KAYIP YALANLAR

18.BÖLÜM

İyi okumalar güzellerim ^^

Sahile vardığımda etrafa bakındım fakat Ahmet hala gelmemişti. Sahilin kenarında duran bir oturağa oturdum ve beklemeye başladım.

İçim içimi kemiriyordu. Her şeyi öğrenecektim ama ben buna hazır mıydım?

"Sanem!"

Gelen sesle arkama döndüğümde Ahmet'i gördüm. Ona hafif gülümseyrek tekrar önüme döndüm.
Ahmet yanıma oturdu ve derin bir nefes aldı.

"Nasılsın Sanem?"

"Gergin."

"hmm, bu gerginliğin sebebi gerçekler öyle değil mi?"

Başımı onaylar anlamda salladım. Bir kaç dakika sessiz kaldıktan sonra Ahmet konuşmaya başladı.

"Sanem, benim bir annem yok." gözlerim şokla açılmıştı. Okula ilk geldiği gün ailesiyle İzmir'den buraya beraber geldiğini söylemişti.

"Ama okulun ilk gün-" sözümü bitirmeden tekrar konuşmaya başladı.

"Evet, öyle dedim çünkü öyle demem gerekiyordu. Benim bir annem yok Sanem. Öldü mü kaldı mı bilmiyorum. Ben 13 yaşındayken babam onu benden aldı. Gizledi onu. Her gün annemin şiddet gördüğü videoları bana gönderiyordu babam. Kollarını zincirle bağlamıştı bir odada ve elindeki kemerle sürekli vuruyordu anneme. Her gece ağladım ben. Herkes dışarda gezip dolaşırken ben odamın bir köşesinde oturmuş annemin yok oluşunu izliyordum. Bir şey yapamıyordum. Daha sonra 5 yıl geçti her gün annemin videolarını izliyordum ama son 5 aydır hiç video göndermedi babam bana. Annem öldü belki, dayanamadı bu kadarına. Nerde, ne halde olduğunu bilmiyorum. " Ahmet'in gözlerinden yaşlar akarken benim gözyaşlarımda teslim oldu.

Daha fazla dayanamadım ve Ahmet'e sarıldım.

" Özür dilerim Ahmet. "

" yoo sen özür dileme, ben senden özür dilerim. "

Ahmet'ten ayrılıp gözyaşlarımı sildim. Ahmet'te gözyaşlarını silip tekrar anlatamaya başladı.

"Annemden haber gelmeyince ne yapacam diye düşündüm. Fakat yapacak hiçbir şeyim yoktu. Daha sonra babam geldi yanıma. Bana bir şey görev vereceğini söyledi. Eğer bu görevi yapmazsam annemi öldüreceğini söyledi. O an mutlu oldum annemin ölmediğini duyunca mutlu olmuştum. Fakat daha sonra benden sana zarar vermemi istedi. Seni öldürmek gibi bir zarar değil psikolojini bozmamı istedi, senin duygularınla oynamamı istedi. Bunları yaparsam annemi bana getireceğini söylemiştim. Hiç düşünmeden kabul ettim. Daha sonra sizin okula yazıldım. Başta sana kötü davrandım ama daha sonra babam bana yakın olmamı söyledi. Dediğini yaptım ama sana yemin ederim ki sizi sevdiğim için yanınızda oldum. Böylesi benim için daha iyiydi. Fakat daha sonra sen vuruldun. Seni vuran kişi ise benim babamdı yani sizin tanıyacağınız üzere Hakan hoca. "

işte o an kalbim durmuş gibi hissettim. Biliyordum, hakan hoca sınıfa geçtiği an tanımıştım onu. Depoda görmüştüm onu ama daha sonra sınıfıma bile girdi. Tüylerim diken diken olurken Ahmet'e korku dolu gözlerle bakıyordum.

" Sanem, sana bir şey daha demem gerekiyor."

"sö-söyle..."

"Babama yardım eden bir kişi daha var."

"Kim?"

"Baban..."

Baban...

Babam..

Bu olamazdı. Benim babam bana zarar veremezdi.

"ya-lan , yalan söylüyorsun."

"Sanem, özür dilerim ama yalan söylemiyorum ben."