İyi okumalar ^^Eve vardığımızda arabadan inmeden önce Ozan'a döndüm ve " bana bak kuzen, bu yaşananlar bizim aramızda kalacak anneme bir şey söylemek yok" dedim. "tamam kuzen ya ne kasıyorsun hemen, söylemeyecem zaten ama bir şey olursa bana söyleyeceksin" dedi. Başımı onaylar anlamda salladım. Beraber arabadan indik ve eve doğru ilerledik. Kapıyı ikinci çalışımda açtı annem. "hoşgeldiniz. İyi de kızım sen arkadaşlarınla değil miydin? Ozan sende arkadaşlarınla kafede buluşacaktın." dedi annem .
"yolda gelirken kızları gördüm. Bende kız başlarına eve gelmesinler diye arabaya aldım onları. Hepsini eve bıraktım yanımda da bunu getirdim." dedi ozan beni işaret ederek. "eyvallah yaa" diyerek içeriye geçtim. Ozan ile annemde peşimden geldiler ve hep beraber salona geçtik. "aabbllaa" Aras'ın o neşe veren sesini duyduğumda koşarak ona sarıldım. Yanağına öpücük kondurdum ve "nasılsın bitanem" diye sordum. "iyiyim abla, biliyor musun bugün ayağımın üstüne basabiliyorum. Hatta annemle bugün bahçede koştuk." dedi Aras. Onu kucağıma aldım ve " bugün aldığım en güzel haber bu" dedim.
Sohbetimiz böyle devam etti. Daha sonra aklım Ahmet'e gitti. Aslında dışarıdan bakıldığında hiçte kötü olacak birine benzemiyordu. oysa benim canımı gerçekten yakmıştı. Ben nasıl bir yalanın içindeydim böyle? Hangisi doğru hangisi yanlış artık bilmiyorum? Bildiğim tek bir şey var oda artık bundan sonra babamın hareketlerine daha fazla dikkat etmem gerektiğiydi.
"ben artık kalkıyım yenge bugün eve gitsem daha iyi olur. Hem sevil beni özlemiştir" dedi ozan. Sevil, ozanın kız kardeşiydi. 14 yaşında çok tatlı bir kızdı. Ozan ve sevil'in arasında 4 yaş farkı vardı. Fakat onları uzaktan gören hiç aralarında yaş farkı varmış gibi görmezdi. Hep birbirlerine karşı arkadaş gibiler.
"tamam oğlum. Selam söyle annene ve babana" dedi annem. "aleyküm selam yengeciğim" diye yanıt verdi ozan. "iyi geceler kuzen" dedim. Oda aynı şekilde bana iyi geceler dileyip gitti. Anneme odamda ders çalışacağımı söyleyip odama çıktım.
Bir yarım saat kadar ders çalıştıktan sonra mesajıma gelen bir mesajla test çözemeyi bıraktım. Masanın üstünde duran telefonumu elime aldım ve gelen mesaja baktım. Mesaj bir numaradandı. Mesajda şunlar yazıyordu.
iyi akşamlar Sanem. Ben Ahmet. Şimdi sen diyeceksin ki benim numaramı nereden buldun. Orasıda bana kalsın öyle değil mi? Ben sana Aras'ın nasıl olduğunu soracaktım. Nasıl oldu daha iyi mi?
Ne yani, gerçekten Aras'ın nasıl olduğunu mu merak ediyor? Hiç bir şey olmamış gibi bide bana mesaj mı atıyordu.?
Ne istiyorsun Ahmet? Hiç bir şey olmamış gibi seninle konuşacağımı mı sandın? Ayrıca Aras'ın nasıl olduğundan sanane?!
Mesajı yazıp Ahmet'e gönderdim. Anlaşılan benim mesajımı bekliyordu çünkü mesajıma direk mesaj geldi.
Sadece sordum, ayrıca benden artık sana zarar gelmez. Bir hata yapmıştım. Biraz psikolojim bozuktu. O yüzden sana öyle davrandım özür dilerim.
Hadi canım! Buna inanacağımı düşünüyor olamaz. Hiç kimse psikolojisi bozuk diye başka birini tehdit etmez. Hayatımda duyduğum en saçma şeydi.
Aras iyi. Ayrıca bunlara inanacağımı sanıyorsan yanılıyorsun. Yine de bir psikojik sorunun varsa bir doktora görün istersen. Kim bilir belki de insanları tehdit etme hastalığın falan vardır.
Ahmet 'ten cevap fazla gecikmedi.
Aras' ın iyi olmasına sevindim. Dediğim gibi bundan sonra sana zarar vermeyecem. Sana iyi geceler pazartesi günü okulda görüşürüz.
![](https://img.wattpad.com/cover/223538190-288-k403816.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP YALANLAR
Literatura Feminina"İstanbul! Sen çok güzel bir şehirsin fakat o senden daha güzel. Sen kalabalığınla güzelken o yalnızlığıyla güzel. Sen hastane! Kaç can aldın, kaç cana canan oldun? O ise benim ruhuma ufakda olsa bir ilaç oldu. Peki ya sen gökyüzü! Bana yardım edece...