Unforgettable Lies

53

Without Saying Goodbye

Thursday, araw na dinala ako ni mommy sa hospital alam ko naman na mangyayari ito, dahil hindi naman papayag si mommy na pauwi-uwi si daddy 

Kaya naman heto kami ngayon sa maynila specifically in Jose Reyes Hospital 

Ng makarating kami dito ay sa ER kami dumiretso at heto ako ngayon nilalagyan ng dextrose, kamalas malasan lang hindi makita yung ugat ko, tumaba ata ako?

"Anak sandali lang sagutin ko lang tawag ng daddy mo" pagpapaalam niya sabay lakad palabas, ang ending ang naiwan ay ako at si mama precy na kani-kanina lang dumating

Minutes had past, at tapos na rin akong lagyan ng dextrose buti naman kanina pa ako nagtitiis ng sakit

Maya maya pa ay bigla na lang umalis sa tabi ko si mama, hindi ko yun pinakaelaman nung una, dahil alam kong babalik din naman siya agad baka kasi may bibilhin lang 

Hindi naman ako nagkamali bumalik nga rin siya agad, laking gulat ko ng makita ko kung sino ang taong nakasunod sakaniya 

What the fuck is he doing here? 

"What happened?" Joaquin ask 

Pinilit kong magsalita kahit ang sakit ng panga ko "W-what are you d-doing h-here?" I ask

"I'll tell you later when we get into your room sa ngayon kailangan mo munang magpahinga" He said 

Hindi na rin ako sumagot dahil sobra iyong kirot ng panga ko dagdag mo pa yung namamanhid kong labi

Tumingin ako kay mama na nakaupo sa tapat ko "M-mommy?" I ask  in my low-tone voice 

Sasagot na sana siya ng biglang bumukas ang kurtina, at agad naman bumungad saamin ang mukha ni Daddy na punong puno ng pag-aalala

Huminga muna siya ng malalim bago magsalita "What happened?" mahinahon niyang tanong 

Napangiwi na lang ako, saying Im fine, knowing dad, pilit niya lang pinapakalma sarili niya because despite all of this alam niyang may kasalanan din siya, but don't get me wrong i loved my dad so much,siya lang kasi nagparamdam sakin na kahit ganito ako 

I'm a priceless one 

Walang nangahas na magsalita at laking pasasalamat ko ng bumukas muli ang kurtina at bumungad saamin si Doc. Venturina 

"Ok na yung kwarto ni Krystal , pwede na siyang itransfer" saad nito kila mommy 

"Salamat doc." saad niya sabay ayos ng gamit namin

"Samahan ko na kayo duon" saad nito at pumunta sa likuran ko upang maitulak niya yung wheelchair na inupuan ko

"Joaquin patulong naman dito" rinig kong utos ni mommy kay Joaquin

Gustuhin ko man salungat-tin si mommy ay hindi pwede dahil may hiya naman ako kahit papaano at napatawad ko naman na ang lalaking ito. more like to say unggoy 

Ayoko naman maging bitter habang buhay.

Hindi nga naman nagbiro si Doc totoo nga na ihahatid niya kami sa kwarto ko, agad naman bumungad saakin ang VIP room 

Tengene, Sino kumuha ng kwartong to? walangya! ang mahal neto, sigurado ako dun

Tumingin ako kay Mommy ng may nagtatakang mata, mabuti naman nakuha niya iyon 

"Si Mateo kumuha ng kwarto mo." biglaang saad ni Joaquin na nasa likod ko pala

"A-asan si Mateo?" tanong ko dahil ang alam ko ay sumunod siya saamin pero ng makababa kami ng hospital ay hindi ko na natanaw ang kotse ni Mateo