Dediğim gibi çocuk tanıdık geliyordu. Hafızamı zorladığımda her şey bir bir aklıma geldi. Yaptığım saçma bir hareket yüzünden belki çocuk intikam almak isteyecekti. Çocuğun üstüne boya boşaltmıştım. Nasıl bir cesarettir bu ?
Olay şöyle..
Bir gün çarşıdan geliyordum. Eve de yakındım. Sonra sesler duydum. Neyse beni ilgilendirmez dedim eve gidicektim ama bu sefer işler daha da ilginçleşti. Çünkü o çocuk birisini dövüyordu. Yardım etmek istedim. Ama gücüm yetmezdi ki.
Üstün zekayım ya ben , orda bir boya kutusu vardı. Tahmin edin ne yaptım. Çocuğa doğru attım kutuyu. Allahtan yüzüne gelmedi ama tüm kıyafetleri boyanmıştı. Bende kaçtım. Olay bu.
Şimdiki zamana gelirsek eğer çocuk bana hala sırıtarak bakıyordu. Ancak ortalıkta Batuhan yoktu. Hadi ama , Batuhan o hikayelerde ki kötü çocuklardan değil.
“ Aa bakın burada kim varmış.. 100 liralık kıyafetimin ağzına sıçan kaçak kız. Evet kazağın rengini sevmiyordum ama boyaya da gerek yoktu. " dedi gülerken. Gülüşünün güzel olduğunu düşünürken aniden ciddileşen ifadesi geri adım atmama neden oldu.
Kolumu tuttuğunda nefes alış verişim hızlandı. Gitgide daha da sıkıyordu kolumu ve açıkçası canım acıyordu. Gözlerimin dolmasına küfür ettim.
Ne olduysa bir anda kolumu bıraktı ve sinirle konuştu.
“ Şimdilik rahat ol güzelim. Cezanı başka bir zaman veririm. "
Mültimedya İdil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ Saplantı ~ Tamamlandı.
RomanceAşıkken unutmak ne kadar zordur? Peki bir kalp iki kişiyi birden taşır mı? İdilin sıradan olan hayatı İstanbula gitmesi ile değişir. Tekrar eski şehrine döndüğü de ise her şey daha ilginç bir hal alır.
