Hayat

5.Bölüm

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp kapıya doğru koştum.Selin olduğunu düşündüğüm için "Kim o"diye sorma ihtiyacı duymadan açtım kapıyı bir yandan da söyleniyordum "Nerdesin se...."lafım arada kesilmişti.Ateş kolumdan tutup dışarı çekmişti. "Bıraksana kolumu,hem Selin nerede?"dedim. "Gidiyoruz"dedi. "Gelmiyorum,bar'da olanları ciddiye almanı istemiyorum.İkimizde sarhoştuk..."dedim. "Olsun sana bişey göstermem lazım"dedi. "Tamam bekle anahtarı alıp geliyorum"dedim ve anahtarlıktan anahtarı alıp kapıyı kilitledim.Ateş elimden tutup hızlıca arabaya ilerledi. "Nolduğunu söyleyecek misin artık?"dedim. "En mantıklı şeyi düşündüm ve bunu sana göstermeye karar verdim."dedi.Bu sırada arabayı kendi evine doğru sürüyordu. "Ne Ateş ne o mantıklı düşündüğün şey?"dedim.Cevap vermedi,hem Selin ve Kaan neredeydi?Bu işin içinde onların da parmağı olduğu belliydi.
Selin'in Anlatımıyla;
"Sence iyi mi yaptık?"diye sordum. "Bence iyi olacak merak etme,hem Sevgi de artık farkına varacak"dedi. "İçimde bir ürperti var"dedim. "Merak etme herşey kontrol altında"diyip gülümsedi Kaan.
Sevgi'nin Anlatımıyla;
Ateş'in evinin önünde durmuştuk.Arabadan inmiş evin kapısının önünde duruyorduk.Ateş önden ilerledi kapıyı açtı ben hemen arkasından ilerliyordum.Odalardan bir tanesinin anahtarını alıp kapıyı açtı.Burası karanlık bir odaydı,Ateş ışık düğmesine basınca etrafa loş bir ışık yayıldı.Bu ışık aniden yanınca gözlerimi almıştı,bir iki göz kırpmasından sonra etrafta fotoğraflar olduğunu fark ettim.Duvara yaklaşınca bu fotoğraftakilerin ben olduğunu fark etmem uzun zamanımı almadı. "A....ama nasıl?"dedim.Her anım burda duvarlarda asılıydı. "O notlarıda mı bırakan sendin?"dedim.Daha fazla göz pınarlarıma hakim olamamıştım.Gözlerimden bir yandan yaşlar süzülürken bir yandan soru soruyordum. "Ateş cevap ver!"diye haykırdım. "Sen miydin o?"dedim. "Evet,bendim"demekle yetindi. "Ateş neden?Neden yaptın bunu veya beni nerden nasıl gördün?Yoksa o kantinde çarpmada mı planlıydı Hı?"dedim.Ateş başını öne doğru eğdi ve "Herşeyi en baştan anlatıyorum"dedi ve devam etti "Seni ilk defa üniversite 1.sınıfın ilk haftasında görmüştüm,hep Selin ile üniversitenin kafesinde aynı masaya oturuyordunuz.Belki de arkadaşlarınla ilişkin hoşuma gitmişti,sen kiminle konuşursan konuş ardından gidip onunla konuşuyordum.Ne dediğini ne konuştuğunuzu gibi şeyler.1 ay sonra senden hoşlandığını fark etmeye başladım.Fotoğraflarını çektim,kütüphanedeyken,bahçedeyken,otobüsteyken her yerde çektim.Sonra kitaplarının arasına notlar bırakmaya başladım.Çok Güzelsin,hep mutlu ol gibi notlar zaten biliyorsun.O sürekli sana bakan çocuk var ya Osman mıdır nedir her ne boksa onu da Kaan ile dövüp karakolluk olduk.Ama sonucunda geldi senden özür diledi.Ha kantin gününe de gelirsek...Selin ile Kaan çok uzun süreden beri çıkıyorlar zaten ama bunu sana söylemelerini istemedim onların suçu yok.O gün derse girmedim ben sen gelene kadar kantinde bekledim.Selin eliyle "Geliyor"işareti yapınca kapıya doğru yöneldim ve bilerek sana çarptım.Selin özellikle masaya gidince seni sinir edecek şeyler söyledi,ben istedim.O seni sinir edince bizde senin kalkacağını fark edince aniden masaya geldik...