Unforgettable Lies

31

Left alone

Parang sirang plaka ang mga katagang binitawan ni Mommy at hanggang ngayon nasa isip ko pa din ito

Hindi ko alam kung paano ako haharap kay Daddy mamaya knowing na hindi pa pala sinasabi ni Mommy ito sakaniya

'Ma hindi mo pupwedeng itago iyan kay Daddy' sambit ko

'Alam ko anak pero hindi kakayanin ng konsensya ko kung masasama pa siya rito' sambit ni Mommy

Hindi ako nakasagot dahil parang akong upos na kandila na unting unti namamatay. Nawawalan ng pagasa.

'Anak wanted ako at nagtatrabaho sa gobyerno ang ama mo hindi malabo na masangkot siya dito at mawalan ng trabaho, hindi iyon kakayanin ng konsensya ko' pagpapatuloy niya

She has a point, My dad works for the government at hindi rin kakayanin ng konsensya ko kung mawawalan ng trabaho si Dad ng dahil saamin. And knowing na hindi lang kami ang binubuhay ni Dad, mas lalo akong kinakain ng konsensya

'A-ano plano mo Ma?' Nauutal kong tanong

'Uuwi dito ang Mama Precy mo siya na muna ang magbabantay sayo habang wala ako' she said

'H-huh? Ba-bakit? Sa-saan ka pupunta Ma?' Nagtataka kong tanong sakaniya

'Hindi ako pwede manatili dito nak, kapag may nakaalam na andito ako pwede kang madamay" she said and hold my hand

Hindi ako nakasagot, because knowing na malalayo saakin si Mommy, Fuck! Parang mamatay na ako, Nasanay akong nandyan siya sa tabi ko at inaalalayan ako

Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako

'Anak intindihin mo muna sitwasyon ko pero pangako ko sayo na kapag maayos na ang lahat magkakasama na ulit tayo' she said and hug me

Mas lalo akong napahagulgol dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko kakayanin na wala siya sa tabi sa mga araw na dadaan, pero kailangan kong maging matatag para sakaniya, ayokong isipin niya na pabigat lang ako sakaniya.

Lumipas ang mga araw at hindi ko namalayan ay nasa ibang bansa na pala si Mateo, nalaman ko lang ng magchat ito

Aston Mateo: hey nandito na ako sa paris, kamusta dyan? Kumain ka sa tamang oras huh? Wala ako diyan para bantayan ka.

Yaan ang laman ng mensahe ni Mateo pero wala akong lakas para magtipa ng mensahe pabalik sakaniya

Ilang araw makalipas ang paguusap namin ni mommy ay agad agad siyang nagempake at umalis

Isang araw lang akong naiwan magisa dito sa bahay dahil kinabukasan ay dumating na sila Mama Precy maganda ang mga ngiting bumungad saaken, ngunit wala akong lakas na gantihan ang mga ito

Dahil bukod sa magmadamag na akong umiiyak na dahilan sa pamumugto ng mga mata ko ngayon ay hindi na din maayos ang tulog ko

Agad niya akong niyakap at hinayaan ko ito dahil alam kong ito ang kailangan ko ngayon hindi nga lang galing sa Ina ko ang yakap na ito

'Magiging maayos din ang lahat' sambit niya habang yakap yakap ako

Wala akong lakas sumagot dahil bukod sa mga araw na wala si Mommy ay siya din pagkawala ni Daddy kahit nung mga araw na kailangan ko ng Ama wala siya dito

Naiintindihan ko iyon dahil hindi niya naman kami First priority, pero ang sakit lang malaman na yung mga araw na wala siya ay andun lang pala siya sa pamilya niya

Ni hindi siya makapagtext kapag nasa bulacan siya

Kaya kahit masakit, resposibilidad kong intindihin ang mga magulang ko sa kahit ano mang sitwasyon

Kumalas na ako sa yakap at naglakad na parang walang buhay sa kwarto.

Bakit naman ganito?

Bakit pakiramdam ko unting unti nawawala yung mga taong inaasahan ko aalo saakin?

Bakit kung kelan kailangan ko ng magulang ay bigla itong nawawala?

Hindi ko na alam ang gagawin ko mababaliw na ako ng tuluyan kapag hindi ko pa nakausap ang isa sakanila.

Kinuha ko sa side table ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Daddy

Me: Dad kelan ka uuwi dito? Miss na po kita.

Sent.

Ngunit lumipas ang ilang minuto ay wala pa rin itong sagot

Kaya naman si Mommy na ang sunod kong tinext

Akmang magtitipa na ako ng mensahe ng biglang may tumawag saaken

Mommy Calling.....

Sinagot ng diyos ang dasal ko, wala akong sinayang na oras at agad ko itong sinagot

'Hello Ma' saad ko ng masagot ko ang tawag

'Anak diyos ko salamat sa diyos at ayos ka lang' sambit niya

'Ma okay ka lang po ba dyan?' I asked

'Oo anak maayos naman ako dito' she said

'Ma asaan ka ba talaga?' I said dahil simula ng makaalis siya dito ay wala siyang binaggit kung saan man siya pupunta

'The day after tomorrow your Mama Precy will you here, I miss you anak' she said

'Really Ma?' Hindi ako makapaniwala

Ang buong akala ko ay matagal kong hindi makikita ang Ina ko, pero dahil nagtiwala ako sa diyos kaya hinayaan niyang masilayan ko ang kaisa isang babaeng mahal na mahal ko. Ang Ina ko.

'Yes anak' she said

I was so happy ng marainig ko iyon pero napawi ito ng may marinig ako

'Gi. Sino yan?' Rinig kong sambit ng lalaki sa kabilang linya

Maya maya pa ay naputol na ang tawag

Napatitig ako sa phone ko ng matagal

Sino iyon?

Bakit may lalaking kasama si Mommy?

Bakit bigla akong nakaramdam ng takot?

Ayokong magisip ng kung ano ano pero parang sirang plaka ang boses ng lalaki sa isip ko

Fuck! What is the fucking meaning of that?

Is mom cheating?

Napawi lang ang mga iyon ng pumasok si Mama Precy sa kwarto ko at may itong tray na naglalaman ng pagkain

'Oh kumain ka na muna, magmeryenda ka, namamayat ka na oh' she said ang put the try in my bed

I saw the cake that Mateo bought for us

Ilang araw na pala itong nandun sa ref. Nakalimutan ko sa sobrang space out na ng utak ko

Ngumiti ako at tumango ng bahagya kahit wala akong lakas ng loob kumain ay ginawa ko dahil nakakahiya namang tanggihan ko si Mama, siya na nga itong nagaalaga saakin ay pagsusungitan at pagsusupladahan ko pa

Sumobra naman ata ako sa pagiging masama ko niyan

'Ok ka lang ba?' She asked, out of nowhere

'I will be Ma' I said

Hindi siya sumagot pero agad niya akong niyakap at para bang sinasabi na magiging okay din ang lahat

Sana nga maging okay na nga ang lahat.