Baka Sakali (Montenegro Boys #1)

Chapter 5

Mabilis na dumaan ang araw, at ngayon ay nasa huling klase na kami. 

Wala naman na kami masyadong ginagawa since focus ang faculty sa lessons. We only have one month before the longtest and periodical exam. Nagulat na lamang ako ng mag-ring na ang bell dahilan para ang lahat ay mag-ayos na ng gamit at tapos na ang klase. 

Nakita kong nag-tititigan si Harry at Fleur, samantalang si Olivia ay tila natatakot. Agad akong lumapit sa kanila at natigil na ang mahigit dalawang minuto nilang titigan. Hindi ko alam kung bakit ganito ang aking nararamdaman, masyadong mabigat. 

"Hermione, are you okay?" Fleur ask me, with a concern eyes. 

"Ah, yes. Anyways I have to go, si Papa kasi nag-ayang lalabas kami ngayon." Pag-sisinungaling ko pa . 

"Oh, okay. We have to go na rin, Olivia let's go, marami pa tayong dapat gawin." 

Hindi ko na tinanong pa kung ano iyon, sasabihin naman nila yan kapag importante at kung kailangan nila ang tulong ko. Habang nag-aantay ay napatingin ako sa aking katabi, isang lalaki. 

Wearing his over-sized jacket, reading glasses, and a headphones. 

Alam kong matagal na akong naka-tingin sa kanya, familiar kasi ang mukha, hindi ko lang matandaan kung saan ko siya nakita. Malamang ay naka-salubong ko lamang ito, agad na natutok sa akin ang kanyang mga mata. 

Rigel Oceanus Montenegro. 

"Sup, baka matunaw ako sa titig mo niyan." Natulala na lamang ako sa kanyang sinabi at hindi makapag-salita. 

"Hey, are you okay? Para ka namang nakakita ng multo." Tumawa naman ito ng malakas. 

"Wala ka ba-" Hindi niya na natuloy ang kanyang pag-salita ng dumating ang kanyang kapatid. It's Harry. 

"Let's go, Oceanus." He said with a cold voice. 

Harry stared on Oceanus, I don't know what to do since I have no intention to speak. Dahan-dahan akong gumalaw upang kuhanin ang aking mga gamit at tahimik na aalis upang hindi ko na sila maistorbo pa. 

"Thanks, Hermione. Nice meeting you here." 

Napansin kong naka-tingin sa akin si Harry, agad akong tumakbo at tinawagan si Papa kung saan niya ako susunduin. Hindi ko na maintindihan ang aking sarili, masyadong magulo ang aking nasa isip. 

"Hi, Pa." Sabay nito ang pag-beso ko sa kanyang pisngi. 

Agad naman akong bumaba ng sasakyan, at isinulat sa aking diary ang mga nangyayari at nararamdaman. Hindi ko alam kung gaano na ka-haba at wala akong pakielam. Inopen ko ang aking twitter account, just to rant about anything that happens in my life.