pagpasok sa unibersidad. Payat siya oo, naka-glasses, pero di yung tipong nerd na lolo ang itsura. Imagine niyo na lang. Yung tipong nagpapakanerd para mas guwapo.

Malaki natulong sa akin ni Vernon sa kung ano ako ngayon. Kung di dahil sa kanya, wala na sigurong college na tatanggap sa akin pagbalik. Mas malaki ko pang utang na loob na siya ang nagbigay sa raket nung walang-wala ako.

"Paano 'yan, Gab? Namimiss ka na daw ni boss."