Move on
Nagising na lang ako ng makaramdam ako ng presensya sa gilid ko.
Nakita ko na may chinecheck lang ang nurse tumingin ako dito at ngumiti ng konti yun lang din ang ginanti niya sakin
I look at the window by my side, konti-konti ay nakikita kong lumiliwanag ang langit,
Naalala ko nanaman ang nangyari bago ako mawalan ng malay matapos makita ang mga dugo sa paligid ko
Ilang oras nanaman ba akong nakatulog?
Ipinikit ko na muna ang mga mata ko para mapigilan ang mga luha na nagbabadya nanaman tumulo
Ayoko na, pagod na kong umiyak, pagod na ako makaramdam ng sakit pwede bang magpahinga na muna kahit sandale.
Dinalaw nanaman ako ng antok at hinayaan ko na muna ang sarili ko na makatulog, pagod na ako.
Nagising na lang ulit ako ng maramdaman ko ang kamay ng tao sa kamay ko,
I saw Mateo, looking at me intently. Nakapatong lang yung baba niya sa braso niya na nakapatong sa rails ng hospital bed.
'Hey how are you feeling?' He said calmly
Tinagilid ko ang ulo ko
'I'm better okay now' I said and smiled at him just to assure him
'I'm sorry' he said and look at my hand that he his holding right now
'Sorry? For what?' I asked confusedly
'Sorry because I let him get close to you, You almost past away, kung hindi namin narinig ang sigaw ni Joaquin ay baka wala ka na ngayon, I almost lost you' he said and hold my hand tight
'I'm also sorry for getting you worried again' I apologize to him and smiled
I saw how worried he is to me
'Don't worry dito lang ako, di ko na ulit hahayaan na makalapit pa siya sayo, at pangako ko sayo na kahit nasaan ka ay andun ako' he assured me with his smile
'Mateo please don't make a promise that you can't keep, because promises are meant to be broken' I said
Ayoko ng umasa nakakatanga!
'Don't worry Mia hindi ko ipapako yung mga pangako ko sayo I am 100 percent sure that every promise that I will speak out I'm going to fulfill that all just to make you happy' He assured me and hold my hand then intertwined it.
Hindi na ako sumagot dahil wala akong mahanap na salita para may maisagot sakaniya
Masyado pang sariwa yung sugat physically and emotionally hindi pa ako handa para maniwala sa mga salita at mga pangako, masyado akong nadala sa lahat, maging kampante ako na magiging maayos ang lahat
Lesson learned, you shouldn't rush things you should take it slow and let time decide what is right.
Isang buwan din ako namalagi sa Hospital dahil kailangan daw icheck yung tahi sa tiyan ko bumuka daw ito ng konti kaya kaipangan ulit itahi
BINABASA MO ANG
Unforgettable Lies
Teen FictionA simple girl who is living a simple life A girl named Ahmia Krystal, Ahmia already had a not so perfect life not until she decided to lie for someone who is really close to her heart Kakayanin niya bang harapin ang mundong punong puno ng kasinungal...