'' Asosyallikte bir sınır yok mu Granger. Seninki sınırsız gibi duruyor da.''
'' Beyinsizlikte bir sınır yok mu Malfoy. Senink...''
'' Evet Granger evet. 1. sınıfa gidiyorsak bana çok fena laf soktun tebrikler.''
'' Seninle uğraşarak vaktimi harcaya...
Kız kafasını kaldırıp Draco'ya baktığında masada kızın karşısına oturmak üzere olan çocuk korkuyla geri sıçradı. Sonra bir an durdu ve yüzüne bakmak için kıza biraz yaklaştı.
Hermione genç adamı bu kadar korkutan şeyin ne olduğunu bulmak için elini yüzüne götürdü ve kontrol etti.
-Ne.. ne var ya?
-Granger, senin yüzüne ne oldu?
-Ne olmuş?
Draco kıza ayıplayarak baktı.
-Tüm gece ders çalıştın değil mi Hermione?
-Yüzümle bunun ne alakası var.
Genç adam biraz daha yaklaştı. Öyle ki aralarında çok az bir mesafe kalmıştı. Elini kaldırdı ve kızın hafif morarmış ve şişmiş yine de güzel olan göz altlarında gezdirdi. Yumuşacık tenine dokunduğu an ikisi de farklı dünyalara ışınlanmış gibilerdi. Hiç bir şey söylemediler zamanın durduğuna inanmışlardı çünkü. Oğlanın eli kızın yüzünde, gözleri birbirlerinde kenetli öylece durdular. İkisi de bozmaya kıyamadı bu anı. Ama bozulmak zorundaydı.
Kapı çarparak açılınca Draco hemen elini çekip kendini düzeltti. Kız da kontrolü eline almaya çalıştı. Gelen Blaise'di.
-Granger bizi Draco'yla biraz yalnız bırakabilir misin?
Kız çok şaşırmıştı ama şaşırmaktan çok sevinmişti. Draco da sevinmişti en yakın arkadaşına doğru yürüyordu. Sonunda kız konuştu.
-Merhaba Zabini, iyi olmana çok sevindim ve okula dönmene de tabii.
Draco da hoşgeldin dedi ve ona sarıldı ama Blaise karşılık vermedi. Sadece Hermione'ye baktı.
-Teşekkür ederim Granger, ben de seni gördüğüme sevindim ama bize sadece bir dakika müsaade edebilir misin?
