I'll Hit You until you DIE (Completed)

CHAPTER 5: The Truth

After a long conversation with West, I actually find that he's totally change. He never know me. That's the truth.

And it fucking hurts.

I wish, I have an amnesia too. I don't want to look at him. He was very happy that he doesn't recall me.

I didn't change but I guess, make up is hiding my truth identity. I felt so bretayed by myself. I am bretayed by my own doing. Because if I didn't enter this world full of trouble, my family would be complete,happy and alive.. Spreading joy and love.

"Are you okay Jane?" Ngayon ay nasa harapan ko pa pala si Norman.

"Yeah. Im just tired." Yes. Napagod ako sa kakaisip kung paano maibabalik ang alaala ni West para maaalala nya ako. Mahihirapan akong itakas sya kung ganong hindi nya ako kilala. At ang mahirap pa, nasa kampon sya ng mga demonyo.

Gatukan ko kaya sya? Hindi. Siguro ay iuntog sa pader. Ganon kasi ang mga nakikita ko sa mga palabas kapag nauuntog ay makakaalala na siya. Pero mahirap yon dahil ng yakapin ko sya kanina ay agad syang umiwas kaya napahiga ako sa sahig. Buti nalang at hindi nasira ang aking ilong. Sinubukan ko syang kutusan kanina pero laking gulat ko nalang ng bigla nya akong itulak kaya napaupo ako sa upuan dahil sa lakas non.,kung hindi ako nakahawak sa may kanto ng lamesa ay natumba na ako. Masyado syang ilap at mahirap mahawakan. Anong kailangan kong gawin? Alangang suntukin ko sya agad pero alam ko na ang kalalabasan. Mauunahan nya ako sa binabalak ko dahil mas mabilis na sya sakin kumilos. Mas kailangan ko munang magpalakas para harapin ang malaki na nyang....

"Ay MALAKI NYANG ANO!!" Napatalon ako dahil sa gulat na gawa ng lamesa. Ay hindi, gawa ni Norman na kanina pa palang nagsasalita. This is shit!

"Anong malaki nyang ano? Umayos ka nga Jane dahil importante to!" Ganon nalang ang dikit ng kanyang kilay na halos salubong na talaga dahil sa inis. "Ano ba kasi yang iniisip mo? Kanina ka pa lutang e" dugtong pa nya saka umupo uli sa upuan.

"Iniisip kong... kailangan ko ng pahinga. Bukas nalang natin pag usapan yan." Gusto kong matawa sa iniawra ng mukha nya dahil hindi sya naniniwala. "Allow me to rest, Norman. I will listen to you tomorrow, I promise. Just let me re..."

"Okay, fine. Go now. I don't want to see your face" napakalamig ng boses na yon. Malayong malayo sa boses na narinig ko kanina. Magaling talaga mag moodswing tong animal na to.

Agad akong nag iwas ng tingin dahil mukha syang manlalamon. Ano bang problema ng mokong na to? Tss. Makaalis na nga.

Nanindig ang balahibo ko dahil may hangin akong naramdaman sa puno ng tainga ko. Ayokong lumingon dahil alam kong kay Norman yon. Kaya pinili kong pumikit at umikot sa kabila at sinimula syang tadyakan sa tuhod.

"Ano ba? Bakit ka naman nananadyak?" Angil nya na hawak hawak ang tuhod. Tss. Bagay lang yan sayo, poporma kapa saking hinayupak ka. "May sasabihin kasi ako e kaso mabilis ka." Naiiritado syang sambit. Napangiti naman ako.

"Ano ba kasi yon?" Sabay laban ng titig ko sa kanya.

"Goodnight." Halos manindig ang balahibo ko sa sinabi nya. Agad akong nakaramdaman ng hindi pamilyar sa akin. Parang may kung ano sa tiyan ko at nanlalambot ang tuhod ko.

Hindi ko alam pero ang bilis nya kumilos, hindi ko inaasahan na may isang taong magpaparamdam sakin ng ganong pakiramdam.

Ano ba kasing tawag sa naramdaman kong yon?

"Shit. I'm sorry. I was too fast. I should hug you then blaaah blaaaaah blaaaah blaaahhh......"

