count the stars || tzukook

1.0

"Merhaba ONCE,

Size mektuplarım bugün bununla beraber 10.ya ulaşmış bulunmakta. Merak etmeyin benden bu kadar kolay kurtulamazsınız. Daha bir bu kadar daha yazıcam..

Öncelikle sizlere bir şeyler söylemek istiyorum;

Ben bugün hayatımda almadığım kadar nefret aldım, ve biliyor musunuz bunların çoğu da siz ONCE lardandı. Neden yayını bir anda kapattığımı öğrenmek istiyor ve bana bir anda gittiğim için çok kızıyordunuz. Haklısınız da öylece kapatmamalıydım ama gerçekten sizlerden beklemediğim davranışlardı. Bir anda konu çok farklı yerlere gitti ve Jungkook'un ölümünden beni sorumlu tutmaya başladınız.

ONCE, bakın çok ciddi krizler geçiriyorum ve bu benim ruh sağlığım açısından pek iyi değil.

Bu yüzden bugün psikolojik bir destek almak adına psikoloğa gittim. Beni orada gören bir ONCE ise fotoğrafımı çekip internete yaymış. Bunu neden yaptığını sorduğumda ise sadece takipçi kazanmak olduğunu söyledi.

ONCE gerçekten bilmiyorsunuz ama ben çok zor zamanlar geçiriyorum, hem de çok.

Bir gün geçirdiğim kriz yüzünden üyelerime zarar vermekten korkuyorum.

Bu yüzden destek olmanıza ihtiyacım var fakat siz, sizler benim bu durumumdan faydalanıp ünlenmeye çalışıyorsunuz.

Üzüldüm evet ama şunu da farkettim aranızda beni sadece ünlü olduğum için sevenler var, benden yararlanmak isteyenler...

ONCE, sizden istediğim beni ben olduğum için, beni Tzuyu olduğum için sevmeniz. Sesimi sevin ama karakterimi daha çok, ünlü olmamı sevin ama gururumu ayaklarınız altına almayın.

Bugün gerçekten çok zor durumdaydım, üstelik başımda kimse de yoktu, 1-2 menajer dışında...

Psikolog a zaten kendim için gitmemiştim. Evet Jungkook'u o halde görüyordum hala da görüyorum ama bundan mutsuz değilim, sesi kulaklarıma doluyor ve biraz daha onu özlüyorum; sesi canımı acıtıyor, vicdanım sızlıyor ama böylelikle ona biraz daha yaklaşıyorum, ona olan özlemimi hissedince bir an önce mektupları bitirip yanına gitmek istiyorum..

Onu özlemem yanına gidince sizleri özlemeyeceğim anlamına gelmiyor! Ben, beni ben olduğum için sevenleri özleyeceğim, benden faydalanıp yücelenleri değil.

Bunları okuyorsanız zaten ya yine bana nefretinizi kusup eleştirmek için okuyorsunuz ya da beni gerçekten sevip hayat hikayemi merak ettiğiniz için.

Öncelikle antilere cevap vermek istiyorum.

Sizler biz idollerin ne yaşadığını, ne zorluklar çektiğini hiçbir zaman bilemediniz. Bunlara rağmen bize laflar attınız; Mina unnie anksiyete ile uğraştığında ona gruptan çıkmasını ve bebek gibi davrandığını söylediniz, ama bilmiyordunuz ki o günlerce bizim kollarımızda ağladı, sizleri özledi ama yapamadı cesareti kırılmıştı, siz netizenler yüzünden! Jennie unnie performansını sergileyemediği için ve kötü yorumlar aldığı için zaten üzgünken 'tembel, gruptan ayrıl' gibi gurur kırıcı laflar ettiğinizde neler yaşadığını biz biliriz siz değil..

Her idol siz antiler yüzünden kötü günler geçiriyor, ruhsal bozukluklara uğruyor ve siz umursamıyorsunuz bile.. Bu nefretin sebebini gerçekten çok merak ediyorum, sizin yaptıklarınız bir insanın hayatına mâl olunca ise 'üzüldüm' gibi laflar söylüyorsunuz.

Sulli unnie intihar edince kendi kendime 'alt tarafı kötü yorumlar aldı, hayatına son vermeye değer mi?' demiştim.

Değermiş...

Değermiş ONCE,

Şimdi tonlarca kötü yorum alıyorum ve hepsi bana sizler tarafından geliyor, üzülüyorum, ağlıyorum, canım çok yanıyor..

Jungkook'un yanımda olmaması ve en yakınlarımdan sırtıma bıçak yememle ortada kaldım bir başıma...

Bilmiyorum, demiştim ya ruhsal problemler yaşıyorum diye, bir günüm diğerini tutmuyor, işte onu kökten çözmenin vakti geldi sanırım, daha fazla mektuplarıma devam etmek istemiyorum. Çünkü bu kötü yorumlarla daha fazla uğraşmak istemiyorum, yoruldum...

Bunları yazarken bile bana nefret mesajları atılıyor, ne oldu da her şey bir anda değişti değil mi?

Söyliyim: Yorulduk..

Bizi aşağı çekmek isteyenlerle uğraşmaktan, sizlerin karşısına hep en iyi şekilde çıkmak için günlerce uyumadan çalışmaktan ama yine de bir sürü nefret yorumu almaktan, bunları görmezden gelmeye çalışmaktan ve sizlere hiçbir şey belli edememekten yorulduk.

YORULDUK!

Yoruldum...

Çok yoruldum ONCE,

Tahmin bile edemeyeceğiniz kadar.

Canım yanıyor, kalbim acıyor; günlerce bacaklarımın ağrısına uyuyamadığım gunler, bir şey diyecekler diye ağlamaktan korkmam, sizlere hiçbir şey söyleyemem o kadar canımı yakıyor ki...

Ama yine de kalbim el vermiyor,

Beni ben olduğum için seven ONCE ları yarı yolda bırakmak istemiyorum...

Bu yüzden de devam edicem,

Sizleri son günlerimden mahrum etmeyeceğim ONCE, yaşarken göremediklerinizi, söyleyemediklerimizi anlaticam.

Anlaticam ki can yoldaşlarıma iyi bakın, onları sevin, yalnız bırakmayın...

Bu yüzden diğer mektuplarımı da bir an önce bulun ve bende yukarıdan sizleri izlerken kalbimin acısını birazcık da olsa unutayım."

1104