CHAPTER 26

5 0 0
                                    


Chapter 26

THREE weeks since our vacation. Back to our own work. We got busy that we almost can't see each other. I also went back to our house since the helpers already came back.

"Madam, sasabay ka po ba ng lunch?" napatingin ako kay Bri na nakasilip sa may pintuan.

"Yeah. Sure." sagot ko at tumayo na.

I get my phone from my bag. Sabay kaming nagpunta ni Bri sa canteen. Habang nasa pila ay nagtext ako kay Knight.

To: Montereal

Did you eat lunch?

Ibinulsa ko muna ang phone ko at kinuha na ang order kong food.

"Enjoy your lunch Ma'am Eerina." nakangiting sabi sakin ni Manang Ellen.

Isa sa mga nagtitinda sa canteen ng company.

"Thank you Manang." nakangiti ko ring sabi sa kanya.

She's already in her late 50's but still working.

We already have our reserve table kaya dun na kami dumiretso ni Bri. Pagkaupo  namin ay inilabas ko muna ang phone ko para tingnan kung may message si Knight. And there it is.

From: Montereal

Currently eating babe. You?

I immediately replied to him.

To: Montereal

Kakain pa lang. Eatwell baby 😘

Mabilis naman syang nagreply.

From: Montereal

You too. Punta ako sa bahay mo mamaya. I miss you 😘

Napangiti naman ako sa reply nya. Makikita ko ulit sya after almost one week. Itinago ko ang phone ko at nag umpisa ng kumain.

"Ahm. C-can I sit here?" napatigil ako sa pagsubo sana ng may magsalita sa harapan namin. I look up to see Mr. Levi San Juan holding his tray of food.

"Sure." Nakangiti kong sagot dito at nagpatuloy na ng pagkain.

Tahimik naman itong umupo sa harapan namin at kumain na din.

"How's the project Mr. San Juan?" tanong ko sa kanya.

"I-it's doing great Ma'am. The Engineering Department and Architectural Department already started doing their job." He said nervously.

"That's good. Keep me updated Mr. San Juan, oh should I just call you Levi? Your name? Mr. San Juan is too formal." I smiled at him.

Nahihiya naman syang tumango sakin kaya napatawa ako.

"Are you really that shy or do you got nervous all the time?" natatawa kong tanong sa kanya.

"I-I've always been nervous in front you since our c-college days." Sabi nya at nag iwas ng tingin.

Napataas naman ang kilay ko.

"I think he knows you Madam. Are you sure you don't remember him?" natatawang tanong sakin ni Bri.

"No offense meant but do I know you?" I don't really remember meeting or seeing him.

"You was once rescued me from the bullies." Nakatungo nyang sabi.

Rescued from the bullies?

"Oh. Someone's think your an angel in disguise." asar sakin ni Bri.

I just rolled my eyes at her. Isang beses lang naman akong napaaway nung college. That was when a group of girls bullying a nerd guy. Agad namang nanlaki ang mata ko ng may marealize ako.

JUST MAYBE (UNDER REVISION)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon