PIRIL |Yarı Texting|

PIRIL|46

Selaaam güzellerim.

Nasılsınız?

Uzun bir bölüm oldu. Satır arası yorumları bekleniyor..

~°~

Sabaha doğru ilk Yankı uyanmıştı ve beni de uyandırmıştı.

Şimdi odamda oturmuş bekliyordum.

Belki mesaj atardı.

Belki diyordum çünkü akşam bahsettiği şeylerden pek de bir şey anlamamıştım.

O an

Aniden dürtüldüğümü hissetmemle sıçradım.

Biri beni kollarına aldı.

"Korkma korkma, ben biraz sert uyandırdım sanırım."

Söylediği şeyle ona bakarken mırıldandım.

"İnsanlar öperek uyandırır. Yankı da böyle demek ki." diyip yerimden kalktım.

"Dediğini duydum."

Omuz silkip dudağımı büzdüm.

"Yüzüne karşı söyledim zaten duy diye."

Kaşlarını çattı.

"Öyle mi Pırıl hanım? Neyse hadi seni evine bırakayım." dediğinde gözlerimi pörtlettim.

"Telefonumu yanıma almadım ben. Saat kaç?"

"5:40"

Aniden koşmaya başladığımda o da benimle birlikte koşmaya başladı.

"Niye koşuyoruz ya?"

"Annem beni kesmesin diye."

Kahkaha attı. Anidem durup arkamı döndüm.

"Niye yapıyorsun?" dediğimde anlamamış gözlerle bana baktı.

"Neyi?"

"Niye böyle gülüp beni bir anda dağıtıp sonra o bakışlarınla topluyorsun?"

Söylediğim şeyle bana şaşkınlıkla baktı.

Ne diyeceğini bilemez bir hali vardı.

Ona yaklaştım ve burnunun ucuna kadar geldim. Onun bütün yüzünü gözlerimle tekrardan inceledim.

"İyi ki sana elenmişim be."

O öyle dururken arkamı döndüm ve eve doğru koşmaya devam ettim.

Arkamdan ses gelmiyordu yüksek ihtimal hala oradaydı.

Güldüm.

Pırıl'ın cesareti açılırsa tam açılırdı.

Ortası yoktu.

Şu an