Mere Words

Chapter 13

"Maam Laurie, gising na po kayo."

I felt someone tapped me softly on my hip, but my back head was hurting too bad to even care.

"Late na po kayo, Maam."

I couldn't see anything but black. I wonder who was that. I tried to look back at me, but an unending darkness was the only think I could see.

"Gising na!"

Hindi naman nagtagal ay may liwanag akong unti-unting naaaninag. I heaved a sigh when I realized where I was at, after that incident with Juris.

Without vigor, I looked at my yaya.

Her right hand was on her chest while exhaling, as if she felt relief out of something. "Hay salamat naman at nagising ka na. Kinabahan ako sa 'yo."

I frowned.

"Kalahating oras na ata kitang ginigising. Late na late ka na-"

"A-ano?!"

Napabalikwas ako ng upo at tinapunan ng tingin ang alarm clock ko. Gulat ako nang makitang 8:30 na ng umaga. Late na ako para sa first subject!

Napatampal ako sa noo. How can I forgot about school?

I stopped midway from running towards the comfort room, at nahihiyang yumuko sa yaya ko. "S-salamat po at sorry," mahinang sabi ko.

Ngitian niya lang ako at tumango. After that, she walked out without saying anything.

Ako naman ay aligagang nagpatuloy sa dapat na gawin. Tumutulo pa ang mga mumunting patak ng tubig mula sa basa kong buhok habang pinupulot ang bag ko mula sa lapag. It was where I left it, untouched, before I drifted back to Gretchen's world.

Ano na kayang nangyari roon? Si Juris? Si Garius, ano kaya ang reaksyon niya? Ako, kumusta ako?

Napahawak ako sa likod ng ulo ko nang maalala ang nangyari. I rubbed it when I felt the remnant pain.

I was hesistating for a moment whether to go to school or drift back to that world again. Late na naman na ako eh.

I grabbed the book and opened it. Pero tanging blankong mga pahina ang bumungad sa akin.

I slouched and exhaled of dissapoinment.

Does this mean, nakadepende sa libro kung kailan niya nais na dalhin ako roon? I guess I'll have to wait.

I put the book inside my bag.

Masaya akong bumaba. I couldn't stop thinking of what happened in Gretchen's world. I can't wait to go back there again.

May kakaunting lungkot ang kumatok sa puso ko nang katahimikan ang bumungad sa akin pagbaba. My parents left early as always. I just shrugged it off though.

Kahit na ganoon ay masaya pa rin ang disposisyon ko habang patungo ng school. Nahihiya pa ako sa sarili ko for feeling this way. I mean, I was late for school and all, yet I still have the guts to smile this way? Silly.

Nagdalawang isip pa ako kung tutungo ba sa room o sa cafeteria na lang para mag almusal. Sa huli ay naglakad na ako sa kung saan ang building namin.

To my surprise, a tall man went out of our room before I could step in. Thus, I halted from my pace. Hindi nga lang ako nagkaroon ng pagkakataong mamukhaan siya dahil mabilis ang mga lakad niya, at tanging likod na lang niya ang natatanaw ko.

Sino 'yon?

"Grabe, I can't believe it!" A classmate of mine squealed.

Napabalik ang atensyon ko sa loob ng classroom namin nang makita ang kaguluhan ng mga kaklase ko, lalo ng mga babae.