Anonim adam/ Yarı Texting

2.3

Ben "araaaaas izin aldın mı annenden"

Anonimim "bekle almaya çalışıyorum"

Ben "tamam ama izin vermezse bile ısrar et"

Ben "biliyorsun çok istiyorum"

Anonimim "bilmez olur muyum 1 haftadır başımın etini yiyorsun"

Ben

"Bana bak beni deli etme al şu izini"

Anonimim "tamam ya ne kızıyorsun bekle 2 dakika"

Ben

"Tamam ya kızmadım hadi al izni de bana mutlu haberlerle gel"

Telefonu kilitleyip Aras'dan haber beklemeye başladım. Bana bir erkek kardeşi olduğundan ve 2buçuk yaşında olduğundan bahsetmişti. Ve ben çok merak ettiğim için tam 1 haftadır kelimenin tam anlamıyla Aras'a yalvarıyordum. Sonunda annesinden izin alacağını söyledi.

Mutfakta oturmuş beklerken annemin görüş alanıma girmesi ile acıktığımı hissettim.

"Annelerin en güzeli"

"Ne istiyorsun Nisan çabuk söyle işim var"

"Ya ben açıktım"

"E dolapta yemek var ısıt ye"

"Ama benim canım mantı çekti"

"Tamam akşama yaparım şimdilik dolaptaki yemeklerden ye"

Mutlulukla anneme sarılıp yanağına bir buse kondurdum.

"Sen annelerin birtanesisin"

Telefonuma gelen bildirim sesi ile irkilip annemden uzaklaştım. Masadaki yerimi tekrar aldığında telefonu açıp mesaj kutuma girdim.

Anonimim "işlem tamam ;')"

Ben "Ya sen ciddi misin?"

Anonimim "Evet zor uğraşlar sonucu akşam üstü 1 saatliğine izin alabildim"

Ben "bu harika peki bizim ufaklığın adı ne?"

Anonimim "bilal"

Ben "şu an ayağa kalktım hatta hazırlanıyorum bile. Hemen inin sizde sahile. Her zamanki kafede buluşalım"

Anonimim "tamam canım"

10 dakika içinde hazırlanıp sahildeki kafeye indim. Içeri girdiğimde pencere kenarında kucağında bebek ile Aras'ı görmem ile gülümsemeye başladım.

Yanlarına yaklaşıp Aras'a sarıldım ve bebeğe dikkat kesilerek sandalyeye oturdum.

"Ya ama bu çok tatlı. Ben bunu yerim"

"Sevmek ister misin?"

"Ama ya düşürürsem"

"Olmaz birşey bak böyle tutucaksın"

Bebeği kucağıma almam ile çığlık çığlığa ağlaması bir oldu. Ben daha ne olduğunu anlamadan geri Aras'ın kucağına bıraktım.

"E ağlıyor bu"

"Nisan bebek ya hani bu bebekler ağlar"

"Ama senin kucağına gelince sustu"

"Bana alışkın sana alışınca sende de ağlamaz"

Yaklaşık yarım saat geçmişti ve Bilal bana çoktan alışmıştı. Hatta benim kucağımdan inmek istemiyordu.

"Hadi kalkalım biraz da yürürüz"

"Tamam siz dışarı çıkın ben hesabı ödeyip geliyorum"

Bilal'i omzuma yatırıp sırtını sıvazlayarak yavaş adımlarla dışarı çıktım. Aras'ın yanıma gelmesi ile sahil yolunda ilerlemeye başladık.

"Bak alıştı benim bile kucağıma gelmek istemiyor"

"Evet bende onu bırakmak istemiyorum."

Aras bana doğru eğilip yanağımdan öpeceği sırada Bilal'in kendince attığı tokat ile kaşlarını çatarak geri çekildi. Bir kez daha yaklaşmaya çalıştığında ise yine Bilal'in mızmızlanması ile geri çekilmek zorunda kaldı.

Ben kahkahalar ile gülerken Aras bozulmuş bir şekilde bana bakıyordu.

"Ya asmasana yüzünü bebek o daha"

"Nasıl asmiyim be velede bak sevgilimizi bile öptürtmüyor"

"Deme öyle hem beni bu denli sahiplenmesi benim çok hoşuma gitti"

"Kucağına da çok yakışıyor"

"Nasıl yani?"

"Yanı senden çok güzel anne olur demek istiyorum"

"Aras fotoğrafımızı çeksene"

"Değiştir sen konuyu değiştir"

"Ya hadi çek fotoğrafımızı"

Aras fotoğrafımızı çektikten sonra gülümseyerek telefona baktım.

"Çok güzel çıkmışsınız"

"Evet bunu paylaşıcağım"

Nisanhanim: küçük prensimiz ❣ @arassbeyy
Beyzalandınız, kuzeysoysal ve diğer 890 kişi beğendi.

    Bu gönderi yoruma kapatılmıştır