Anonim adam/ Yarı Texting

2.5

"Ya geri mi dönsek?"

"Saçmalamaz mısın Nisan eve geldik"

"Ama daha kapıyı çalmadık bence dönmem için geç değil"

"Ya bak korkma bu kadar annem yemez seni"

"Korktuğumdan değilde ne biliyim heyecanlanıyorum. Ya beni beğenmezse"

"E ben beğendim o beğenmese nolacak. Ayrıca bence beğenir"

"Tamam çal bakalım. Gazamız mübarek olsun."

Aras sırıtarak kapıya döndü. Çalması ile Bilal'in ağlama sesi duyulmaya başladı.

"Niye zili çaldın bak çocuk uyandı"

"Olmaz birşey zaten tüm gün uyuyor"

Biz konuşmaya devam ederken açılan kapı ile annesini görmem bir oldu.

Kadın beni resmen baştan aşağıya süzdü ve yüzünde memnun olmuş bir ifade ile elini uzatarak bizi içeri davet etti.

Önden ilerlerken Aras arkamdan geliyordu. Bir anda durup kendi üstüme baktım.

Üstümde okul formam vardı.

"Ne oldu niye durdun?"

"Ya keşke başka gün gelseydim."

"Niye ki?"

"Niyesi mi var? Şu halime bak ilk tanışma da okul forması giyiniyorum."

"Boşveeer sen her halinle güzelsin. Hadi gel içeri geçelim annem bizi bekliyor"

"Haydi bismillah"

Aras sırıtmaya devam ederken oturma odası olduğunu düşündüğüm yere geçtim. Bir kaç dakika sonra annesi merdivenlerden inip yanımıza oturdu.

"Kusura bakma kızım bebeği uyuttum. Ee nasılsın bakalım?"

"Iyiyim ya siz?"

"Bende iyiyim ama yoruluyorum bebek sağ olsun. Evde iki tane bebek olunca"

Ben garip garip Aras'a baktım oda aynı şekilde bana bakıyordu.

"2 derken. Sadece Bilal yok mu?"

"Ay olur mu Aras var ya bide. Onun da bebekten farkı yok. Tüm gün Nisan da Nisan diye dolanıp duruyor evin içinde. Anlatacak kimse olmayınca geliyor mutfağa akşama kadar bana anlatıyor."

Kendimi tutamayıp gülmeye başladım.

"Ama anlattığı kadar güzelmişsin. Valla yalan söylemeyi sevmem. Seni sevmeseydim direkt yüzüne derdim. Ama sana kanım çok çabuk ısındı. Bence anlaşırız biz"

Sıcacık gülümsemesi ile bana baktı. Yahu kadın resmen benimle kankam gibi konuşuyor. E tabi bu durumda şaşırmadan edemedim.

"Evet şimdi okuldan geldiğinize göre ac olmalısınız. Ben masayı hazırliyim."