ခ်စ္ေနရံုသာ... (20)
Traders Hotel မွာ က်င္းပတဲ့ ခမ္းနားတဲ့ မဂၤလာပြဲရဲ႕ အလည္မွာ ေရာင္ငယ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္မဲ့မဲ့နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မဂၤလာပြဲမို႔ လာခဲ့ရေပမယ့္ အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့ ေနလို႔ သိပ္မေကာင္းပါ ။
ပန္းခ်ီတို႔ ဖိတ္စာ လာေပးတဲ့ ေန႔ကတည္းက သူ႔မွာ မအီမသာနဲ႔ ေနလို႔မေကာင္း ။ အခ်ဥ္ အစပ္က လြဲၿပီး ဘာဆို ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ မရွိမိ ။
အခုထိပဲ ဟင္းအန႔ံဆို ဘယ္အနံ့မွ မခံႏိုင္ ။ တစ္ခုခု စားရင္ေတာင္ အနံ့ရရံုနဲ႔ ပ်ိဳ႕တင္လာတာ ။
အခုလည္း ျဖစ္ျပန္ၿပီ ။ အေရွ႕က တည္ခင္းထားတဲ့ မုန္႔ေတြရဲ႕ အနံ့က သူ႔ကို ရန္ရွာေနသည္ ။ ခ်ိဳအီအီ အနံ့ကို ရတာနဲ႔ ရင္ထဲက ပ်ိဳ႕တက္လာၿပီ ။ အန္ခ်င္တာကို ထိန္းထားရလို႔ ရင္ထဲမွာ တင္းၾကပ္ေနၿပီ ။ ၾကာလာေတာ့ အသက္ရႉပါ ၾကပ္လာသည္ ။
" ငယ္ .. ဘာလို႔လဲ ေနမေကာင္းဘူးလား .. "
သူေမးတာကို ၾကားေပမယ့္ သူ႔မွာ ျပန္ေျဖဖို႔ အင္အားမရွိ ။ မ်က္ဝန္းတို႔နဲ႔သာ ၾကည့္ၿပီး အေျဖေပးရသည္ ။
" ငယ္ .. ဒီမွာ ခဏေနေနာ္ ကို ပန္းခ်ီ့ကို သြားေျပာလိုက္မယ္ ခဏပဲေနာ္ .. ၿပီးရင္ ကိုတို႔ ေဆးရံု သြားၾကမယ္ "
ဒီစကားကိုလဲ ေခါင္းပဲ ညိတ္လိုက္ႏိုင္သည္ ။ ေတာ္ေသးတာက သူတို႔ ေနရာက သတို႔သား သတို႔သမီး ေနရာနဲ႔ နီးေတာ့ အေပၚကေန သူ႔ကို ျမင္ေနရတဲ့ ပန္းခ်ီက ေခါင္းညိတ္ျပသည္ ။
သူေနာက္ဆံုး သိလိုက္တာက အစ္ကိုက သူ႔ကို ေပြ႔ၿပီး ခန္းမထဲကေန ထြက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာပဲ ။ ေနာက္ဆက္တြဲ ဘာျဖစ္လဲ သူမသိေတာ့ ။ ဘာလို႔ဆို သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ပိတ္က်သြားၿပီး အေမွာင္ကမၻာစီ ေခတၱ အလည္ေရာက္သြားသည္ေလ.. ။
မနက္ကတည္းက မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ျဖဴေလ်ာ့ေနတဲ့ ငယ့္ကို မလိုက္ခဲ့ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ အဆင္ေျပပါတယ္ ေျပာၿပီး အတင္းလိုက္လာတဲ့ ငယ္ဟာ ခန္းမထဲမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ မူမမွန္ေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႔မွာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတာ ။
