KAYIP YALANLAR

4.BÖLÜM

Selammm canlarım ^^

Yeni bir bölümle tekrar karşınızdayım. Hepinize iyi okumalar.

Ahmet Sanem' e sarılarak ağlıyordu. Sanem ise bunun şaşkınlığını hala atlatamamıştı. Sanki o güçlü adam gitmişte yerine bir çocuk gelmişti.

Ahmet ona 'gidemem' demişti. Peki neden? Bugün tanıştığı kıza bu kadar eziyet ederken şimdi neden böyle davranıyordu?

"Ahmet neden gidemezsin, seni hiç tanımıyorum ama sen benim kardeşimi ve eminim ki beni tanıyorsun. Peki neden beni tehdit ediyorsun, neden gidemezsin?" diye sordu Sanem Ahmet ona hala sarılmışken.

Ahmet Sanem'e sarılmayı bırakıp biraz geri çekildi. Sanem'in gözlerinin içine baktı. Bu kadar masum bir insana bunları yapmasının bir nedeni elbette vardı ama bunu Sanem'in bilmemesi gerekiyordu.

Ahmet hala cevap vermemişti. Sessiz bir şekilde Sanem'e bakıyordu. Sanem'in telefonun çalmasıyla birbirlerine bakmayı bıraktılar ve oturdukları yerden kalktılar. Sanem kimin aradığına baktı ve gördüğü kişiyle acısı boğazında düğümlendi.

"kim?" diye sordu Ahmet Sanem'e meraklı gözlerle bakarken.

"annem" diye yanıt verdi Sanem ve gözyaşlarını silerek derin bir nefes aldı ve telefonu açtı.

"alo, Sanem nerde kaldın kızım, Aras sen gelmeyince bakkala nadıl almaya gitmişti ama hala gelmedi. Aklım ikinizde kaldı, nerdesin?" dedi annesi çaresiz bir şekilde.

Sanem ne diyeceğini bilmiyordu. Annesi Aras'ın durumunu öğrenirse mahvolacaktı ama yapacak başka bir şeyi yoktu.

" anne..." dedi Sanem acı bir şekilde ve ağlamaya başladı.

" Sanem neler oluyor sen niye ağlıyorsun kızım, bir şey mi oldu?" annesi Sanem'in ağzından ne çıkacağından çok korkuyordu.

"anne, Aras kaza geçirdi ve şimdi hastanede" dedi Sanem. Annesi durdu bir an cevap vermedi. Ve sonra yüreği yakan o sesi duydu annesi "oğğğllluummmm" diye bağırıp ağlamaya başlamıştı.

Daha fazla dayanacak gücü kalmamıştı Sanem'in ve birden yere tekrar düz çöktü ve hüngür hüngür ağlamaya başladı.

Sanki hayatı durmuştu Sanem'in annesine sarılıp ağlamak istedi, onu sakinleştirmek istedi ama maalesef yapmıyordu. En azından şimdilik.

" nerdesiniz, hangi hastanedesiniz?" diye sordu annesi bitmiş bir sesle. Sanem ona hastanenin adını söyledi ve telefonu kapattı.

" Sanem, kalk lütfen güçlü olman gerekiyor. Annen birazdan gelirse seni böyle görmesini istemezsin öyle değil mi?" dedi Ahmet Sanem'i yerden kaldırmaya çalışırken.

Sanem Ahmet 'e sert bir bakış attı. Ondan nefret ediyordu. Her ne kadar onunda bu duruma üzüldüğünü bilsede ondan nefret ediyordu. Daha bugün tanışmışlardı ama Sanem' e en büyük acıyı yaşamıştı.

" defol git burdan" diye sinirle tısladı Sanem. Onu görmeye dayanamıyordu. Eğer Ahmet burda biraz daha kalırsa onu öldürebilirdi.

"peki, gidiyorum ama tekrar gelecem" dedi Ahmet. "gelme" diye bağırdı Sanem.

Ahmet ona hiç kulak asmamış gibi oradan uzaklaştı. Canı yanıyordu belki masum bir çocuk onun yüzünden hayallerini kaybedecekti. Bu vicdan azabıyla yaşayamayacağını biliyordu.