💔 In this life 💔 (Z+U)

7 (1/2)

[Unicode]

ရန်ကုန်သို့ပြန်ရောက်ပြီး၃လကြာသောအခါ အရာရာအာလုံးဟာပုံမှန်လည်ပက်နေကြအတိုင်းရှိနေသည် သို့သော်တစ်ခုတည်းသောပြောင်းလဲခြင်းဟာနန်းဝတီသော်အပေါ်သက်ရောက်ခဲ့သည် ထိုသည်ကား အမှန်စင်စစ် ပိုင်သက်ယံ ပင်ဖြစ်သည်...

* ဆောင်းအမြင်ပြောရရင် ခရီးကပြန်ရောက်ထဲကစီနီယာပိုင် ဝတီ့အပေါ်ပြောင်းလဲလာတယ် အရမ်းဂရုစိုက်လာသလိုအရမ်းလည်းသဝန်တိုလာတယ် အရင်ကအခြေအနေနဲ့တခြားဆီလို့ဆိုရမယ် ဝတီကနဂိုထဲကခပ်ချေချေထဲပါတော့ အများအမြင်ဆို စီနီယာပိုင်ကတစ်ဖက်သတ်ကြီးကြိုက်နေတယ်တောင်ထင်မှာ...ဝတီကလည်းသူ့ကိုဘာလို့ရှောင်ရှောင်နေမှန်းမသိဘူး ဂျယ်ဂျူးကျွန်းကကိစ္စလည်းမေးရင်မဖြေဘူး တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲ အဲ့နှစ်ယောက် *

"သော် ကိုယ့်ကိုရှောင်နေတာကြာပြီနော်"
" ... " (ငိ...မခေါ်ပါနဲ့အာ့လိုကြီး ကျောချမ်းလို့ပါ)
"ကျွန်းပေါ်ကကိစ္စကြောင့်ဆို ကိုယ်..."
ပိုင်သက်ယံစကားမဆုံးခင်ဝတီဖြတ်ပြောလိုက်တယ်
"မေ့လိုက်ပြီ"
"ဟမ်..."
"ဝတီမေ့လိုက်ပြီ အာ့တာကြောင့်အစမဖော်ပါနဲ့လားအကို"
"သော် ... ကိုယ်က..." ( ကိုယ်ကမမေ့ပစ်ဘူး မဟုတ် မေ့ပစ်လို့မရဘူးဆိုရင်ရော ... သော်သိလား အဲ့နေ့ပြီးထဲကကိုယ့်စိတ်တွေကိုယ့်အတွေကိုယ်အာရုံတွေမှန်သမျှသော်တစ်ယောက်ထဲအပိုင်သိမ်းသွားတာ)
" ညီမအလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးသွားရတော့မယ် "
" ဟင် ဘယ်ကိုလဲ ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ "
" ကမ္ဘာအနှံ့ဖြစ်မယ်ထင်တယ် ကြာချိန်ကတော့မသေချာဘူး "
"တော်တော်ကြာမှာပေါ့"
"ဆိုပါတော့"
"နောက်တစ်ကြိမ်အကိုkoreaသွားဖို့မှီလောက်လား" (သော်နဲ့အတူတူပေါ့...)
"ညီမလိုက်ပြထားပြီးသွားပြီလေအကို" (သူမနဲ့အတူတူသွားမှာကိုညီမကိုခေါ်ပြီးနှိပ်ဆက်အုံးမလို့လား)
"ဘယ်တော့သွားရမှာလဲညီမ"
"မနက်ဖြန်"
" ... " **ကို စောင့်နေမယ်... သော်**
"..." *ညီမအကို့ကိုဆက်ချစ်နေချင်တယ်အကို...ညီမကုထုံးစလို့အတိတ်ကအကိုတို့ကိုမြင်ပြီးမမုန်းသွားချင်ဘူး...ညီမကိုစောင့်ပြီးအခုလိုဆက်ဂရုစိုက်ပေးနိုင်မလားအကို ... ချစ်တယ်*

[A/N - ဒီအပိုင်းမှာပြောပြချင်တာက ပိုင်သက်ယံဘက်ကပြန်ပြီးစိတ်ဝင်စားလာတဲ့အပိုင်းကိုရေးချင်တာပါ ဒါပေမယ့်သူကမပွင့်လင်းတဲ့လူမျိုးထဲမှာပါတယ် အရာရာကိုစိတ်ထဲမှာပဲထားပြီးအပြင်မှာထုတ်မပြောဘူး အဲတော့ နန်းဝတီသော်ကနဂိုသူထင်တဲ့အတိုင်းပဲဆက်ထင်နေတာပါသူရှောင်တဲ့အဓိကအကြောင်းအရင်းကိုထုတ်ပြောလည်းပိုင်သက်ယံစိတ်ညစ်မှာသူ့ကိုအားနာမှာတို့ဖြစ်နေမှာစိုးလို့မပြောဖြစ်တာပါ]

[Zawgyi]

ရန္ကုန္သို႔ျပန္ေရာက္ၿပီး၃လၾကာေသာအခါ အရာရာအာလုံးဟာပုံမွန္လည္ပက္ေနၾကအတိုင္းရွိေနသည္ သို႔ေသာ္တစ္ခုတည္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းဟာနန္းဝတီေသာ္အေပၚသက္ေရာက္ခဲ့သည္ ထိုသည္ကား အမွန္စင္စစ္ ပိုင္သက္ယံ ပင္ျဖစ္သည္...

