KAYIP YALANLAR

6.BÖLÜM

Selam canlarım. Yeni bir bölümle tekrar karşınızdayım.

Umarım bu bölümü beğenirsiniz. İyi okumalar ^^

Duyduklarımı hala idrak edemiyordum. Ahmet bunu nasıl söylerdi,  ne yapmaya çalışıyordu bu çocuk? Ben onu burda korumaya çalışırken neden o sürekli oyun oynama gereği duyuyordu? Artık gerçekten sınırları zorlamıştı.

"Sanem ne diyor bu?" annemin sinirli çıkan sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp anneme döndüm. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Babama baktığımda hiçte şaşırmış gibi durmuyordu aksine tepkisizdi.

"Sanem, kanka ne oluyor ne saçmalıyor bu?" dedi Aylin. Ulan Ahmet beni soktuğun şu duruma bak.

"yalan söylüyor öyle bir şey yok" dedim kendimi savunarak. " aaa doğruyu söyle sevgilim, utanma ya" dedi iğrenç sesiyle Ahmet. Ahmet'e baktığımda sinsi bir şekilde gülüyordu. Yeter artık haddini bilmesi lazım bu çocuğun.

Ahmet'e doğru ilerledim ve yüzüne okkalı bir tokat attım. Attığım tokatla Ahmet'in başı yana doğru döndü. İşaret parmağımı sallayarak konuşmaya başladım.

" bana bak Ahmet bir daha asla bana oyun oynama. Hayatımdan da defol git." dedi sinirli bir şekilde. Annem ve Aylin benim yanıma geldi ve annem Ahmet'i kolundan tuttu ayni Ahmet'in bana yaptığı gibi.

"Ahmet, oğlumu hastaneye kadar getirmişsin teşekkür ederim ama benim kızıma iftira atamazsın anladın mı? Biraz olsa onurun gururun varsa çek git burdan!" dedi annem uyarmaya çalışarak.

Ahmet bana ve ardından babama sinirle bakarak oradan uzaklaştı. "Sanem iyi misin" diye sordu Aylin. Başımı 'evet' der gibi salladım.

"Sanem bu çocuk senden ne istiyor?" dedi annem. " bilmiyorum neden böyle bir şey yaptı onu da bilmiyorum" diyerek yanıt verdim. Başımı kaldırıp anneme ve ayline baktım. Benim için endişelendikleri belliydi.

Babam hiç sesini çıkarmamıştı. Ona bakmak için başımı ona doğru çevirdim. Bana tepkisiz bir şekilde bakıyordu. Ayağa kalktım ve yanına doğru ilerledim. "kızım sakin ol" dedi annem. "merak etme sadece konuşacam" diyerek annemi rahatlatmaya çalıştım.

"ne oldu baba, niye konuşmuyorsun? Dur ben söylüyüm çünkü senin umrunda değilim. Ben senin neyinim baba söyler misin, neden benden nefret ediyorsun? Benim küçükken bir kahramanım vardı ben ona baba diyordum oysa şimdi o kahraman benim için kolunu bile kıpırdatmıyor. " dedim ağlamamı bastırmaya çalışarak.

Babam bana bir şey demeden yanımdan uzaklaştı. Bense sadece onun arkasından bakan çocuk olarak kaldım.

" Sanem gel dışarı çıkalım bitanem " dedi Aylin." tamam zaten hava alsam daha iyi olur "dedim ve Aylin ile oradan uzaklaştık .

Bahçeye çıktığımızda derin bir nefes aldım ve aklıma gelen şeyle ayline döndüm.

" Kız sen hasta değil miydin? Bir günde nasıl iyileştin? " dedim. Aylin anlaşılan bu soruyu beklemiyordu." şey ben... " diyerek kekelemeye başladı.

"sen ne?" dedim. " annem bana iyi baktı o yüzden çabuk iyileştim. Hem sen benim iyi olup olmadığımı boşver de bu çocuk ne alaka, neden seninle sataşıyor. Hani  bir gündür tanışıyordunuz. Resmen çocuk 'sevgilim' dedi sana" dedi Aylin. Ona söyleyecek bir şeyim yoktu. Çünkü bunların cevabını bende bilmiyordum.

"kimmiş bu Sanem' e  'sevgilim' diyen?" sesin geldiği yöne baktığımızda deniz ve Zelin'in bize doğru geldiklerini gördüm.

"Ahmet" diye yanıt verdi Aylin. Ona sinirle baktığımda " ne?" diyerek omuz silkti. Ona göz devirerek kızlara döndüm.