💔 In this life 💔 (Z+U)

20

[Unicode]

"သော် အပြင်သွားကြမလား "
"သွားချင်ပါဘူး"
"သော် အိမ်ထဲမှာနေတာ၁လတောင်ကျော်ပြီလေ ... သော်ပျင်းပြီးအညောင်းထိုင်သွားမှာစိုးလို့"
"အင်း"
"မအင်းနဲ့ ထ ... အဝတ်သွားလဲ လိမ္မာတယ်"
"ဟူးးး ဟုတ်"

ကိုရီးယားမှာအတူတူနေတဲ့၁လအတွင်းကျွန်တော်သိလိုက်ရတဲ့သော့်အကြောင်းကတစ်ယောက်ထဲအေးအေးဆေးဆေးသီးသန့်နေတတ်တာပဲ ...
ကျွန်တော်နဲ့ညဘက်အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်းအတူတူစကားပြောတဲ့အချိန် အလုပ်ကိစ္စသင်ပေးတဲ့အချိန် ကလွဲရင်  သူ့ဘာသာ အလုပ်လုပ်တယ် စာဖတ်တယ် သီချင်းနားထောင်တယ် လေ့ကျင့်ခန်း နည်းနည်းပါးပါးလုပ်တယ် ... ဒါပဲ ... အပြင်လည်းမသွားတတ်ဘူး သူမသူငယ်ချင်းတွေအရင် VC callပြောဖို့ခေါ်မှသာ
မဟုတ်ရင် သူမကစမခေါ် ...

ဟော ပြောရင်းသူမထွက်လာပါပြီ ...

"သော် အလုပ်သွားမလို့ဝတ်လာတာလား"

[A/N - Unnie တို့ဝတ်သလိုကို မတရားသဘောကျလို့ပါ]

"သော့်မှာဒီလိုဟာတွေပဲရှိတယ်ရယ်"
"ဟိုးအရင်ကိုယ်တို့နဲ့လာတုန်းကဝတ်တာကရော?"
"အဲ့တာကသယ်လာတာလေရယ် ... ဒီမှာရှိတာက concertသွားရင်ဝတ်ဖို့နဲ့ ရုံးသွားရင်ဝတ်ဖို့ပဲရှိတယ် အဆင်မပြေဘူးလားဟင်"
"အင်း ... သော့်သူငယ်ချင်းဟာတွေ ခနလောက်ငှားပြီးဝတ်ခဲ့ ..."
"ဒီမှာကဆောင်းဟာတွေပဲရှိမှာ...သော်ဝတ်နေကြနဲ့တော်တော်ကွာတယ်ရယ်"
" အင်းဝတ်ခဲ့ ... လိမ္မာတယ် လှလှလေးနော်"
"ဘာတွေအဆန်းထွင်နေတာလဲ ပိုင်"
"သွားပါသော်ရယ် လှလှလေးယူဝတ်ခဲ့"
"ဟူးးးးး"