* ေဆာင္းအျမင္ေျပာရရင္ ခရီးကျပန္ေရာက္ထဲကစီနီယာပိုင္ ဝတီ့အေပၚေျပာင္းလဲလာတယ္ အရမ္းဂ႐ုစိုက္လာသလိုအရမ္းလည္းသဝန္တိုလာတယ္ အရင္ကအေျခအေနနဲ႔တျခားဆီလို႔ဆိုရမယ္ ဝတီကနဂိုထဲကခပ္ေခ်ေခ်ထဲပါေတာ့ အမ်ားအျမင္ဆို စီနီယာပိုင္ကတစ္ဖက္သတ္ႀကီးႀကိဳက္ေနတယ္ေတာင္ထင္မွာ...ဝတီကလည္းသူ႔ကိုဘာလို႔ေရွာင္ေရွာင္ေနမွန္းမသိဘူး ဂ်ယ္ဂ်ဴးကြၽန္းကကိစၥလည္းေမးရင္မေျဖဘူး တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲ အဲ့ႏွစ္ေယာက္ *

"ေသာ္ ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနတာၾကာၿပီေနာ္"
" ... " (ငိ...မေခၚပါနဲ႔အာ့လိုႀကီး ေက်ာခ်မ္းလို႔ပါ)
"ကြၽန္းေပၚကကိစၥေၾကာင့္ဆို ကိုယ္..."
ပိုင္သက္ယံစကားမဆုံးခင္ဝတီျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္
"ေမ့လိုက္ၿပီ"
"ဟမ္..."
"ဝတီေမ့လိုက္ၿပီ အာ့တာေၾကာင့္အစမေဖာ္ပါနဲ႔လားအကို"
"ေသာ္ ... ကိုယ္က..." ( ကိုယ္ကမေမ့ပစ္ဘူး မဟုတ္ ေမ့ပစ္လို႔မရဘူးဆိုရင္ေရာ ... ေသာ္သိလား အဲ့ေန႔ၿပီးထဲကကိုယ့္စိတ္ေတြကိုယ့္အေတြကိုယ္အာ႐ုံေတြမွန္သမွ်ေသာ္တစ္ေယာက္ထဲအပိုင္သိမ္းသြားတာ )
" ညီမအလုပ္ကိစၥနဲ႔ခရီးသြားရေတာ့မယ္ "
" ဟင္ ဘယ္ကိုလဲ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ "
" ကမာၻအႏွံ႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ၾကာခ်ိန္ကေတာ့မေသခ်ာဘူး "
"ေတာ္ေတာ္ၾကာမွာေပါ့"
"ဆိုပါေတာ့"
"ေနာက္တစ္ႀကိမ္အကိုkoreaသြားဖို႔မွီေလာက္လား" (ေသာ္နဲ႔အတူတူေပါ့...)
"ညီမလိုက္ျပထားၿပီးသြားၿပီေလအကို" (သူမနဲ႔အတူတူသြားမွာကိုညီမကိုေခၚၿပီးႏွိပ္ဆက္အုံးမလို႔လား)
"ဘယ္ေတာ့သြားရမွာလဲညီမ"
"မနက္ျဖန္"
" ... " **ကို ေစာင့္ေနမယ္... ေသာ္**
"..." *ညီမအကို႔ကိုဆက္ခ်စ္ေနခ်င္တယ္အကို...ညီမကုထုံးစလို႔အတိတ္ကအကိုတို႔ကိုျမင္ၿပီးမမုန္းသြားခ်င္ဘူး...ညီမကိုေစာင့္ၿပီးအခုလိုဆက္ဂ႐ုစိုက္ေပးႏိုင္မလားအကို ... ခ်စ္တယ္*

[A/N - ဒီအပိုင္းမွာေျပာျပခ်င္တာက ပိုင္သက္ယံဘက္ကျပန္ၿပီးစိတ္ဝင္စားလာတဲ့အပိုင္းကိုေရးခ်င္တာပါ ဒါေပမယ့္သူကမပြင့္လင္းတဲ့လူမ်ိဳးထဲမွာပါတယ္ အရာရာကိုစိတ္ထဲမွာပဲထားၿပီးအျပင္မွာထုတ္မေျပာဘူး အဲေတာ့ နန္းဝတီေသာ္ကနဂိုသူထင္တဲ့အတိုင္းပဲဆက္ထင္ေနတာပါသူေရွာင္တဲ့အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကိုထုတ္ေျပာလည္းပိုင္သက္ယံစိတ္ညစ္မွာသူ႔ကိုအားနာမွာတို႔ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔မေျပာျဖစ္တာပါ]