AlphabetusSeries 1: Taste Of One Night

Chapter 19

CHAPTER 19

SARIMOT- saring emosyon ang lumukob sa kaniya. What does Nicole mean, the twin? Anak ni Jazzy? Litong-lito ang isip ni ARREITH. Parang pinamukha siya ni Jazzy na tanga!

Naninigas si Arreith at napako lang siya sa kinatatayuan niya. May mainit na namuo sa dibdib niya. Para siyang sirang plaka nakatanga sa kawalan.

Tumingin siya sa kambal. Zhea eyes remind him the mini-arreith, the way Zhea stare at him, her sweetness, her likes and dislike, her smile, darn! darn! 

Ang tanga niya! Sa sobrang tanga niya na hindi pinansin ang mata ni Zhea. Napapikit siya sa inis sa sarili at galit kay Jazzy. Madilim na tumingin siya sa kasintahan niya, nakayuko ito. Ganun rin ang pamilya niya.

Alam ba nila? Pinamukha nila akong tanga?!

“Plano mo ba ito?!”

Nakita niya ang sakit na bumalot sa mukha ni Jazzy. Fuck this! Fuck! Fuck!

“A-arreith”

“Bakit hindi mo sinabi?! Sa iba ko pa talaga malaman, Jazz ?” Umiigting ang panga niya at galit na galit ang kaloob-looban niya. Something hit inside of his chest, it's excruciating that he couldn't even handle himself.

Umiiling-iling si Jazzy, tuloy-tuloy ang luha nito at hirap na hirap ito habang nakatingin sa kaniya.

“I'-im sorry. H-hindi k-ko a-alam k-kung p-paano k-ko s-sabihin sayo . I'-im s-sorry, s-sorry, Arreith—”

“P-pinamukha m-mo a-akong tanga?!  Mahirap bang sabihin sa akin ang totoo ?! K-karapatan ko malaman ang totoo, Jazz!” Nagtatagis ang bagang niya. Nagngingitngit ang kalooban niya dahil sa palagay niya niloko siya ng babaeng mahal niya, pinamukha siyang gagu ng kasintahan niya, ng babaeng mahal niya. Parang may naka-baon na bomba sa loob niya na kailangan nang pumutok!

Putangina! Tangina!

“A-arreith, h-hirap na hirap rin ako. Sapalagay mo ba na madali lang sa akin sabihin sayo ang totoo?!”

Arreith squeezed her eyes shuts as an excess of pain hit inside of him.
“ Jazz! Parang sasabog na ang utak ko ngayon. Galit na galit ang kalooban ko. May karapatan rin naman ako ah? Bakit hinadlangan mo ang karapatan ko ?” His voice become low.

Napahilamos ito nang mukha.

“Mas m-masakit pa pala ito sa ginawa mo, alam mo ba ang naramdaman ko? Sa palagay ko wala akong kwentang boyfriend at ama! Sa limang taon, Jazz! Nahihirapan kayo, nagdudusa ang anak ko pero wala akong alam at lalo na wala akong nagawa! Wala kang tiwala sa akin, pinangunahan mo ang takot mo kaysa sabihin sa akin ang totoo. Sapalagay mo ba hindi ako nasasaktan ?” Tila nawala ang lakas ni Arreith habang nakatingin sa kasintahan niya.

“S-sapalagay m-mo rin b-ba hindi rin ito mahirap sa akin ?” Nanginginig ang mga salita ni Jazzy. Puno nang sakit ang mga mata nito.

“Bakit, Jazz? Noong una palang pinamukha mona akong tanga! I don't know everythin . Wala akong alam. Sa bawat ngiti at yakap nang kambal akala ko kapatid mo lang siya. Masakit, Jazz! Nakita ko kung ano ang sakit na bumalot sa kambal noong araw na umalis kayo! Anong ginawa ko ha? Hinayaan ko kayo umalis, hindi ko man lang alam na nasasaktan ang anak ko at paano ko sila bibigyan nang kasiyahan kung tinago mo ang lahat nang ito. Paano ko sila bubuu-in ulit kung hinahadlanagan mo ang lahat?!”

“Sapalagay mo masaya ako na sinaktan nang ama mo at Nicole ang anak ko? Sapalagay mo masaya ako na hinuhusgahan ka nang ibang tao dahil sa maaga kang nabuntis at walang ama ang dinadala mo? Sapalagay mo masaya ako na makita ang babaeng mahal ko nagdudusa dahil sa akin? Sapalagay mo hindi ako nasasaktan dahil sa sinapit nang anak ko? Sapalagay mo ba iiwan kita at ipagpalit kapag malaman ko ang lahat nang ito? Did you know how painful is it? Tanga akong walang alam ang lahat! Nasasaktan ako dahil sapalagay ko wala akong kwentang kasintahan mo at ama sa kanila. May anak ako pero kahit isang beses lang wala akong nagawa para sa kanila.” Nanginginig ang labi ni Arreith, baon na baon sa dibdib ang ginawa sa kaniya ni Jazzy. Sobrang sakit. Nilulukob nang galit ang dibdib niya para sa sarili.