Şimdiki Zaman
"Ben Mirel."
"Mirel Ilıkan. Bu saçmalığı neden yapıyorum bilmiyorum ama aptal Doruğun laflarına uydum işte. Bu videoyu izleyen sen! Evet sen! Kapat. Vallahi kapat ya izlenecek bir şey yok. Ben ve benim hayatım işte." Gergin bir şekilde elinde ki minik kamerayı önünde ki sehpaya koydu ve sandalyeye oturdu.
Kameranın arkasında ona sırıtarak bakan ve onu izleyen Doruğu umursamadan tekrar kameraya baktı, " On sekiz yaşındayım. Lisem yeni bitti şuan tatilin ilk günü." Sesinin kontrolsüz bir şekilde fazla sesli çıkmasıyla önünde kıskıs gülen Doruğa kızgın bir şekilde baktı ve kaşlarını çattı.
"Hasta değilim olum ben, bana zorla 'kendi dijital günlüğünü oluştur rahatlarsın' diyip duruyorsun. Alt tarafı artık yetiştirme yurdu bile beni kabul etmiyor." Dedi ve bir kahkaha attı.
Sonra birden aniden kameraya dönüp, " Buldum nereden başlayacağımı. Öncelik bu kameraya isim vermek olsun. Meselaa.." derken arkadan Doruk atlayıp, " Cafer" diyerek bağırdığında, Mirel ona ters ters bakıp, " Alacanın önünde benim ağzımı açtırma Doruk." Dedi Mirel.
"Ha yani beş dakika önce aptalca fikir şimdi senin Alaca oldu yani. Pes Mirel pes."dedi Doruk.
"Dur! Dur, bir dakika! Cidden en başta istemiyor muydu yani? Benim tanıdığım Mirel elinden kamerası düşmeyen sürekli videolar çeken Mirel." Dedi genç kız hafif puslu bir ses tonuyla.
" Yok be istiyordu içten içe sadece Mirel işte bir şeyi sahiplenmesi çok zor oluyor onun. Hele ki bu şey ona bir başkası tarafından sunulduysa." Dedi genç adam gülerek.
----
3 yıl sonra
"Alaca? Naber kuşum?" Diyen Mirel ekrandan göründüğü kadarıyla sokakta yürüyordu.
"Sana bugün pek bir şey anlatamam. Çünkü ben bile neler olduğunu anlamazken sana anlatmamı bekleme." Dedi ve hızlı bir şekilde caddeden geçti.
Bir anda kamera yeri görmeye başladı ama hala Mirelin sesi geliyordu. Durgun bir şekilde karşısındakine bir şeyler anlatıyordu ama araba sesleri birbirine karışmış sokak sesi daha net geliyordu Mirelin ne dediği anlaşılmıyordu tam ne dediği daha net duyulmuştu ki video birden kapandı.
"Burada kesiliyor mu yani?" Diyerek kız rahatsız bir şekilde konuştu.
▪️▪️▪️
Şimdiki zaman
Adımlarımı hızlıca Doruğa doğru attım ve hızla ona sarıldım.
"Yine o aptalın yanındaydın değil mi?" Diyerek sert bit sesle soran Doruğa baktım.
" Yusufa şöyle söyleyip durma Doruk! O sadece biraz içine kapanık biliyorsun." Diyerek sesimi normal tutmaya çalıştım.
Aslında ikimizde biliyorduk ki içine kapanık birisi değildi hatta hiç değildi o sadece bana bir garipti.
" Başlatma içine kapanmasına şimdi Mirel, lisede bitti ama hala istiyor ki sen onun dibinden ayrılma. Yeter artık." Diyerek daha sert bir şekilde konuştuğunda boğazıma takılan yumruyu yok saymaya çalıştım.
Yusuf benim yetimhaneden arkadaşımdı, biz hep birlikte büyümüştük ama zaman zaman Yusufla yollarımız ayrıldı ve o tamamen benden koptu.
İlk başta yalpalasamda alışmıştım onsuz büyümeye ama sonra aradan yıllar geçti ve Yusuf lisede karşıma çıktı ve beni sevdiğini söyledi elbette buna inanmamıştım ama,
Gözüm de değişmediğini düşündüğüm Yusufa karşı oluşan sempatimi durduramamış, geçmişten gelen anılara güvenmiş ve kendimi onun isteklerini yerine getiren aptal birine dönüştürmüştüm. İkimizinde birbirimizi sevmediğine yemin bile edebilirdim.
Ama şöyle bir sorun vardı ki ne ben geçmişteki o küçük kızdım ne de Yusuf o küçük çocuktu. İkimizde değişmiştik. Hem de tamamen.
▪️▪️▪️
Evet, merhabalar ansızın yeni bir hikaye ve yeni kişilerle geldim.
Sürekli aklımda olan ve bir şekilde kendini bana alıştıran bu kurgumu umarım sizde beğenirsiniz.
Zaten şuan yazmakta olduğum bir kitabım var sadece bu daha fazla köşede durmasın dedim. Seyrekte olsa artık buradada varım.
İyi okumalar🍁
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızgın ve Kırgın
ChickLitBen Mirel Ilıkan. Hikayem başlamadan biten bir romanken biri benim olduğum sayfaları koparıp kaçmış olmalı ki ilk kez nefes aldım. Doğarken ölümün, ölürken doğumun sancısıyım. O yüzden pekte nefes sayılmaz benim ki.. Beni Alacadan tanıyorsanız...