Wala na akong maintindihan sa mga sinabi nya. Ang alam ko lang ay tinaas ko ang kamay ko.

At alam kong Wala ako sa tamang oras para yakapin sya pero ginawa ko. I don't know pero wala akong maramdamang pagsisisi dahil ginawa ko yon.

Yumakap sya pabalik ng marealized nyang hindi ako agad umalis sa ganong pwesto. Ng biglang may humatak sa aking damit. Napabitaw ako sa kanya at napalingon. Anong ginagawa ng lalaking to dito?

"You should not hug her while the door is open. " Malamig yon at nanindig muli ang balahibo ko. "Hinayaan ko sya dahil mas ligtas sya sa piling mo, Sire. But I want you to know that she is my sister. At hindi ka nararapat sa kapatid ko."

Nagulat ako sa sinabi nya. Napaka lamig ng boses na yon. Hindi ko maalis ang tuon sa kanya. Nakatingin ako sa kanya pero hindi sya tumitingin sakin.

Does he recognized me now? Did he hit his head? Did he really know everything? Bakit nya ako tinawag na ate? And he said a while ago that he doesn't know me. He lied? Why? Ayaw nya ako para kay Norman? The fuck? What is really happening? Hindi ako nararapat? Bakit? Dahil anak si Norman ng pumatay sa pamilya namin? Pero ampon naman si Norman ah? Oh? Anong nangyayari sakin? Bakit parang pinagtatanggol ko pa si Norman. Hindi ko na yata kakayanin pa. Jusko.

Nanlambot ang tuhod ko at alanganing babagsak na ngunit nasalo ako ni West.

Napatingin ako sa mata nya. I see the loneliness, the happiness and excitement. He lied.

Tumayo ako ng maayos na ako. Agad akong inalalayang umupo ni West sa upuan. Si Norman naman ay ini-lock ang pinto.

"Can you listen to me, Ate?"

Hindi ako sumagot pero natuwa ako while he really meant calling me Ate. I was longing for it.

"Norman and I talk about this. He said that I need to lie just to protect you from his father. When the first time I saw yoy with Norman, I really want to hug you. But I can't.
You never look at me anyway.
He look at me and saying 'don't do anything stupid' . I heard you with my leader. You are talking about me.
I heard everything, Ate. So I make a way for you to notice me. "

Nakatingin lang sya sakin.

"I badly want to hug you. I really missed you. Nakita kong halos maiyak kana nung makita moko. I know ate, pinaniwala kitang hindi kita kilala o matandaan man lang. Pinigilan ko ang sarili kong umiyak. At naperpekto ko ang pagpapanggap. Nakita kong hindi mo napansin ang lungkot ko."

Naiiyak na talaga ako. Potek! Masakit malinlang e. Pero ayos lang dahil kapatid ko naman sya. Wag lang yung mokong na si Norman kundi gigilitan ko sya sa leeg.

" Ate? Payakap. Namimiss ko na e. Please?" Nakita kong nangilid ang luha nya. Hindi ko pa maabsorb ang sinasabi nya. "Please, Ate? Just hug." Natauhan na ako kaya walang atubiling niyakap ko sya ng mahigpit. Yumakap din sya sakin pabalik. Tumulo na ang luha ko sa nangyayari. I badly missed him. Shit!

Matagal kong iniisip ang mga paraan para maalala nya ako pero hindi na kailangan. He really know me. Thanks God. Hindi ako mahihirapang ialis na sya dito.

"Nakaka inggit kayo. Alam nyo bang hindi ko parin natatagpuan ang kapatid kong babae?"

Nagulat si West at napaangat ang tingin sa kanya. Maging ako ay nagulat.

May kapatid pala tong mokong na to?
Nagkatinginan kami ni West saka nagtatanong na tumingin sa kanya.

He just shrugged his shoulder. The fuck! He's about to cry.

Mahina talaga tayo pagdating sa ating pamilya kahit pa sila din ang ating pinanghuhugutan ng lakas.

May clue na ba kayo kung sino?

Just comment, vote and share. Thank you! 🍎💛