Across The Great Barrier

28

You don't need to understand how life goes on. Instead, let the life understand you. You just have to be true to yourself. If you can't do it, then don't. If you don't want to talk about it, then don't. If you want to escape, then do it.

As easy as that.

And I just realized that walking away has nothing to do with weaknesses and strengths. We walked away not because we want others to realized our worth and value, but because we finally realized that they've reach our limitations, and I think that's enough.

Bullshits are enough.

And that night, I called Airene.... my bestfriend.

—-

"I'm on my way."

"See you then." Inaantok niyang sabi sabay patay ng tawag. She usually talked like that lalong lalo na kapag naalimpungatan siya.

Sabi niya guluhin mo na ang lasing, huwag lang si Airene na bagong gising.

Mabilis akong nagdrive sa mansyon nila sa manila, sa Rizal talaga nag aaral si Airene at may apartment lang siya doon. Pero may mansyon sila dito sa manila dahil nandito ang main branch ng shop nila. Mahihirapan kasi si Tita kung araw araw pabalik balik siya from Rizal to manila.

Mabilis akong nakarating sa mansyon nila at sinalubong ko ng yakap si Airene.

She's really my bestfriend, siya nalang yata ang hindi tumatraydor saakin. Her embrace was also my resting place, wala paring makakapantay sa yakap niya.

"What happened?" Bakas ang pag aalala sa boses niya but I just shook my head at humagulgol na sa balikat niya. She hugged me tight and She let me cry harder.

This is what I need, balikat lang na maiiyakan. I don't need to hear their words. Their words na sisisihin pa ako sa nangyari, their words na makakasakit sa puso ko.

She just let me cry hanggang sa maubusan ako ng tubig, pagkatapos non ay kumalma na ako at inupo niya ako sa sofa. She gave me a glass of water and I accept it, uminom ako at ibinalik sa kaniya ang baso.

"Amber, ano bang nangyari?" She asked pero binalewala ko siya at iniba ang usapan. Sa ngayon ayoko munang pag usapan dahil nasasaktan lang ako kapag nalalaman ko.

"Can I stay here for a while?" I asked her but She immediately shook her head. I sighed at tinitigan nalang ang baso.

"Not unless, sasabihin mo sakin ang nangyari." Napairap nalang ako sa sinabi niya.

"Ano pa nga ba?" I asked, She laughed at ikinuwento ko na ang nangyari. Lahat ng narinig at nalaman ko ngayong araw pati narin ang ginawa ni Xavier at Clyde.

Wala siyang nasabi at nakahawak lang siya sa bibig niya, hinayaan ko lang siyang mag emote at tumitig nalang ako sa kawalan.

"I love you.." She said and hugged me. Speechless siya sa nangyayari, ako rin Airene, ako rin.

—-

"Amber? Bumaba kana at kakain na tayo." Tita grace said and I just nod at her.

It's been 3 days since the revelation night, hindi ako umuwi sa mansyon at mas lalong sa Rizal. Hindi ako sumasagot ng kahit na anong tawag at text, Hindi rin ako nagpakita sa kanila at kay Airene lang ako lumapit, naintindihan naman ni Tita Grace kaya hinayaan niya nalang muna ako pero sinabi niyang alam ni Mama kung nasaan ako. Mabuti nalang at binigyan nila ako ng oras.

I have a lot of missed call from Tita Janine, should I call her Mom? Or I'll remain calling her Tita? I don't know. Madami ding missed call si Mama, Xavier and Clyde. And ofcourse hindi parin tumitigil ang death threats. But I decided to ignore them, pareparehas lang naman sila.