Baka Sakali (Montenegro Boys #1)

Chapter 3

Naalimpungatan ako ng marining ang malakas na pag-katok sa pinto kasabay nito ang pag-sigaw ni Kuya Lupin. 

"Madam, ala-syete na 'ho!" Agad akong bumangon upang gisingin si Fleur at Olivia na nag-lalaway pa at nanaginip. Hindi ko alam kung bakit ba kasi nag-inom itong maga taong 'to. 

"Fleur, Olivia. Ala-syete na daw sabi ni Kuya Lupin, kumilos na kayo iiwanan namin kayo." Napa-balikwas naman sila sa kanilang pagkakatatulog at napa-hawak sa kanilang ulo. 

Tumingin ako sa bintana ng makita ang madilim na langit. 

Binuksan ko ang pinto at nakita si Kuya Lupin na naka-bihis na habang kinakamot ang kanyang ulo dahil alam niyang mali ang kanyang ginawa, biruin mo tumingin ako sa orasan at nakitang alas-kwatro imedya pa lamang. 

"A-ah Ma'am hehe, good morning po." Bungad nito sa akin. 

I walk down to the kitchen and cook for our breakfast, we have bacon, egg, and hotdogs. Also we have a fried rice. Nakita ko namang pababa na yung dalawa kaya inaya ko na silang kumain. 

"Ang sakit ng ulo ko, taksil talaga yung gin." Natatawa na lang ako habang sinasabi ito ni Olivia. 

"Why are you not drunk, Hermione?" Pag-tataka ni Fleur dahil hindi nila alam na pinapasa ko na lang sa kanilang dalawa ang mga inumin ko kagabi. 

"Eat your breakfast, I'm gonna take a shower." Start a new day, I update my parents that I'm going to school and have a whole day class from 7 AM to 4 PM. 

I'm nervous, sana naman hindi pa eto yung araw na kinatatakutan ko. Alam ko naman na mali yung kinalaban ko pero mali rin kasi yung ginawa niya. 

Sometimes, life is unfair.

We're all prepared, wearing our uniform with checkered skirt and blue neck-tie as a sign that we're freshmen. Olivia tied my hair into a braid style, we all have that one friend who is very known for tying up our hair. 

Compared to yesterday it feels like the vibes our in good terms, we put our ID as a sign of entering the campus and I saw the Montenegro Brothers, and all the students immediately give them a space to walk through. 

Until we face each other. 

"Bakit kayo hindi umaalis sa daraanan nila?" Rinig kong malakas na sigaw ng isang pabida na estudyante. 

She's a sophomore, wearing a yellow necktie means a sophomore. No wonder this Montenegro Boys catch they're attention, pero hindi sila natingin sa mga ugali ng mga tukmol na 'to. Kasama pa nito ang mga kaibigan niyang kung maka-tingin ay pinapatay na kami. 

"You are?" Lucius asked, with a serious face. 

"Fleur Minerales, freshmen." I saw on my eyes that Lucius smirk, what a jerk. 

Binunggo nila kami sabay nito ang bulungan ng mga estudyante. Agad din kaming umalis at pumunta na sa aming classroom, hindi pa kami pumapasok ay nakatutok na ang kanilang mga mata sa amin na parang gumawa kami ng krimen.