Gece Güneşi:Texting

0.33

Bölüm ithafı:slmbenezgi_

📌İthaf isteyenler yazsın çünkü bazen kullanıcı isimlerinizi hatırlamakta zorluk çekiyorum.

Oturmuş sırıtıyor, gelecek tepkileri izlemeye hazırlanıyordum.Hoca sırasında oturmuş kağıtları ayırıyordu.

Bir müddet daha işine devam ettikten sonra bize yanaştırdı masasını.

"Ahmet:47
Zeynep:47
Burak:47
Faruk:47
Lalin:100
Pera:100
Gonca:100
Tuna:47
Ve Kerem:47"

Gülümserken herkes bana bakıp sinire dönmüştü.Fazla mı düşük almışlardı?

"Bakın nasıl olduysa 100 almışım.Bu benlik değil gençler."

Zil sesini duyar duymaz sınıftan çıkıp koşmaya başladım.Arkamdaki koca bir sınıf bana yetişmeye çalışıyordu.Dışarıdan ne kadar komik göründüğümüzün farkındaydım ancak bu işin sonunda kesinlikle dayak yiyecektim.

Ve ayrıca unuttuğum birşey daha vardı, Ahmet koşu takımındaydı.

Kolumdan tutup çekti.Sonuç olarak üstüne düşmüştüm ama şuan bu umurumda değildi.

Biraz ağır olabilirdim.

Çocuk ayağa kalkamamıştı çünkü kalktığında onu yine itip arkada bırakmıştım.

Hızlıca öne geçip okulun arka bahçesine girdim.Çöp kutusunun yanındaki boşluğa şükredip oraya saklandım.

Telefonumu sınıfta unutmuş olduğumu fark edince sınıfa koşmaya başladım.Dayak yiyecek bile olsam, telefonu almalıydım.

Merdivenlerden çıkıp sınıfa geldiğimde bir küfür daha savurdum.

"Bunu istiyorsan Pera, sınıfa gir ve kapıyı kapat."

Tuna elinde telefonu sallayarak bana 'gel' işareti yaptı.

"Siktir"

Yavaş ve korkak adımlarla sınıfa girip kapıyı kapattım.Kapatmadan önce gördüğüm şeyle rahatladım.Lalin ve Gonca bir superman olarak yardıma koşmuştu.

Yehuu

Bunu Tuna'ya belli etmek istemediğimden içimdeki coşkuyu susturdum ve gösterdiği yere oturdum.

"Bakalım bi telefona, kimlerle konuşuyormuşsun."

İşte, şimdi,bitmiştim.

O telefonu alabilmek için bütün savaşlara girebilirdim ancak kazanabilir miydim bilmiyordum.

"Anlaşma yapalım lütfen, telefonu ver istediğin bir şeyi yaparım."

"Bir şey ha?"

"Sadece birşey lütfen."

"İyi al."

İyi mi yapmıştım, kötü mü, bunu da bilmiyordum.

Telefonu alıp bağrıma bastım.Özlemişti beni yavrucak.

"Ne istiyorsun?"

"Korkma sadece minik bir şey istiyorum senden.Basit."

"Söyle."

"Koray'ın yanına gidip ben sana ne söylersem onları söyleyeceksin."

"Kimsenin duygularını saçma bir şey yüzünden incitemem."

"O zaman telefon.İstediğim zaman telefonu senden alabileceğimi biliyorsun."

Telefonun mavi ışığının yandığını görünce açma tuşuna basıp gelen mesaja baktım.

Gonca'm:Dışarı çık gerisi bizde

"Tuna arkanda!"

Tuna arkasını döner dönmez arkaya dönüp dışarı çıktım.Kapıyı kapattım, ama Tuna benden daha kuvvetliydi.

"Aklından geçeni biliyorum bebeğim.Ben, bunu önceden düşündüm ve yanıma anahtarla geldim."

Gonca seni seviyorum yavrum.

"Tuna."

"Aç şu kapıyı lan."

"Eğer bana telefonunu verirsen niye olmasın."

"Pislik."

"Ayıp ama bak önünde kız var senin, azıcık saygılı ol."

"Pera, sus."

"Beni çok seviyorsun biliyorum, söylemene gerek yok."

"Al şu telefonu sonra aç şu kapıyı bak ne oluyor."

Kapının altından telefonu alıp gülümsedim.

Bana da inanılmaz ki ama.

"Bana inanman ne kadar aptal olduğunu bir kez daha görmemde yardımcı oldu.Teşekkür ederim."

Kapıyı açmadan okuldan dışarı çıktım ve banka oturdum.

Biraz da orada sürünsün artık ne yapalım.