Anonim adam/ Yarı Texting

3.0

Uzun zaman sonra herkese merhaba

-

Ne kadar zamandır ağlıyordum bilmiyorum. Pencereme atılan taş sesi ile yavaşça yatakta doğruldum.

Gözlerimdeki yaşları umursamadan ayağa kalktım.

Pencereye gidip kim olduğuna bakmadım çünkü aras olduğunu biliyordum.

Direkt olarak telefonumu alıp üzerime ceketimi giyindim ve dış kapıya yöneldim.

Ayakkabılarımı giyinip anneme seslendim.

"Anneee ben dışarı çıkıyorum ne zaman dönerim bilmiyorum"

"Tamam git ama baban eve gelmeden dön"

"Tamam"

Kapıyiı yavaşca üstüne çarpıp kendimi dışarı attım.

Karşı kaldırımda endişeli bir yüz ifadesi ile beni bekleyen Aras'ı görünce gülümsemeye çalıştım. Ama ne kadar becerebildim bilmiyorum.

Yavaş adımlarla karşı kaldırıma ilerlerken Aras koşarak bana sarıldı.

"Birşey oldu sandım. Iyi misin?"

Cevap vermemeyi tercih ettim.

"Nisan korkutma beni neden ağladın? Telefonda gitmekten falan bahsedmiştim nereye gidiyorsun?"

"Trabzon'a"

"Niye?"

"Annem beni tatil yapıp kafa dağıtmam ve okul açıldığında sakinleşmiş olmam için yolluyor"

"Gitmek istemediğini söyleseydin güzelim"

"Söyledim ama beni dinlemedi. mecbur gideceğim"

"Kaç gün kalacaksın peki? 1 hafta falan di mi ?"

" 3 ay"

"Ne? Neden ama?"

"Bilmiyorum Aras bilmiyorum. Tek bildiğim senden 3 ay ayrı kalacağım"

Gerçek her söylediğimde tokat gibi yüzüme çarpıyordu.

"Tamam bak bu kadar aglamak yeter gül biraz. Evet ayrı kalacağız ama ben senin yanına gelirim. Sonuçta artik reşit bir bireyim anndm ve babamdan izin almama gerek yok değil mi?"

"Gelir misin gerçekten"

"Tabi gelirim sen yeter ki özledim de"

"Hemen özlerim ama"

"O zaman bende hemen gelirim"

Şakağıma kondurduğu öpücük ile gülümsemem yüzüme yerleşti. Ondan ayrı kalmayacaktım.

Ona sımsıkı sarıldım ve gözlerimi kapadım.