"Keşke bi izin isteseydiniz,belki aramızda bişeyler konuşuyorduk?"dedim. "Konuşmadığınız o kadar belli ki,bence daha fazla zorlama"diyen küstah çocuğa baktım. "Ben Ateş"diyerek elini bana doğru uzattı.Ben bir yüzüne bir de eline bakıyordum. "Cevap verecek misin artık?"diye sorunca, "Ben de Sevgi,bence tanıştıysak artık gidebilirsiniz"dedim.Selin ile Kaan etrafı boş vermiş sadece kendilerine odaklanmışlardı.
Selin'in Anlatımıyla;
Kaan şuan tam yanımda oturuyor,bu bi şaka ya da rüya olamaz değil mi?Hayır rüya falan değildi işte çocuk tam karşımda oturuyordu.İlk önce o mu konuşacaktı yoksa ben konuşmaya başlasamıydım... "Konuşmadan böyle mal gibi oturacak mıyız?"dedim aniden,ah hayır çok utanmıştım.Salaksın Selin,çocuğu hemen bıktır zaten "Hı,bana mı dedin"dedi Kaan. "Yok canım,duvara dedim"diyince Kaan güldü "Ben Kaan,zaten biliyorsundur"dedi "Evet,biliyorum"dedim.Tanışmadan sonra uzun uzun sohbet ettik.Hatta aynı fakültede olduğumuzu da söyledi.
Sevgi'nin Anlatımıyla;
"Gerçekten seni daha fazla çekemicem,derse gidiyorum ben"diyerek ayağa kalktım. "Şuan ders yok,kaçmak için daha iyi bir bahane bulman lazım,ayrıca aynı fakülte de okuduğumuzu da unutma"diyerek kahkaha atmaya başladı.Evet bozulmuştum,ama bunu ona belli etmemem gerekiyordu. "İyi bende başka yere giderim,mesela erkek arkadaşımın yanına"dedim.Tabi ki Selin'in ağzı durmadı ve "Kanka,senin erkek arkadaşın yok ki"dedi.Bu sefer daha çok rezil olmuştum.Ateş kahkaha atarak gülüyor,Kaan ne olduğunu anlamaya çalışıyordu,Selin ise bana masum bakışlarının atıyordu.Kafayı yemek üzereydim,nasıl kaçacaktım ki....Bir süre kendi kendime düşündüm,sonra aklıma sahte arama yapmak geldi.Her hangi bir arkadaşımın adını Annem diye değiştirdim ve beni aramasını istedim.15 dakika sonra telefonum çaldı ve "Tamam anne,geliyorum"diyerek telefonu kapattım.Ben masadan kalkarken bileğimden birinin tuttuğunu hissettim ve "Ne var be,bıraksana bileğimi"diye bağırdım. "Akşam saat 21.00'da kapının önünde oluruz"dedi Ateş.Bu durumdan hiç birşey anlamamıştım.Selin'e bakınca sırıttığını gördüm.Hiç birşey demeden çantamı alıp çıktım,tabi ki gitmeyecektim.Eve metrobüsle döndüm.Direk üstümdekileri çıkarıp pijamamı giydim.Selin saat başı "geleceksin" diye ısrar etse de umrumda olmamıştı.Saat 20.30 gibi Selin hazırlanmış beni ikna etmeye çalışıyordu. "Hadi ama"dedi
"İstemiyorum,zorlama"dedim, "Benim için hı?Olmaz mı?"dedi, "Sadece senin için geliyorum,23.00 da geri eve geleceğiz"dedim, " hı hı" demekle yetindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat
ChickLit"Emin misin?"dedi. "Madem bir yola çıktık devam edelim."dedim. Bizim hikayemiz böyle başladı,belki de hiç karşılaşmasak daha mutsuz olacaktık.Belki başkalarıyla evlenecek yuva kuracaktık.Ama işte hayat bizi karşılaştırdı.Hem de en kötü durumun içind...
