Across The Great Barrier

44

I swallowed hard when I saw the doctor's name and her position in the door, nanatili lang akong nakatayo at hindi pinansin ang paghawak ni Xavier sa doorknob. Naramdaman niya sigurong hindi ako sumunod sa kaniya kaya hinarap niya ako.

He furrowed his eyebrow out of confusion and He held my hands, I glanced at our hands and I sighed heavily.

"Natatakot ako..." I said and I pursed my lips to hold back my tears. Pakiramdam ko iiyak lang ako the moment na makapasok ako diyan. He held my shoulders and He looked straight to my eyes.

"Frankie, kailangan nating makasiguro." He said and smiled at me. Napayuko ako nang maramdaman kong nangingilid nanaman ang luha ko.

"Xav—" He cut me off, He pressed my shoulders and He smiled at me.

"Kung ano man ang resulta, nandito lang ako." He said, that gave me assurance na kahit anong mangyari, mayroon akong siya. Pero paano kung buntis ako? Walang magiging Ama ang anak ko...

I took a deep breath at pumasok sa loob ng clinic, iniwan ko si Xavier sa labas at sinabing maghintay nalang siya sa sasakyan dahil delikado na kapag may nakakita sa'ming dalawa. Manganganib nanaman ang trabaho niya.

"Good afternoon, Mrs." The doctor greet me, She gestured me to sit infront of her at agad ko namang sinunod.

"Miss po, Ms. Celestial." I correct her and I smiled at her, bahagyang napaawang ang labi niya pero nagkibit balikat lang siya at nagpatuloy ng pagsusulat niya sa papel.

"Let's start?" She asked, I inhaled a large amount of air and I nod at her. Nagsimula na siya sa test, She told me to get my pee para matest niya at sinunod ko naman. She asked me a lot of things like symptoms at kung ano ang dahilan kung bakit magsuspetsa akong buntis ako.

I answered her honestly dahil gusto ko maging maayos ang result at walang mangyaring false situation.

"Thank you, Ms. Celestial. I'll just get the printed result and just wait for me here." She said and I just smiled at her, her phone rang that caught her attention, She looked at me and gave me an apologetic look.

"I'll just answer this, please be seated. It will just take a minute." She gestured me to sit on the couch at mabilis ko namang sinunod, lumabas siya ng clinic at mabilis na umalis.

Huminga ako ng malalim and I closed my eyes. Kung ano man ang maging resulta nito, tatanggapin ko at gagawin ko ang alam kong tama.

Alam kong marami na akong pinagsisihan sa buhay ko at ayokong madagdagan 'yon kahit kaunti lang. Sapat na 'yung nagkamali at nagsisi ako dati, at wala na akong bawal ulitin 'yon.

Natigilan ako sa pagiisip ng may pumasok na isang babaeng may suot ng uniporme ng nurse pero kulay blue ito. She smiled at me at nahihiyang pumasok.

"Excuse me, umalis po si doktora kasi may emergency po sa bahay nila. Ibinilin niya po sa'kin ang resulta, kukunin ko lang po ang table niya.." She said and I nod at her, ginapangan na ako ng takot at tila hindi ako mapakali sa inuupuan ko, ipaghawak ko ang magkabila kong kamay habng kinokontrol ang paghinga ko.

I glanced at her habang kinukuha ang brown envelope sa table ng doktora, She looked at me and She opened it.

"Kayo po ba si Ms. Celes—" Hindi ko na siya pinatapos magsalita at sumabat na ako.

"Yes, that's me." I nod at her, hindi ko na kayang makipagchikahan sa kaniya. Gusto ko nalang malaman ang resulta para matapos na 'to.

"Okay, Ms. Celes—" I cut her again, gusto kong maging straight to the point na siya. Masyado siyang maraming paligoy-ligoy, mas hindi ako tinatantanan ng kaba dahil sa kaniya.