Costiño Series 5: The Painful Battle (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 14

Kabanata 14

Tired

Tumigil na nga ang kaso ng virus sa bansa. Maging sa karatig na lugar ay nai-report na wala na silang kaso ng sakit. Sa probinsya naman ay TvD-1 free na sila. The Trojan Virus Disease is sudden disappeared without any trace. All we have to think that the virus gone because of the fervid weather.

At least, Philippines weather helping us to debar this deadly virus. Kasi kung kami ang tatanungin, hindi talaga kayang makagamot ang bansa ng pasyenteng marami. Tulad ng Italy, nasa humigit lampas libo na ang patay sa kanila. At nasa U.S naman ang epicenter ng virus ngayon. According to virology, the virus is orthomyxovirus that contains the glycoproteins haemagglutinin and neuraminidase. It means the target of the virus is the lungs down to skin and blood. Kaya nahihirapan makagawa ng bakuna dahil tatlo ang sakop ng sakit, at kung isa lang ang magagamot ng bakunang nagawa maaaring makaapekto pa ito sa kalusugan ng tao.

For now, we are lucky because the dissemination of the virus halt. It means, God hear our prayers. Sa panahon ngayon, kailangan talaga nating manalig dahil iyon lang ang tanging makakasalba sa atin. If we don't believe on him, then we'll suffered more. We just have to give our fate and trust on him, he has a plan for us.

I sighed as I checking some of the patient. For now, they were TvD-1 free. The antibiotics that we give to them was functioning well. This means, we can discharge them anytime soon now. Nagpapasalamat ako dahil nakaligtas sila, nagpapasalamat ako dahil binigyan pa sila ng pagkakataong mabuhay. Mahirap ang kalaban, lalo pat hindi nakikita. Kaya dapat maging handa sa hamon ng buhay.

Pagkatapos ko sa isang room, lumipat naman ako sa iba para makita din ang kalagayan nila. After checking them, I leave the ground floor. Umakyat ako sa ikalawang palapag, nahinto lang dahil nahagip ng paningin ko si Ruslan sa dressing room at masayang nakikipag-usap sa isa sa mga katrabaho kong doctor. Huminto ako at pinagmasdan silang dalawa, inaayos ng babae ang kanyang protection suit habang nakaharap sa nobyo ko.

Ilang sandali pa, humingi siya ng tulong kay Ruslan na i-zipper ang likod niya na labis na kinainit ng dugo ko. What the fuck? Bakit nandito sa dressing room si Ruslan? He was in my room when I left him. Shit, my blood boiling because of jealous.

Pagkatapos mai-zipper ni Ruslan ang likod ng babae, humarap naman sa kanya ito at bigla siyang binigyan ng halik sa pisnge. Dumagdag sa selos ko ang ginawa ng babae, bwesit hindi niya ba alam na may relasyon kami? At lumalandi pa siya sa pag-aari ko!

Hindi ako lumapit. Hindi ako nanggulo. I let them having a time. Imbes na lumapit, tumalikod nalang ako at umalis sa harap nila. Hindi ko alam kung bakit pero mas pinili ko nalang na maging tahimik. Humaharap ako sa matinding kalaban at hindi ako pwedeng mawalan ng pag-asa sa laban na ito. If I will choose to run after them and scold Ruslan, then it will increase my problem. Sa ngayon, trabaho muna. Sa ngayon, buhay muna ng marami.

Huminga ako ng malalim at napahinto sa hagdan dahil sa luhang tumulo sa pisnge ko. Hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha ko. Tumingala ako para tumigil sa pagtulo ang luha ngunit hindi ko talaga kaya. Pagdating talaga sa kanya, madali akong masaktan. Lumalambot ng sobra ang puso ko kaya nasasaktan ako kahit sa maliit niyang ginagawa. Pinikit ko ang mga mata at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi ko nalang pinansin ang mga taong nakatingin sa akin.

I checked one by one the patient. Naging abala ako sa pagtingin sa kanila hanggang sa hindi ko namalayang hapon na pala. I continue checking them until the sunset. Umupo lang ako sa labas ng kwarto dahil sa nangangalay kong binti. Huminga ako ng malalim at tumayo na rin agad. Sunod kong ginawa ay pumunta sa office ni Dr. Severo, gusto kong magpaalam na lalabas ako ngayon para pumunta sa laboratory ni mama. I want to try another vaccine or any treatment.