ခ်စ္ေနရံုသာ... (7)
ရိႈင္းတစ္ေယာက္ စာေမးပြဲ ၿပီးကတည္းက ေဖေဖ့ အလုပ္ေတြကို ကူလုပ္ေပးေနရလို႔ အျပင္ပင္ မထြက္ရ
မနက္ျဖန္ ပန္းခ်ီနဲ႔ ခရီးသြားဖို႔ ရွိလို႔သာ ဒီေန႔ ေဖေဖနဲ႔ ကုမၸဏီ လိုက္မသြားပဲ အိမ္မွာပဲ ခရီးသြားဖို႔ ျပင္ေနတာ
ေခ်ာင္းသာကို ႏွစ္ရက္ေလာက္ သြားနားဖို႔ စဥ္းစားထားတာ
ေရာင္ငယ့္ကိုေရာ ေခၚလိုက္ရမလား ေတြးမိသည္
သူလည္း စာေမးပြဲ ၿပီးကတည္းက အလုပ္ရႈပ္ေနတာ
ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စကားမေျပာျဖစ္တာလဲ ၾကာၿပီေလ
ေျပာ ရရင္ သူပန္းခ်ီ့ကို ခ်စ္ေနတာ ေရာင္ငယ္သိသြားကတည္းက ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုျဖစ္လဲ မသိ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေဝးသြားသလိုပဲ ေျပာရရင္ ကို႔အျပစ္လဲ ပါပါတယ္ ပန္းခ်ီ့ကို ဂ႐ုစိုက္ေနတာနဲ႔ ေရာင္ငယ့္ကို ပစ္ထားသလ္ုိ ျဖစ္သြားတာ သူေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္ထင္တယ္
ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီတစ္ခါ ခရီးသြားရင္ သူ႔ကိုပါ ေခၚဖ္ု႔ိစဥ္းစားေနတာ
လိုက္ပါ့မလားောတ့ မသိဘူး
လိုက္မွာပါ ေရာင္ငယ္က သူဘယ္ေခၚေခၚ လိုက္ေနၾကပဲကို
အေတြးမ်ားေနတဲ့ ရိႈင္းတစ္ေယာက္ ေဘးက ဖုန္းသံၾကားမွ သတိျပန္ဝင္လာသည္
ဘယ္သူလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရာင္ငယ္
ဘာေျပာစရာ ရွိလို႔လဲမသိဘူး ဒီအေတာအတြင္း ေရာင္ငယ့္စီက ဖုန္းလာတာ ရွားသည္ေလ
"hello... ေရာင္ငယ္ ေျပာ.. "
"ရိႈင္း မင္း ညေနက် အားလား ပန္းခ်ီနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာရွိလား"
"မရွိပါဘူး..... ဘာလို႔လဲ "
"တစ္ကယ္လို႔ အခ်ိန္ရရင္ ညေနက် ငါမင္းစီ လာခဲ့မလို႔"
"အင္း လာခဲ့ေလ ငါေစာင့္ေနမယ္... "
ဒါေလးပဲ... ဒါေလးပဲ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားၿပီ က်န္တဲ့ အပိုကိစၥကို ဘာမွမေျပာဘူး
အနည္းဆံုး စာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္လားေတာင္ မေမးဘူး
တစ္ကယ္ အရင္က သူ႔ကိုေတြ႔ရင္ ကေလးလို ျဖစ္သြားတဲ့ လေရာင္ငယ္ကို ျပန္လိုခ်င္လိုက္တာ ဘာေတြကမ်ား လေရာင္ငယ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေစရတာလဲ
သူလည္း အိမ္ထဲဝင္ကာ ေမေမ့ကို ေရာင္ငယ္လာမယ့္ အေၾကာင္းေျပာလုိက္သည္
ေမေမလည္း ေရာင္ငယ့္ကို ေတြ႔ခ်င္ေနသည္ထင္ ေရာင္ငယ္ လာမယ္လို႔ ၾကားလိုက္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာေတြ ဝင္းလာသည္
ၥ
ေရာင္ငယ္ ရိႈင္းကို ေျပာသင့္တယ္ ထင္လို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ
သူ႔ကို မေျပာဘဲ ေခ်ာင္းသာကို လိုက္လာရင္ သူစိတ္ဆိုးသြားမွာလဲ ေၾကာက္ရေသးသည္ေလ
ဘယ္ေလာက္ပဲ ပန္းခ်ီက လိုက္ခိုင္းတယ္ ေျပာေျပာေပါ့
