ခ်စ္ေနရံုသာ....(5)
ေရာင္ငယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲသာ တန္းသြားလိုက္သည္
သူ အခုခ်ိန္မွာ ငိုခ်င္တာပဲ သိတယ္ ရႈိင္းလည္း ကို႔ကို ခ်စ္ေလာက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေသးေသးေလးနဲ႔ ပါးပါးတို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥကို သူလက္ခံခဲ့တာ
ၿပီးေတာ့ ရိႈင္းကို မေျပာခိုင္းေသးဘဲ အခ်ိန္တစ္ခု ၾကာမွ
သူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာခ်င္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အကုန္ ေရစုန္ေမ်ာသြားၿပီ
ခ်စ္ရသူမွာ ခ်စ္ရမယ့္သူ ရွိေနၿပီတဲ့လား
ဒီေတာ့လည္း သူ႔မွာ ေနာက္ဆုတ္ ေပးဖို႔ကလြဲလို႔ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးလဲ
ခ်စ္ရသူ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ႏွလံုးသားကို စေတးလိုက္ရံုပါပဲ
တန္ရလားလို႔ လာမေမးနဲ႔ ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အတြက္ဆို ကို႔အသက္ကို ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ တန္ပါတယ္
တီေလးေတာ့ ဖမ္းဆြဲထားခိုင္းတယ္
ဒါေပမယ့္ အတင္းဖမ္းဆြဲၿပီး ခ်စ္ရသူရဲ႕ အမုန္းနဲ႔ သူစိတ္ဆင္းရဲတာကို ၾကည့္ေနမယ့္အစား
အေဝးကေနပဲ တိတ္တဆိတ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ မ်ိဳသိပ္ထားရင္း သူေပ်ာ္ရႊင္တာကိုပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနေတာ့မယ္
သူေပ်ာ္ရင္ ကုိနာက်င္ရေပမယ့္လဲ ၿပံဳးႏိုင္ပါတယ္
ေရာက္ကတည္းက သူအခန္းထဲမွာ ငိုေနခ်င္း ေမေမက ညစာစားဖို႔ လာေခၚေပမယ့္ စားခ်င္စိတ္မရွိ၍ မစားမိ
သူ႔မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေနတာက ပန္းခ်ီကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္း မ်က္ဝန္းထဲကေနေတာင္ အေပ်ာ္ေတြ လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ရိႈင္းရဲ႕ ပံုရိပ္
ေက်နပ္ပါတယ္ သူ႔ႏွလံုးသားကို စေတးလိုက္ရေပမယ့္
ရိႈင္းက ေပ်ာ္ေနတယ္ေလ
တစ္ကယ္ေတာ့ ဘာမွ မစေတးလိုက္ရပါဘူး
သူနဲ႔ရိႈင္းက ခ်စ္ခဲ့ၿပီးမွ လမ္းခြဲခဲ့ၾကတာမွ မဟုတ္တာ
တစ္ကယ္ဆို သူ႔ဘက္ကသာ တစ္ဖက္သက္ ျဖစ္ခဲ့တာေလ ရိႈင္းက သူခ်စ္တာကိုေတာင္ သိခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ
အေတြးေတြ အားလံုးကို ေခါင္းထဲက ထုတ္လိုက္ကာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး laptop သံုးေနတံုးေလး
"ေဒါက္.... ေဒါက္.. "
"ဘယ္သူလဲ.... "
"ေရာင္ငယ္ တံခါးဖြင့္ေပးဦး.. .... "
တျခားသးဆို အိပ္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလႊတ္ဖို႔ ျပင္ထားတဲ့ ေရာင္ငယ္တစ္ေယာက္ ရိႈင္းရဲ႕ အသံေၾကာင့္ သံုးေနတဲ့ laptop ကို ေဘးခ်ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္