İşte böyle."diyip derin bir "Oh"çekti.Ağlamaktan bir hal olmuş ben ne diyeceğimi bilmez haldeydim. "Şimdi sana bir soru soracağım cevap vermezsen anlarım"dedi Ateş.Yüzümü ona doğru çevirdim ve bana "Benimle çıkar mısın?"diye sordu.Ayağa kalktım o da ayağa kalktı iki adım atıp 2 saniye göz bebeklerine baktıktan sonra kapıdan dışarı hızlıca çıkıp evin dış kapısına doğru koştum.Dış kapıyı açınca ilerideki sokakta taksi durağı olduğu aklıma gelmişti oraya doğru ağlayarak koşmaya başladım.Durağın kapısını aniden açıp "Bana lütfen bi taksi verebilir misiniz?"dedim.Sanırım içeridekilerin surat ifadelerini asla unutmayacağım içeride 1 tane de bayan taksici vardı başlarında duran yaşlı amca "Nezaket hanım sen götür istersen"dedi.Nezaket hanım dedikleri kişi ayağa kalkarak taksiye doğru ilerledi. "Buyur kızım,bu taksiye bineceksin ama istersen önce biraz hava al"dedi Nezaket hanım. "Şuraya oturabilirsin"diyip çardağı gösterdi.Çardağa doğru ilerleyip kendimi oradaki minderlerin üstüne attım bacaklarımı kendime doğru çekip kafamı içine gömdüm.Nezaket hanım hemen karşımdaki minderlere oturmuştu. "Al kızım su iç"diyerek bir şişe su uzattı.Teşekkür edercesine başımı sallamakla yetindim ve suyu yudumladım. "Ne olduğunu anlatmak ister misin?"diye sordu.Gülümsedim belki de anlatmak beni rahatlatacaktı.Telefonumun çalma sesine aldırmadan Nezaket hanım'a herşeyi anlattım. "Dinlediğiniz için teşekkür ederim Nezaket hanım gerçekten rahatladım"dedim. "Bana Nezaket Abla diyebilirsin"dedi ve gülümsedi. "Bak kızım,benim de senin yaşlarında bir kızım var...Bu durum gerçekten senin için kötü bir durum.Ama bu çocuk seni gerçekten sevmese bunları yapar mıydı bir de öyle düşün istersen"dedi.Haklı olabilir miydi? "Ahh bilmiyorum Nezaket abla beni eve bırakabilir misin?Ama bu söylediklerini söz düşüneceğim birde sana zahmet olmazsa yolda giderken büfeye uğrayabilir miyiz"diye sordum. "Ne zahmeti kızım tabi ki uğrarız"diyerek arabaya yöneldi.Taksinin ön koltuğuna geçip oturdum.Nezaket abla arabayı çalıştırdıktan sonra radyoyu açtı en sevdiğim şarkı "Meyhaneler Sen"çalıyordu.Başımı cama yaslayıp yolu seyrettim.Gözlerimi açtığımda Nezaket Abla bir büfenin önünde durmak üzereydi.Telefonumun arkasına her zaman koyduğum paradan bir miktar alıp büfeye girdim 2 bira ve biraz cips ve çikolata aldıktan sonra ücretini ödeyip geri taksiye döndüm.Nezaket abla tekrar taksiyi çalıştırıp yola koyuldu.15 dakika sonra evin önündeydim. "Teşekkür ederim Nezaket abla dediklerini düşüneceğim"dedim. "Rica ederim kızım bence de düşünmelisin"dedi. "Ne kadar tuttu Nezaket abla?"diye sordum. "Bu sefer benden olsun olur mu?Bi daha ki sefere alırım"dedi. "Ama olmaz ki Nezaket abla"dedim. "Olur olur çok güzel olur"dedi. "Peki,teşekkür ederim iyi geceler"diyerek indim taksiden.Evin ışıkları yanıyordu.Binanın dış kapısını açıp asansöre yöneldim.Asansörle 5.kata çıkıp kapının önüne doğru ilerledim ve kapının önünde 3 çift ayakkabı vardı.Ateş,Kaan ve Selin....