Costiño Series 5: The Painful Battle (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 7

Kabanata 7

Wait

Nailabas ng ligtas ni Ruslan ang sanggol. Walang nakakaalam, walang sino man ang dapat makaalam. This is a secret between me and him, and the consequences is the health of that child.

Wala akong ingay na lumabas ng base room at pumunta sa conference room namin. Dr. Severo called an urgent meeting for unknown reason. So, I obey. I wearing my protection suit and then head to the room. Nang buksan ko ang pinto, lahat ng mga katrabaho ko ay nasa kani-kanilang upuan na. Ako nalang yata ang hinihintay kaya mabilisan akong umupo sa tabi ni Eric, since sa tabi nalang niya ang free seat.

I sighed.

"Since Dr. Costiño is here, let's start. I call this urgent meeting because Makati Medical Center call me earlier, nagtalaga sila ng maraming kaso ng virus at naghihirap silang tugunan ang pangangailangan ng mga pasyente. Since our hospital has the mild cases of the virus, I'll let them delivered some of their patient here. At parating na ang isang daang pasyente mula sa kanila. Now, I want you all to be prepared because this is start of battle. Be prepared, matira matibay nalang tayo ngayon." He announced.

Dali-dali akong tumayo sa upuan ko ay nag disagree sa kagustuhan niya. That will bring the virus more here. If we let those patient to be here, then the virus will never leave this hospital. Oo nat nangangailangan sila ng tulong pero paano naman ang parating pa naming pasyente? Saan sila ilalagay? This hospital is lack of rooms and facility, oo at may ginagawang make shift quarantine room pero kukulangin pa talaga iyon.

Lalo pat nabalitaan kong tumalaga ng maraming kaso ang sakit sa bansa sa loob lamang ng isang araw. Kung hindi iyon maagapan then the country will never survive from that virus.

"Dr. Severo I know your sentiment but it would be very unfair to our patients here. We all know that this hospital is lack of rooms and facility then how can we help our patients if there is more upcoming patient from different hospital." I disagree.

Kumunot ang noo niya. Hindi nagustuhan ang sinabi ko. Well, I'm just giving my opinion. I'm a doctor and I have responsibility for my patients. Helping other hospital would be a great thing but we need to help our hospital first before others.

"Dr. Costiño it is a kind doing. Hindi tayo pwedeng magdamot lalo pat nangangailangan sila ng tulong natin. You shouldn't be selfish in this time of pandemic." He said.

Umiling ako. Natahimik at hindi na muna sumagot. He didn't get my point. What I was saying is that we shouldn't take those patients because the rooms will be full. Kailangan iyon para sa mga papunta pang pasyente namin dito at sa oras na dumating ang araw na iyon, saan namin sila ilalagay?

I am not selfish, I am just giving my opinion. Wala sana ako dito kung makasarili ako. I wouldn't take this fucking responsibility if I am selfish.

"Kung makasarili ako, wala ako sa harapan niyo at sumusuong sa kamatayan. Kung makasarili ako, tumalikod ako sa responsibilidad na ito. So do not saying that word to me because I am not fucking a selfish." Malamig kong sabi.

Nagulat sila sa sinabi ko. Hindi na ako naghintay sa sasabihin nila o sa komento nila, lumabas ako ng room at walang lingon-lingon na umalis doon. Kumukulo ang dugo ko ngayon at gusto kong sumigaw sa sobrang frustration, dumagdag pa ang alingawngaw ng ambulance na mayroong napakaraming pasyente na dala.

Pumikit ako sa sobrang frustration at pinili nalang asikasuhin ang mga bagong dating na pasyente. This time, marami na talaga sila. At napatunayan ko iyon ng marinig ko ang sabi ng driver ng ambulance.

"Doc mahigit isang libo po ang dala namin dito, mula sa iba't-ibang lugar sa Metro Manila."

Pumikit ako ng mariin. Huminga ako ng malalim at tinulungan nalang ang mga pasyente. Hindi ako pwedeng mawalan ng gana sa panggagamot, kasi kung mangyari iyon baka iwanan ko sila dito.